De dood van Vera Reker (5)

Bedankt’, zee Dubbeldam en keek op zien sedel.
‘Woar vind ik Bo Laangis?’ ‘Die is waarschijnlijk op de bovenverdieping.
Meneer en mevrouw de Boer hadden even hulp nodig. Mevrouw wou in bad weet u.’
Ze wuir aal weer wat eelsk. Dou ze weg luip draaide ze mit heur gat. Mor dou was Dubbeldam al noar boven lopen.

Boven ging e op zien gemak in zo’n grode Chesterfield baank hangen.
Recht tegenover hom was deur noar t appartement van meneer en mevrouw de Boer. Hai mos eefkes prakkezeren. Nou was e aal verschaaiden joaren bie de recherche en t was nait aaltied smui goan. Mor dizze zoak was singelier. Hai kwam gain streep wieder. Deur van t appartement
ging open en der stapte n man gaang op.
Hai was mit gemak twij meter. Hai laagde zien golden tanden bloot. Zien hoar zat strak
in de eulie. Hai haar n poar hannen as kolenschoppen.
‘Bo Laangis?’ De man knikte en bleef staan. ‘Dubbeldam van de recherche. Ik wil groag
eefkes proaten over Vera Reker.’
De man bleef as n standbeeld stoan. Zien gezicht verstrakte. Dou Dubbeldam beter keek, zag e n dikke troan over wang van man lopen. De man plofde noast hom deel op baank. Deur zien gewicht wupte Dubbeldam weer n stukje omhoog.
‘Ach Vera, weet je. Ze was zo lief. Ze was zo een fijne collega weet je. Ik zweer het je.
Ze was de fijnste van allemaal. Altijd was ze zo aardig. Weet je, het was een dame. Ja man, ik zweer het je. Ze was een dame.’ De wotterval stoekte eefkes.
‘Wanneer hest heur veur t lest zain?’ ‘Ik zweer je man. Ik zag haar op dinsdag toen ik de dagdienst in ging.’ ‘Was der wat bizunders mit heur?’ ‘Nee man, deze dame was niet anders dan de andere dagen. Ze was een fijn mens en nu is ze dood…’ ‘Hield ze van muziek?’ Woarom e dat nou vruig, wis a nait. Mor t was wel n vroag dij e vergeten te vroagen was aan de aandere taantes. ‘Ik weet het niet man. Vast wel. Ik zweer het je. Ik ga haar missen man.’ De man schraiwde.
‘Bo Laangis. Wat veur n landsman zit doar achter?’
De man kwam weer wat tot bedoaren. ‘Ik heet Boris man. Ik zweer het je. Mijn vader komt uit Tallin. Mijn moeder is van
Bonaire, weet je.’
Dubbeldam klopte man op scholder en ston op.
‘Ik bin n keer op Aruba west’, zee e overbodeg.

Ester Edens zat achter heur buro en frummelde wat mit n apparoatje. t Was n minidisc en ze propte t schiefke in het machientje. Dou drukte ze op t dekseltje en dij sprong net zo vrolijk weer omhoog. t Ding was n moal op grond valen en nou wol e nait meer sloeten. Mor mit wat gemuggel kreeg ze t ding dicht. Ze keek noar t apparoat en bedocht zuk, dat der nog n onderdail bie heurde.
Ze keek om zuk tou en luip dou noar n collegoa.
‘Hest ook n MP-3 speuler Flipje?’ Flipje keek op van zien waark en wuir kwoad.
‘Ik hait gain Flipje, ik hait Philip en doar kin ik ook niks aan doun.’ Hai stak n apparoatje omhoog. t Was n blaauw deuske.
‘Ik vorder dien koptillefoon.’ Ester mos der bie laggen. Mit bult gepoest, kwam t geval mit ieselk dunne droadjes op de proppen. t Was ain toezeboudel. ‘Flip, most zuneger mit dien spullen omgoan. Krigst hom votdoalek weer.’ Noa tien menuten haar ze koptillefoon veur zuk liggen, zoas dat heurde. Twij klaaine widde oordopkes en n ìnd droad mit n stekkertje.
Ze draaide de dopkes in heur oren en dee stekker in aain van de goaten in t deuske. Zo zat ze stief te luustern, dou Dubbeldam binnenkwam. Dij hoalde nogmoals zien liest oet buuts en sprak nog n moal mit de collegoa’s van Vera Reker. Baaide vraauwlu haren gain idee, ofdat ze noar meziek luusterde.
Ester dee oordopjes oet en keek Dubbeldam aan. Snel vertelde hai zien oaventuren en keek noar t apparoatje op toavel.
‘Meziek?’
‘Nee, der staait volgens mie niks op. Hier en doar heur ik n klok tikken of zuks wat. Heurst t motortje draaien.’ ‘Wel zien motortje?’, vruig e. ‘t Motortje van t apparoat vanzulfs. Mor ik mout nog wieder luustern. Doar gaait n bult tied in zitten.’
Ze schoof t haile spul op zied.
‘Wat hebben we?’, vruig ze aan Dubbeldam. ‘Dooie vraauw en wieder net niks. Vrundelk, goud veur heur waark, goud veur de minsen dij doar wonen, leuk veur de collegoa’s. Beetje n ainspanjer. Nait te veul contacten. Hold van literatuur en kunst. Is n freule of
jonkvrouwe.’
‘Hè, wat zegst nou? Hou komst doar nou
bie?’
‘Ain van heur collegoa’s zee dat. Ze het blaauw bloud. Dat mouten we oetzuiken, hou ofdat dat zit.’
Ester knikte en schoot achter t schaarm van de computer.
‘Hebben we ook wat op pepier, n paspoort, n socio-nummer of zukswat?’ Dubbeldam gaf heur n sedel. Ester tikte wat gegevens in en keek op t schaarm. ‘Ik wait nait houst der bie komst, mor doar ken ik niks van vinden. t Is n gewoon wichie. Zunder prinsessenbloud of zuks.’ Dubbeldam kraabde zuk achter oren. ‘Woarom zeggen ze dat den? Ik bin der flaauw van veur vandoag. Wat goan we doun?’
Ester Edens keek hom aan en gnivvelde wat. ‘Ik wait nait wast van plan bist. Mor ik goa noar hoes den en doar heb ik die nait bie neudeg.’
Dubbeldam ston op en luip noar boeten.

