De Gebroeders van Dam (dail 17)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

En zo gaait t span op stap. Boeten deur zegt Hennie: Kais nou mor de verstandegste weg, Jurrie en dou dien bruier zien zin. Zoveul te eerder as ze t waiten, zoveul te beter is t. Och en wat dut t ook of, t haalve dörp wait t al wel, doar het e… Sambo wel veur zörgd.
Wacht, ik zel wel inhoaken, zòò. Op loan gaait t nog, mor as ze op vaste weg binnen, begunt t al. Wel komt doar aan koiern? Knotnerus! Jurrie zicht hom al van vèrren en kleur schut hom oet. Hai wil wel deur grond zakken, dat wil e.

Zo, zo, begunt Knotnerus as ze noast hom binnen, zo, zo, k haar t wel docht. Nou Jurrie jong, haars ter wel minder oetzuiken kènd. Wel haar dat docht, ik zeg: wel haar dat docht. Ol schudkopt nog ais en kikt heur laank achternoa. Wat toch n mooie bak, wat toch n aibels mooie bak. t Is net of der veul meer volk bie pad en weg is as aans. En Jurrie lopt net of e broek vol het. Elk knivvelt, zicht e wel.
Padij, dij naargens wait van hemmen, kieken wel n moal of wat achterom. Dat was Jurrie van Dam toch? Dij zel toch woar nait traauwen goan?
Hennie de Boer dut net of t de gewoonste zoak van de wereld is. Ze proat hail bedoard over ditten en datten en ze nikt minsen tou, net of ze z’al joaren kin.

Zo binnen ze al gaauw bie bushalte. Dat is mooi, mor minder mooi is t dat vlak bie dij halte Westrô zien scheerwinkel het.
En nòg minder mooi is t, dat doar zoveul volk zit. Der binnen klanten bie dij zo glad binnen as wat, mor toch blieven ze zitten.
Wel doar schuldeg aan is huif je nait te vroagen, want midden op baank bie wand zit… Sambo. Noast hom zit Kees Maaier en din nog n stuk of wat dij ook niks laiver doun as wat lol schoppen. Oetgerekend n mooie ploug.
Doar binnen ze, zegt Job Bosker dij op oetkiek stoan het. Nou kin t begunnen…

Achter in scheerkoamer staait n grode krans. t Is n ind droad mit gruin en bloumen der om tou en midden in hangt n stuk bordpapier en doar staait mit koien van letters op : Ter Ere van Uw Verloving! Vanzulf, aal Sambo zien waark.
Dij wil der votdoalek mit noar boeten vlaigen, mor doar hollen ze hom van weerom. Zowat zol ja veul te ver goan. Ze hollen wel van gekhaid, mor t mout ook gekhaid blieven.
As bus der is langt Jurrie Hennie haand en hai wuift heur noa zo laank as e heur zain kin.
Din wil e zok omdraaien om vot te goan, mor dat zit hom vanzulf nait zo glad. Goa s even zitten, zegt Kees Maaier, wie hemmen verlet om die!
Jurrie zicht in dat ter gain keur is en doarom stapt e veur Kees Maaier aan in scheerkoamer. Der gaait n “hoera” op as e d’r inkomt en din nemt de veurzitter t woord…

Inderdoad, Sambo nemt as veurzitter t woord. Doen is e nait, mor hai het toch zeveul op as e loeken en lasten kin. En as Sambo in zo’n toustand is kin e proaten as Brugmans in zien tied. Din goochelt hai mit zien dikke woorden as ter tou en din is der gain ho in. Minsen nog aan tou, zowat het Westrô in zien scheerkoamer nog nooit mitmoakt. Hai kin mes wel votleggen, is toch gain mins dij nou in scheerstoul zitten wil. As t stil is stekt Sambo van waal.
Vrienden, deze dag is een belangrijke dag geweest in het leven van ons aller vriend Jurrie van Dam. Deze dag is waard genoemd te worden, en daarom sta ik in uw midden om enkele woorden te zeggen.
Scheerhoesdeur gaait open en wel komt ter in? Elzo! Hai het pet achter op kop en n bloum in t knoopsgat. Hai laagt al as d’r inkomt, zò’n lol het e.
Kiek ais aan, wat ja n volk. Geef mie mor broene bonen, wat doe bruier? Elzo gaait ter bie zitten en Sambo gaait weer verder.

