De Gebroeders van Dam (dail 47)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

Sambo is nog zo monter as wat. Hai zingt zien hoogste laid nog en as t aan hom lag din bleven ze nog wel n uur of wat.
Verdikke nog aan tou, hemmen ze t nait aan hom te danken dat ze bruloft vieren kinnen?
As hai Jurrie nait opwaarmd haar, was dij nooit over traauwerij begund.
t Zit hom ainlieks nait op ain stee. Zel ik joe ais wat zeggen, begunt e.
Wait je wel wat ie binnen? Krentjebrijkerels, dèr! Wel gaait nou al op ber?
t Gaait ja nog mooi. Komaan, lovve nog even zitten goan din ze k nog even n stukje veurdroagen.

Mor Sambo kin mooi proaten of maal proaten, ain noa aander knipt ter tussen oet.
Veur de mainsten is t weer vroug dag en ze willen nog geern n poar uur sloap hemmen.
t Lopt zo of dat Sambo der op n duur allain over blift.
Vrouw Blaik en Hennie reddern boudel zo n beetje op en taande zit mit Elzo te proaten.
Dus zöcht Sambo zien troost mor bie Jurrie.

Kom Jurrie jong, lovve nog ain drinken op de goie ofloop.
t Kin der nou wel op stoan en ook haildail, k heb ook nog wel ain van die te goude.
As ik ter nait west was, haarst hier nou allain zeten te kniezen en nou bist traauwd man mit op rieg.
Tou ol dreuge, schenk nog ais in!

Hennie komt ter net over toulopen en zegt: nou tou din mor, din krieg je nog ain van mie, mor da s ook beslist de leste!
k Lus t goudje geern, zegt Sambo en slagt kop in nek.
As e zicht dat ter toch niks meer te hoalen is zöcht e zien boudeltje bie mekoar, geft heur almoal fesounlek n haand en mit harmonnicô op rug trekt e of.

Mor hai het ter bepoald nog nait genog van, want op loan heuren ze hom even loater weer speulen: Lang zullen ze leven!
n Haalf uur loater zitten ze bie mekoar. Jurrie, Hennie, Elzo, vrouw Blaik en taande.
Koamer zicht ter weer toonboar oet en meer kinnen ze ainlieks vot ook nait doun.
Ie haren t zo straks over sloapen, begunt vrouw Blaik, mor as ik joe der mit helpen kin, din wel geern.
Mörnvroug mout ik hier toch weer wezen, dat ik kin hier vot wel blieven.
Taande zel der wel niks op tegen hemmen da k veur ain nacht bie heur sloap en din kinnen Hennie en Jurrie noar mien hoes goan.
Hennie het ter nou al zo voak sloapen, dat ain nacht kin der nog wel bie.
Jô, ie mouten t zulf waiten, mor dit liekt mie nog t beste tou.

Nou as ie doar niks op tegen hemmen, din wel geern! zegt Hennie.
Jurrie zegt mor niks, mor aan zien haile kop is te zain dat hom t braid aanstaait.
Vief menuten loater lopen Jurrie en Hennie op loan noar grintweg.
Haalfweg draait Jurrie zok om en kikt noar t ol spultje, dat dulek te zain is in t moanlicht.
t Is old, mor toch, veur gain geld van de wereld zol e der vandoan willen.

Hai zegt niks, mor t is net of Hennie hom begript. Ook zai holt van dat old hoeske mit zien vertraauwd raaiten dak. Dòàr zel veur heur t nije leven begunnen.
Even kikt ze noar Jurrie… Klain liekt e zo noast heur. Mor der stroalt zoveul gouds van hom oet, dat ze n kloet veur keel krigt.

Dankboar is ze, meer as dankboar. Stil lopen ze verder… Rondom is t stil. t Dörp slept nog en alles is oet en dood. t Hoeske van vrouw Blaik licht op in t moanlicht.
Hennie geft Jurrie sleudel en hai vuilt aan woarom ze dat dut.
Achter heur is deur dicht valen, hier gaait e veur heur open.
Din bukt Jurrie zok, tilt Hennie op en dragt heur over drumpel.
Stil ligt ze tegen hom aan en as Jurrie zegt: Mien wicht! wait ze dat z alles het wat ze mor begeren kin.
Een nij begun in n vremd hoes, mor toch binnen ze bliede dat t zo goan is. n Streep moanlicht vaalt deur t vinster en geft glans aan t grode geluk!

Wordt vervolgd!