t Regende jonge katten en Dubbeldam bleef in woagen zitten. Hai keek noar t poppenhoes van Vera Reker. Hai kon der gain biet op kriegen. Dizze zoak huil hom snachts wakker. Ester, dij ook nait ain van de minsten was, luip ale doagen deur mit n dikke glief boven neus. Wat ze ook deden, t luip aal op niks oet.
Vera Reker was n ainspanjer, goud in heur waark, gain rebullie op t waark of toes. Joa, was dat wel zo? Hai wis niks van heur privéomstandegheden. Hai was bie heur binnen west en haar zain dat der kunst aan de muur hing en dat ze n beste smak bouken haar. n Groot dail van de bouken zol n nuvere sint opsmieten bie verkoop.
Mor wel zol der aigenlieks strieken goan mit de sinten?
Dou bui over was en zun weer deurbrak, stapte hai oet en luip bie heur achterom. Buurvraauw haar nog n olderwetse waslien. Ze hing grote loakens op en haar n waskepigge in mond.
Dubbeldam luit zien koart zain. Zai nikkopte, dou e zee dat e dommit nog bie heur kwam. Zaik nikkopte weer en luit van schrik tip van loaken lös. Mor dou was Dubbeldam aal in hoes. Hai streek neer op baank en zat wat te koekeloeren. Zien ogen gleden bie muren laangs. Zien ogen volgden ale riegen mit bouken. Hai perbaaierde te tellen. t Duurde mor n tel dou zat e aal op over de honderd. Hai ston op en ging dichterbie boukenkaast stoan. Mit kop wat schaif, zo glee zien vinger over de ruggen van bouken. Hai schoot der niks mit op. Ester Edens haar t aalmoal ook bekeken en haar t zegd. Aalmoal literatuur. Zulfs nog indaild op tiedpaarken. Hai keek rechts onner, doar mos den t nijste van nijste ston.
Hai pakte t leste bouk en ging weer zitten.
Meziek. Hou was dat hier steld mit meziek. Naargens n tillevisie of radio. Woar was de DVD-speulder of aander meziek raive? Woar hai ook keek t was der nait. Hai klom trap op en keek in heur sloapkoamer. Dee kaastdeuren open. Dee loatjes open en dicht. Woar hai ook keek. Dizze vraauw haar niks in hoes. Gain lewaaideuzen. Ze haar van alles niks. Beneden luit e zuk weer op baank plovven en maarkte dat e nog aal mit t bouk in haand luip.
Hai bekeek veurkaant. Schreven deur Barbara Vink.”Laatste notities.” Ston der in dikke letters opschreven. Den n ploatje van n ondergoande zun mit op de achtergrond baargen en op de veurgrond n silhouet van n vraauw.
Barbara Vink. Nooit van heurd. Op de achterflap stond n stukje tekst, mor hai nam gain muite om te lezen. Hai huil nait van lezen. Zeker nait van romans en zukswat. t Was aal slim genog dat e zok deur aibels laange stukken van t waark vreten mos. Hai legde t bouk op t toaveltje en docht aan buurvraauw. Hai zol t òlde mins nog ais kel moaken. Ze trilde as n rusk, dou hai heur aansproken haar.
Dou e in keuken ston, draaide hai zuk weerom en luip noar t buro. Hier was wat, dat hom nait aanston. Mor wat? Zien ogen gleden over t aaikenholten cilinderburo. Hai kwam der nait op. Der was wat in dit hoes. Hai wol weer weg lopen, dou zien oog vuil op prullenbak noast t buro. n Deuske. Mit de tippen van doem en wiesvinger, pakte hai t op en vlijde t op salontoavel. Minidisc’s.

(wordt vervolgd)