Zoals ik al zei, een belangrijke dag. Vandaag ben ik getuige geweest van het mooiste in een mensenleven, de Liefde, ik zeg: de Liefde! Jurrie van Dam, een jonge man in de bloei van zijn jeugd, (Kees Maaier zien koeltjes in waang worden ààl daiper) heeft vandaag de vrouw van zijn keuze aan het hart gedrukt. Jurrie van Dam is vandaag door de toverstaf van Amor in vuur en vlam gezet, ik herzeg: in vuur en vlam. Wij allen kennen de Gebroeders van Dam als rechtschapen mensen, als eerlijke, betrouwbare dorpsgenoten. Er mag dan bij hoge uitzondering een stofje aan de vloer gekleefd hebben, verder was er op die huishouding niets, maar dan ook niets aan te merken. Maar toch, die huishouding was niet compleet, er ontbrak iets: de zorgende hand van een vrouw. De broers konden uitstekend met elkaar over weg, maar een man is nu eenmaal niet geschikt om de huishouding te doen.
Wanneer de tijd er daar was dat Jurrie van Dam met ma-koe naar pa- koe ging, dan kon hij soms zo stil zijn als hij terugkwam. Dan voelde hij de leegte in zijn leven… Toen heb ik bij mijzelf gezegd: daar moet verandering in komen. Als man met begrip voor dergelijke dingen heb ik mijn voelhorens eens uitgestoken en het resultaat hebben jullie vrienden zojuist gezien. Een vrouw uit duizend, met appelwangen en lippen als… weet ik veel! In ieder geval, en lot uit de loterij, een juweeltje!
Een bloumke, gooit Kees Maaier der deur. Juist, gaait Sambo verder, een bloem. De allermooiste en duurste bloem, die er maar te vinden is. En nu vraag ik u vrienden: wie had dat achter onze Jurrie gezocht. Zie hem daar zitten, Jan Onschuld, maar u had hem moeten zien zoenen.
Ze smoorde hoast! zegt Elzo. Juist, zegt Sambo, dat is het woord. Maar u zult met me eens zijn vrienden dat we zo’n onervaren jongeman als Jurrie niet zonder goede raadgevingen in de huwelijksboot kunnen laten gaan. Hij moet ingelicht worden en zo nodig gewaarschuwd. Ik ben vrijgezel, ik heb dus geen stemrecht, maar ik zou zeggen: ik geef het woord aan Jans Hofman. Wat zegt die er van?

Jans Hofman kaauwt nog ais n moal op zien sloatje, knivvelt wat en zegt: n Zwien dij zat is en n vraauw dij zok stil holt, doar hèje op t minste mit te doun. Ik bin nou hoast daarteg joar traauwd, mor ik heb nog nooit n zwien zat kriegen kènd en mien vraauw nog nooit stil. Niks weerd, ze knorren altied aan.
En Kees Maaier? As Jurrie van Dam traauwen gaait din mout e hier om denken: s nachts binnen vraauwlu krekt engeltjes, mor as ze ogen open hemmen din baarg joe mor op. t Gaait mit vraauwlu net as mit draank. In t begun hail lekker, mor op n duur hol je der n male smoak van over. Mor hai zel t wel ondervinden, k heb hom woarschaauwd!
Dus Jurrie, gaait Sambo weer verder, deze mensen van ervaring wijzen jou op de moeilijkheden die je kunt ondervinden. Bedenk je goed, want als je voor de Burgemeester staat kun je niet meer terug. Jurrie zit mor stil op baank. Hai wait nait recht wat e d’r aan het. Ain ding speult hom aalvot deur de kop: dou mor net ofst nait wies bist, din hemmen ze d’r ook gain oareghaid aan.
Din stapt Sambo noar achtern en hoalt de “krans” op. Jurrie van Dam, namens de leden van de “baardclub” heb ik de eer jou deze bloemenhulde aan te bieden ter gelegenheid van jouw officieuze verloving. Ik spreek daarbij de hoop uit dat je een gelukkige tijd tegemoet zult gaan en ik wens je verder een voorspoedig huwelijk!

Mit dat e leste woorden zegt lopt e op Jurrie tou en hangt hom krans op scholders. Der gaait n hoera op en Elzo ropt boven alles oet.
Elzo is n luk beetje oet ket. Dij het de broene bonen te goud in waik zet. Meer hèje nait te zeggen, vragt Jurrie? Nee, meer hemmen ze nait te zeggen. Ze wazzen zòveul van plan, ze wollen zò n lol hemmen, mor mit mekoar mouten ze t ofleggen tegen Jurrie van Dam, omdat dij zok stil holt. Omdat dij vastholt aan wat e het en t geluk zicht woar t is.
Krans blift in n houkje stoan en mit heur baaiden goan de bruiers vot. Jurrie rechtop en vast, Elzo n beetje onzeker. Noast mekoar lopen ze noar hoes, zunder wat te zeggen. In scheerkoamer ligt n krans, dij dainst doun mos om de boudel goud op stelten te zetten, mor ainmoal getuge wezen zel van woarachteg minsengeluk en stil gedroagen verdrait.
Loater, moanden loater zel Jurrie van Dam aan dizze krans terugdenken…

Wordt vervolgd!