De Gebroeders van Dam (dail 02)
Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.
t Dörp slept nog op dizze veujoarsmörgen. Ook bie de Gebroeders van Dam is alles nog oet en dood. Bedsteedeuren stoan open en baaide bruiers snurken as ter tou. Elzo ligt mit t gezicht noar koamer tou: zien aine aarm bungelt boeten ber. t Hoar ligt as n toest graauw taauw over kuzzen en zien laange haals komt net boven t veren ber oet. t Is almoal graauw mit mekoar, want hai zit dik in de board en het zok boetendes in n poar doagen nait wossen. Hai snurkt aan ain stuk deur, net n swien.
In aander bedstee ligt Jurrie en dij laagt verdold nog in zien sloap. Zien koale knikker glimt as wat en aalgedureg mompelt hai n woord of wat in zien sloap. Hai ligt plat op rug en het t ber aan kin tou optrokken. Hai het n aigenoardege menaaier van snurken, of snurken is t ainlieks nait. Hai hoalt ieder bod daip oam en as e longen din haalf leeg bloazen het, dut e lippen op mekoar en zo poest e leste lucht noar boeten. t Is krekt of e aalvot t zulfde woord zegt: “Opoe”. Eerst gaait van “oooo” en din mit lippen dicht: “pppoeoeoe”!!
Din in ainmoal is t mit rust doan. Wekker lopt mit n hels lewaai of. Elzo schut in ainmoal overind, kikt verbalderaaierd om zok tou, springt din in ainmoal van ber of en zet mit ain klap wekker stil. Eerst kraabt e zok n zetje op kop en din schoedelt e n minuut of wat mit rug tegen stoulleunen. Dat is zien steevaste gewoonte nou ainmoal en eerder is e ook nait goud wakker. Din bukt e zok om zien zokken te pakken en mit veul gestin schoft e eerste zok om vout tou. t Onderschaaid tussen zokken en vouten is nait biester groot. Vouten schienen nog n klain beetje lichter op. Zien braaien onderboksem stekt ter glad nog n beetje bie of. Din, in gaauweghaid trekt e bovenboksem aan en gaait achter thoes noar plaank bie mizzen. Ziezo, nou is e teminzen goud wakker ! As e weer in koamer komt zicht e, dat Jurrie nog net zo onder dekens ligt. Hai ropt nog aingoal om “opoe” en het vanzulf weer gain wekker heurd.
t Is tied, zegt Elzo, mor Jurrie knort ter mor om deur. Elzo kikt t eerst nog ais aan, want hai wait ainlieks zulf nait wat e der mit mout. Nou kin e zok ter wel helleg om moaken, mor dat is nou ainmoal niks veur hom.
Nee, hai mout t mor ais aans pebaaiern. Eerst gaait e te waark en hoalt Jurrie’s boksem van stoul of en hangt ter ain van zien aigen weer hin. Hai knivvelt nait in zokzulf, nee, t gaait almoal gelieke kaalm en bedoard. Din nemt e n knoedeltje ketoen en hoalt dij n moal of wat goud deur de strooppot hin. Veurzichtig, hail veurzichtig, lopt e noar t ber en net as Jurrie zien “oooo” der weer oetdraait, stopt Elzo t knoedeltje mit stroop tussen zien lippen. Even vertrekt Jurrie zien gezicht, mor din zogt e net as n kind aan lor. Hai sabbelt en smakt dat n oard het en noa n zetje lopt stroop hom aan ale kanten om kin tou.
Mor nòg slept e deur. Elzo vertrekt gain spier van zien gezicht, dij dreuge! Hai het bepoald t veujoar in bainen, want nog is e nait tevreden. Hai prakkezaaiert even, lopt din mit grode voamen noar boeten, gript n olle emmer, dut ter wat lege vlezzen in en zöcht din nog n beste kaai op. Emmer zet e bie Jurrie veur t bedstee, pakt kaai in baaide handen, dut aarms omhoog en mit ain smak gooit e de vlezzen aan diggels. Een hels lewaai!
Jurrie komt in ainmoal overind, wil wat roupen, mor lippen zitten hom stief op mekoar plakt. Hai wait aal nait wat e d’r aan het. Hai trilt as n ruske en zicht Elzo ook nait, want dij is hom smeerd. Jurrie strikt zok over kin en vuilt dat handen d’r aan vastbakken. Hou kin dat nou! Hai spijt en sputtert net zo laank tot e t knoedeltje katoen kwiet is. Din inains vernemt e dat e neudeg noar plaank mout.
Mit n ruk brengt e zien körte baintjes over bedsteeplaank en mit n plofke komt e net op raand van emmer terecht. Tied om te prakkezaaiern het e nait, want hai mout as de drommel moaken dat e boksem aankrigt. Mit ain hoal trekt e boksem van stoulleunen en stapt ter in. Hai trekt en trekt, mor hai kin nait verder kommen as drijkwart piepen. Hai begript ter gain spier van .. dat is zien boksem toch! Veul tied het e nait meer en doarom moakt e bovenste knoop vaast, trekt piepen wat omhoog en net wil e op n run tou deur oet as ain van piepen ofzakt. Jurrie vuilt in ainmoal dat bain hom steken blift en veur e zok vaast griepen kin, ligt e laankoet over drumpel.
Wonder boven wonder lopt t goud of en zo gaauw as t kin krabbelt hai weer in t in. Din komt Elzo der over tou, even kaalm as altied. Hai vertrekt nòg gain spier van zien lelk gezicht en net of e naargens van wait vragt e op zien gewone bedoarde menaaier: “Wat nou jong?”
Man, goa vot, ropt Jurrie, ik mout ja zo neudeg… Dat most zulf doun, zegt Elzo en gaait n stap oet zied. t Is dien schuld, zegt Jurrie, as e meer as glin weerom komt. Bist ja net n kwoajong mit dien fratsen, mags die wat schoamen en dat magst. k Haar bainen wel breken kend en dat haar k wel. Kin ik t helpen dast mien boksem aantrekst, zegt Elzo hail kaalm.
Jurrie zegt mor niks meer. Hai is spinniedeg, mor as postloper Blaauw n uur of wat loater komt mit n braif zitten baaide jonges al weer te kovviedrinken. Blaauw drinkt nog gaauw even n kopke mit, alhouwel hai laiver bedanken doun wol mit t oog op de voele kopkes.
“n Braif veur ons, vragt Jurrie, wat zevve nou beleven!”.
Wordt vervolgd!
