De Gebroeders van Dam (dail 03)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

“Kom, k goa mor weer verder”, zegt Blaauw. Eerst bedankt veur de kovvie.
Baaide bruiers vergeten om hom goindag te zeggen, zò vol zitten ze van dij braif.
“Dou mie bril ais even, Elzo !” zegt Jurrie. “t Zel mie ais benijen wat t ol mins schrift”.
Hai is nog mor even aan t lezen as e zegt: “Verdold nog aan tou, doe bist ja joareg, bruier. Da k dat vergeten kon. Van haarten hur en nog net zo’n pozzie joaren der bie!”
Ze langen kander haand en verder wordt ter nait over proat. Mainstied denken ze d’r aal nait om en as heur ol taande nait schreven haar, was t weer net zo goan.

Taande Maagie is ainegste taande van bruiers. t Is n zuster tou heur overleden voader en z’is nooit traauwd west.
Ze is wat ollerwets en as z’heur zin kregen haar, was ze bie baaide bruiers introkken om dij wat te bemoudern. Mor doar kon haildaal niks van en zodounde is ze mor hoesholster bleven.
Nog mor kört leden is heur boas oet tied kommen en dij het heur t hoeske en n mooi kaptoaltje moakt. Asmis komt ze nog ais over om te kieken hou t mit jonges gaait. Ze is n leutje seuventeg joar, mor zo kloar as ain van sesteg.

“Och gommes doagen!” zegt Jurrie in ainmoal onder t lezen deur, nou wil ze ook nog kommen vandoag. Lovve mor gaauw moaken bruier davve t spul hier n beetje hemmeln, want mit elf uur bus kin ze hier wezen! “Wat, komt z’over vandoag?” vragt Elzo. Din hevve t nog lang nait had. Almoal goud en best, mor krigst mie nait zo ver da’k n stubber in hand pak.
Da’s dien waark, doar heb ik gain verstand van. “Nou, goa din mor gaauw noar bakker Mousker en hoal wat koekjederij op, want wie hebben gain spier in hoes.”
Elzo naart nog wat, mor op n duur gaait e toch op stap.

Jurrie begunt as n gek deur koamer te runnen. Hai wil alles tougelieks doun. Ber opmoaken, deel aanvegen, joa wat nait.
Van alles mout ter gebeuren, want t is ain stofnust. As Elzo der weer is vlogt Jurrie mit stofdouk deur koamer, mor doar is hoast gain ofkommen aan. Hai, wat is t ook n stofnust in zok olle hoezen.

Om n uur of tien hebben ze t spul zo n beetje op stee en din zitten ze elk aan n kaant van toavel te prakkezaaiern.
En hou mout dat nou mit t eten, zegt Jurrie n ogenblik loater. k Heb ter nog wel n paan vol snert stoan, mor dat kin k t ol mins toch nait veurzetten?
t Is goud eten! zegt Elzo en der zit spek genog in.
Nou ja, zegt Jurrie, as t nait hoger of leger wil bak ik straks nog n poar pankouken, kloar is t!
Dat dij ol sekreet t’r aan docht het, zegt Elzo, dat muit mie aldernoast. t Is aans n zet goud goan, mor nou is t mis, dik mis ook!
Ze kriegen der hoast roezie om wel t ol mins ofhoalen mout en t lopt zo of dat ze baaiden zitten blieven.

Doar komt ze aan, zegt Jurrie n zetje loater. En jô hur, taande Maagie komt t’r aan stappen.
In ain haand het ze n raaiten kovvertje, in aander haand dragt ze parepluu. Ze het n houd op dij ze zeker twinteg joar leden ook al druig, mor dat paast nou net bie heur.
Zo, doar was ik , zegt taande en stapt koamer in.
Dat zaive! zegt Jurrie.

Taande stapt op Elzo of, laangt hom haand en veur e goud en wel in de goaten het wat ter gebeurt, bakt ze hom der n beste veur.
Elzo zakt in ainmoal weer in stoul, zò verbalderaaiert is e. Mit n lelk gezicht veegt e zien nadde waang of, harregat!
Din nemt taande t woord. Elzo mien jong, geluk ter mit hur. k Hoop da k ter nog laank getuuge van wezen mag. Ie vinnen t zeker mooi hè da k ais bie joe op verziede kom en doarom heb k mor onnaaiert om vannacht over te blieven, din kin k mörnvroug wel weerom goan.
Wàt zeg ie taande? Baaide bruiers springen tougelieks in t in. Jô, as ie laiver hemmen da k nog dag of wat laanger blief, din wi k joe wel n plezaaier doun hur. Is niks wat op mie wacht, môje mor reken.

