De Gebroeders van Dam (dail 22)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

Laank, hail laank, noadat deur achter Jurrie in t slöt valen is, zit Hennie stil veur zok oet te kieken.
Aalgedureg krampt ter n snok oet heur keel, mor ze schraift nait meer. Ze het de moud nait om in t in te goan, alhouwel t toch tied wordt, want ze mout noar Elzo tou.
Heur hazzens kommen hoast in de bereken te kört, zò siddeln de gedachten heur deur de kop. Groag wol ze alles weer ongedoan moaken. Ze vuilt t stille pien, net of ze n stuk van heur leven verloren het. Nou Jurrie vot is wait ze dat z hom nait missen kin, dat e al n tè grode ploats in heur leven innomen het.

Woarom mos alles ook zo goan? Is der hailemoal gain beetje geluk veur heur weglegd? Ze wait wel, Jurrie kon der ook niks aan doun. Dij ston der hailemoal boeten. Mor dij olle feeks, dij het alles op heur gewaiten. Dij het alles kepot moakt, dij het aal dat mooie mit de vouten vertrapt.
Mor wel zegt heur dat ter nait wat achter zat dou t ol mins heur alles veur de vouten gooide? Misschien vuilde zai zok wel wat achteroet zet, zo haar ze zok ook hoast oetloaten.

Nou Hennie weer n beetje tot zokzulf komt, begunt ze de zoaken toch n beetje aans te bekieken. Is ze nait wat overhoast te waark goan? Wel wait wat Jurrie der onder te doun het. Hai kin zok wel verzoepen goan, hou voak heur je zokswat nait. Hai dee toch aal zo roar dou e votging, net of e ale hoop verloren haar. Straks komt e thoes, haildaal allenneg. Gain mins het e woar e mit proaten kin, want Knotnerus het toch de gugel mit hom.

Hennie zicht t dulek veur zok hou e deur thoes doolt zunder rust te vinden. Hou e zok aalgedureg over ogen vrift, net of t duuster is bie hom. Ze zicht hou e tou achterdeur oetlopt, t laand in. Hou e bie n braide meulenwiek stoan blift, hou e nog even omhoog en om zok tou kikt en din… bie waal omdeel glidt. t Woater slot zok boven hom en din…

Mit n gil springt Hennie in t in. Ze wil roupen, mor ze kin nait. Het ze dreumd? Ze het dulek zain dat Jurrie nog ainmoal omhoog keek veur e zok glieden luit… t Kold zwait het ze veur de kop stoan en ze mout zok aan stoul vastgriepen om nait te valen. Baang is ze, hail baang dat Jurrie wat overkommen zel. Kon z hom mor roupen, kon ze hom mor achternoa goan! Hom achternoa goan? Hennie krigt in de goaten wat ze docht het.
Dus… ze wil wel weerom? Hou kon ze hom din goan loaten, hou kon ze hom din vroagen om vot te goan? Wat mekaaiert heur ainlieks wel… Ze is toch gain kind meer? Ze wait toch zeker wel wat ze wil? Nee, dat wait ze nait!
t Haart en t verstand kommen mit n kanner in botsen en ze kin der nait tussen oet kommen. Din kikt z op klok en zicht dat t neudeg tied wordt om noar Elzo tou te goan. Ze zicht ter as de dood tegen aan, mor ze wait dat ze der nait omtou kin, omdat ze Jurrie t beloofd het. Omdat dit t leste is wat ze nog veur hom doun kin. Mit n zucht gait ze stoan en lopt even loater Oostersingel langs.

As ze poort deur is kikt ze even op t bord woar ze wezen mout en din lopt ze deur. Aan n zuster vragt ze woar Elzo ligt, mor veur dat dij t zeggen kin, zicht ze hom al. Zien ogen lichten op as e heur zicht, mor hai komt nait overind. Dag Elzo, zegt Hennie en geft hom n haand. Dag… schoonzuster! Elzo wil wel lagen, mor t gaait nait van haarten. Hest slim pien, mien jong? Och, t is wel te droagen, mor t blift altied n wond nè! Woar is Jurrie?
Din is t even stil. Hennie wait nait hou ze begunnen mout en Elzo wacht tot e beschaaid krigt. Elzo… eh… t komt die misschien roar aan, mor eh… och mien jong, ik kin t hoast nait zeggen, mor eh… t is doan! Wie goan nait traauwen Elzo. k Duur der nait meer op aan nou k wait hou ze over mie denken. Jurrie is noar hoes goan. Hai het mie vroagd of ik t even tegen die zeggen wol en Elzo… nou waist t. t Muit mie dat zo goan is, mor ik kin der ook niks aan doun. Dien taande was der en dij…
Stil mor wicht, k wait alles al. t Ol mins is net votgoan. Ast vief minuten eerder kommen wast, haarst heur hier nog trovven. Ze het mie alles verteld, ze was hailemoal oet stuur. Ze het t nait zo maind, ze wis wel beter.

En juust omdat ze wel beter wòs, het ze die dat allemoal veur de vouten gooid. Ze vuilde zok achteroet zet, dat is t hail geval. Huifst nait baang wezen dat minsen slecht over die denken. Zel ik die ais wat zeggen? Ze kinnen t nait hemmen dat Jurrie zo’n laif wiefke krigt. Want nou kist wel zeggen dat t nait deurgaait, mor doar mainst toch gain spier van.
k Wait wel, minsen maggen geern proaten, mor as der niks van die te zeggen is, begunnen ze vanzulf over n aander. Wicht, wicht, dou nou gain domme dingen. t Kooike is kloar, t wachten is allain nog mor op t doefke en dij is der ook ja.

Most mor zo reken: n goie doef komt altied weerom en zo gaait t ook mit die. k Wil wedden dat die t al laank muit. Joa, zichtst t wel? Nou kommen de troanen. Zel ik die ais wat zeggen? Ast hier vandoan gaaist, loop din vot noar bus en goa noar Jurrie. De minste is de beste, most mor reken. Wel wait wat Jurrie der onder te doun het.
Hai kin zok wel verdronken hemmen! Wèèr zicht Hennie t zulfde wat z in koamer ook zag. Doar huifst nait baang veur te wezen, Jurrie is baang veur t woater, doarom wast e zien vouten ook nait voaker.

Van Dam, u praat teveel. U bent vèèl te druk! U moet zich voorlopig nog rustig houden. Wil het bezoek afscheid nemen? n Zuster komt ter over tou as ze zicht dat Elzo zok zo opwindt. Zichst t wel schoonzuster, dij is ook al weer jaloers. Jô doe waist nog nait, mor wie hemmen t kloar mit ons baiden. Zo gaauw as ik tou t zaikenhoes oetkom, goan wie onder de geboden. Hè zuster?
t Zustertje zegt mor niks meer en lopt mit n hoogrode kleur verder. Hennie mout, of ze wil of nait, wel lagen.
Nou Hennie, waist wa k zegd heb. Wees nou mor maanjeminst en zeg dast t nait zo maind hest. Moakst drij minsen blied: diezulf, Jurrie en mie! Die ook Elzo? Jô wicht, k was der eerst gloeiend tegen, mor nou k die kennen leerd heb nou wai k wat wie altied mist hemmen. Tou mor wicht, denk ter nog mor ais over noa en… dou t vandoag nog!
Goud Elzo, k zèl der over noadenken. Misschien… Meer zegt ze nait. Ze langt Elzo haand, strikt hom nog even onder kin deur en gaait din vot, vol tegenstriedege gedachten…

Wordt vervolgd!