De dood van Vera Reker (7)

Dat is nait veul. Mor doar mouten we dommit ook mor eefkes waark van moaken. Denkst doe dat dij hampel van n Flipje n kopie moaken kin van dat schiefke. Of ist lozer, dat e dat ding noar de TD brengt. Dat ze dat doar doun?’
Ester docht noa. Ze pakte heur mobiel aan en gnivvelde wat.
‘Dat leste is beter dunkt mie. Loat e dat mor doun. Ik zel votdoalek bellen.’ ‘n Knal is vanzulfs te makkelk’, zee Dubbeldam. ‘Dat ken niks wezen. Nou ja, dat heuren we nog wel.’

Hai trok weer op en ze reden noar de Olderman State, Bie ingang ston Dina Stallinga t wachten. Ze druig n strak mantelpakje mit donkere kousen. Ze haar zuk licht opmoakt. Ze haar pumps aan mit aibels hoge hakken. Dat vond Dubbeldam nou weer minder. Ze stak sikkom n kop boven hom oet. En dat kon e nait hebben.

‘Wie kommen joe weer ploagen’, begon e. ‘Ik mout over n haalf uur op n receptie wezen van t overleg. Ik vervang Jansonius.’ ‘Jansonius?’
‘Directeur, dij in t boetenlaand is.’ ‘Wat von e der van dat ain van zien personeelsleden dood is?’, vruig Ester Edens. ‘Hai is zuk doodschrokken en het kans zain om zien vlucht te verzetten noar mörgen.’ ‘Wie binnen op zuik noar n mini-disc speulder. Wordt zo’n ding bruukt bie de balie?’ Stallinga keek hom onneuzel aan. Ze haar dudelk gain benul woar dit over ging. ‘Ik heb zo’n ding nog noeit zain. Woar zol je zo’n ding veur neudeg hebben? Nait bie de balie.’
‘Wel waarken der bie de balie? Dat was Vera Reker, Katrien Datema, Bo Laangis en volgens ons Lena Kothof.’ ‘Gainent van dat plougje het zo’n speulder. Veur t waark is e nait neudeg. Wel van joen personeel zol zo’n ding neudeg hebben?’ Dina Stallinga schudde wat mit kop. Ze keek op heur horloge. Ze kwamen bie de balie aan. Katrien Datema kreeg n kleur dou ze Dubbeldam in de goaten kreeg. Hai grijnsde heur aan. Mit drij man hingen ze over de balie en bekeken t buroblad. ‘Hebben wie hier n, hou hait zo’n ding?’
‘Mini-disc speler.’
Katrien keek noar ale spulletjes op heur blad. ‘Nee.’
‘Ook noeit ain tegenkommen?’ ‘Nee.’
‘Ain van de personeelsleden den?’
‘Nait dat ik wait.’
‘De bewoners?’
De baaide mitwaarkers van de Olderman State keken mekoar aan. t Was eefkes stil. Boeten klonk t ieselke gegilp van de paauwen.
‘Dat zol ik nait waiten, we kennen natuurlek nait waiten wat de bewoners hier aalmoal in hoes hebben. Mor ik ken mie der niks bie veurstellen. Hou zugt zo’n ding der den oet?’
Ester beschreef kört en bondeg. Ze bleven mit kop schudden. Mor konst wel vernemen dat de vraauwlu echt gain road wizzen mit dit probleem. Ester drukte deur. Dubbeldam draaide zuk om en keek oet t roam. ‘Woarom lag der den zo’n opnoameschiefje veur zo’n ding op t buroblad?’ Weer keken de vraauwlu mekoar goud onneuzel aan. Ester wuir wat grammieteg. ‘Zit der ook internet op dat ding?’ Katrien Datema nikkopte.
‘Mag ik even?’
Snel luip ze om de balie tou en tikte wat in. Op t schaarm verscheen n ploatje van n minidisc mit schiefkes.
‘Messchain helpt dit. Heb je bewoners wel ais mit zo’n ding lopen zain?’ Nog n keer tikte ze wat in. Nou kwam der n groder model minidisc-speuler op t schaarm. ‘Staait zo’n ding bie ain van de bewoners in de koamer? t Schient dat dit soort apperoaten wonderlek hoge kwaliteit aan meziek levern.’
Baaide doames zwegen. Dubbeldam luip weer noar de balie tou mit haanden in buuts. ‘Den kommen wie mörgen weer en den wol ik van joe groag noamen hebben van bewoners, dij zo’n of zo’n apparoat hebben.’ Ester pakte twij vellen pepier oet de printer. Ze haar de baaide soorten speulers oetdraaid. ‘Doodlopende weg. Moi.’