“Mor woar willen ie din sloapen, taande?” Elzo begunt hom al te kniepen.
“Din mout taande mor bie die sloapen, Elzo”, komt Jurrie der hail dreug achter aan. “Bie mie?” Elzo staait op springen as e dat heurt.
Taande dut net of ze niks in de goaten het en havvelt aan ain stuk deur. “k Bin mooi op tied, nè? k Wol eerst nog wat veur die koft hemmen, Elzo mien jong, mor t is mie weer deurwaaid. Mor holst t tegoud hur. Kiek es aan, wat hemmen ie koamer ja mooi schier vandoag. Mor most dien sloatje nait altied op vinsterbaank hinleggen, Elzo, dat vin k mor n swieneboudel.
En doe Jurrie, hest n drup aan neus en dat liekt maal. Hai stumper, k bin toch bliede da k zit.
t Is n dikke raais veur n ol mins. Hou gaait mit t peerd, Elzo? En eh…..oh jô, dat wo k ook nog even vroagen, woar is dij bolkaalf hingoan dij k leste keer zain heb? n Mooi kaalfke was dat nè? Hij je al kovvie kloar jonges, k heb ainlieks wel zin aan n bakje noa zo’n dikke raais. Aans wil ik t ook wel even doun hur.”

Zo havvelt t ol mins mor deur. Elzo kikt Jurrie aan en Jurrie kikt noar Elzo. Ze willen asmis wat weerom zeggen, mor ze kommen aal nait aan t woord.
Jurrie zit zok suf te prakkezaaiern hou e taande n zetje vot kriegen kin, want hai mout neudeg mit etenspot aan gaang.
Mor zel wel niks aans opzitten, kovviepot mout eerst op toafel. Jurrie het n hekel aan potkiekers, mor hai zicht gain meugelkhaid om taande n zetje vot te kriegen.
Elzo zit ter mor n beetje sloereg bie. Hai sabbelt op zien sloatje, spijt aalgedureg even in kwispeldoor, mor doar blift t ook al bie. Ol taande slurpt net heur viefde kopke kovvie op. Jurrie legt heur der ieder bod n stuk of drij koekjes bie en t gaait ter allemoal glad deur.

Taande heur moag is best in order. t Olske vuilt zok recht op heur gemak. Ze teut mor aan ain stuk deur. Asmis zegt Jurrie n woord of wat weerom, mor neudeg is t nait. t Olske kin t allain wel of. Ze het t alledeegs over poletiek en doar het ze n apaarte kiek op.
“Kiek es”, zegt ze, “as der gain oorlog weerkommen zel, mouten ze t aans aanpakken. Zo’n hikhakkerij is mie wat van niks. Ze mouten dij sictoares (president maint ze) van Amerikô noar Moskou sturen en dij mout doar alles te zeggen kriegen. Dij kerel dij nou in Moskou zit, waaist wel Jurrie, dij mit zien grode snor (taande is nooit staark west in t noamen onthollen) sturen ze din noar Amerikô en dij wordt doar de boas. Nou en din is t kloar nè!”
“Hou kloar?” vragt Jurrie onneuzel.
“Nou, da’s toch dulek genog! As ze die nou boer muiken op n aander stee, kostoe t din wel over dien haart kriegen om dizze ploats te vernailen? Nee, toch zeker! Nou, dat is mit dij hoge mieters toch net zo. Dogstoe nou din dat z ain bom op heur veureg stee gooien luiten? Niks heur, kwam niks van in, kwam gain oorlog weer.”
“Krekt zo”, zegt Elzo. Dij is ter glad mit ains.

“Mor eh…” zegt Jurrie d’r over hin, “wollen ie t laand ook nog even zain, taande? Elzo wil wel even mit joe goan!”
“Wel.. wat.. ik.. eh..!” Elzo springt in ainmoal overind. Ook dat nog. Hai mit taande bie t laand langs!
“Jô, dat kivve wel even doan, mien jong”, zegt taande en komt in t in.
Elzo gript mit n hellege kop zien pet en lopt mit grode voamen tou koamer oet.
Taande koiert kaalm achter hom aan.
Zo, denk Jurrie, dij bin k kwiet.

Wordt vervolgd!