Flipje haar zien waark dubbel en dwars goud doan. Dou ze weer op buro kwamen, lag der n kopie van t schiefje te wachten. Hai haar speuler op n poar boxjes aansloten en groots as oap mit zeuven steerten zat e te wachten. Mor ze luiten hom nog even zitten. Eerst wollen ze kovvie. ‘Nou mien jong,’ zee Dubbeldam. ‘Verboas mie mor ais.’ Philip Bakker zag zien kaans. ‘Ik heb alles drij keer òfluusterd. En dit wat je nou goan heuren is t ainegste wat aans is as t tikken van n klok.’
Mit zien dikke vinger drukte hai op n onneuzel klain knopje. Ze luusterden. Eerst heurdest wat geknitter en geroas. En dou wuir der wat zegd. n Kind of n wichtje of n vraauwspersoon.
‘Nog n keer’, zee Ester.
‘Haarder’, zee Dubbeldam
‘Weer wat zachter, minder bas.’ Zo duurde t tien menuten. Aalgedureg luusterden ze weer vannijsj noar dat aine stukje. Ester pakte n stuk pepier. Dubbeldam wol wel in de boxen kroepen. ‘Dou mor oet jong,’ zee Dubbeldam op t lest. ‘Toe nou Bertil, blijf nog even, blablabla, sportief opvatten. Blablabla over praten. Zo erg is het toch niet.’ Ester las t op van t bloadje. ‘En den heurst n knal. Nou ja, knal….’ Dubbeldam keek noar zien jongste pazzipant. ‘Ik denk dat der mit voest op toavel haauwen wordt ofdat aine mit n toestege kop n deur dichtknalt.’
Flipje nikkopte en keek glunder. Dit was zien dag.
‘Mor haarst ook nog wat over kraaien van n hoan of zowat?’
‘Joa, den mout ik even zuiken’, zee Flipje. Hai keek in zien opschriefboukje en drukte op n aander knopje.
‘Hier ongeveer mout dat wezen. Luuster den!’
Dat deden ze. Heurdest t tikken van n klok en wat geroes. Den inaine was der n aander geluud te heuren. Op de achtergrond van t tikken. t Was wel kloar as n klontje dat t geschraiw van boeten kwam. ‘Ach jong, haalsknoak, woar hest vrouger wel nait zeten, bie biologieles. Elk ken toch heuren dat dat gain hoan is.’ Ester Edens keek Dubbeldam aan. Flipje keek n beetje sneu noar zien grode veurbeeld.
‘Dat’, zee Dubbeldam. ‘Dat binnen dij widde krengen van de Olderman State, mag ik stikken.’ ‘Nee, nait doun’, zee Ester. ‘Wie hebben nog n bult te doun. Flipje wegwezen mit dien geluudsinstalloatie. Worst bedankt. Magst nog n keer mitdoun. Hort.’ Philip Bakker pakte zien boudeltje biemekoar en luip terug noar zien aigen stee. Zo ging dat nou veul voaker. As t der op aan kwam en t wuir spannend, den mocht hai weer achterlichtjes controleren. Ester Edens keek op heur sedel en dou keek ze noar vroagend noar Dubbeldam.
‘Nou zeg t mor’, zee e.
‘Wel is Bertil?
En wel het doar zo’n roezie mit hom aargens over?
En woar is dij minidisc speuler bleven?
En van wel was dij?
En in welke koamer is dat opnomen?
En woarom?
En wat het dat te moaken mit dooie Vera Reker?’
Dubbeldam trok wat mit scholders en wist t ook nait.
Dou ging de tillefoon. Ester nam aan. Ze luusterde ingespannen en boven heur neus kwam weer zo’n glief. Dubbeldam keek noar heur. Hai wol heur. Mor gain schien van kaans, omreden dat zai hom nait wol.
‘Kootje het wat vonden.’
‘Wel is Kootje?’
‘Toenman van Olderman State, beschaarmeling van Dina Stallinga.’ ‘Hm.. en nou mouten wie der maank?’ Ester Edens trok scholders op en pakte heur tas.
‘Tja wat ken mie dat schelen, Katinka, Kato,
Katrien van Datema klonk nogal oet lood.’ ‘Wie blieven in de weer vlaigen. Ik stel veur dat we doar n koamer vroagen mit twijpersoons berre. Den kennen we doar beter blieven.’
‘n Twijpersoonberre haar ik docht. Den most der ook nog aine bie hebben. Ik sloap toes. Ik heb der nog gain schiere verpleegster lopen zain, mien jong. Mor messchain wil Katinka, Kato Huppeldepup wel.’ Ze luip vot. Dubbeldam besloot toch mit heur mit te goan.

(wordt vervolgd)