De dood van Vera Reker (17)

Ze vuilde zuk betrapt. Ze haar hier gain zoaken. Elke hoar ston heur verkeerd op t lief. “Man, ik bin op zuik noar joe. Kom ik heb kovvie kloar. Den kennen we n piepke proaten. Is t aalmoal
lukt?”

“Ach ik heb de smoor in. Altied denk ik dat k wel weg kin. En altied vlaig k bie minsken binnen of mout ik hotels, wachtkoamers in, omreden dat der den toch noch weer n plas komt. k Bin der zo stìnzat van. Ik ben Ester.” Ester wreef zuk over t lief en nikkopte. Trankiel luip ze achter de vraauw aan. Dizze juvver haar wat oet te leggen. Dubbeldam zat tegen Bertil Marnixs over. Flipje rommelde mit pepier. De opnoame apparatuur ston op pauze. t Kon wat hom aanging begunnen. Dubbeldam zee niks. Hai keek noar de man tegen homeover en schroapte zien keel. “Dou t spul mor aan, Philip.”
Flipje kreeg sikkom n hartaanval. Nou was e toch wel eefkes slim belangriek in dit onderzuik. Dubbeldam haar hom gewoon bie zien echte veurnoam nuimd. Mit n eelsk geboar dee e de recorder aan. Hai pakte zien blok en potlood en was der kloar veur. Hai las de gegevens van Marnixs veur en vruig hom of dat aalmoal klopte. “Woarom vloog je ons sikkom aan, dou we bie joe kwamen?”
“Ik schrok mie hartstikke lam en was nogal hyper.”
“Hyper?”
“Joa, n poar joints rookt en den wor ik toch echt hyper. Dat haar ook nait mouten.”
“Wat?”
“Nou, zo mit dij biel. Man, ik zat der eefkes deur.” “Wie kwamen allenneg mor wat vroagen. En dat wuir mie toch n ontvangst.”
Bertil Marnixs keek stoef veur zuk oet. t Wuir moeskestil in koamer.
“Wie kwamen wat vroagen over Vera Reker. Wie denken dat der n grode kaans is dat je dij kinnen. Zulfs dat je n reloatsie hebben.” “Ik kin Vera. Mor ik heb heur aal n beste zet nait zain. Wie hebben wat had, mor zo as dat voaker gaait vonden we dat we nait biemekoar paasden.
We binnen oet mekoar.”
“Waren je mit joen baaident op Saandploat, in n hoeske? Verschaaidene moalen zulfs.” “Joa, dat klopt. Ik mag der groag noar tou om te schildern en te schrieven. Veur schildern is t licht der zo mooi. En zo n hoeske bie zee, is n lust om te schrieven. Ik mag der groag wezen. Soam mit
Vera was t hailndal schier.“
“Hou heb je heur kinnen leerd?” “Eh, via t internet en dou aal snel doarnoa op n vernissage.”
“Wat mout ik me bie n vernissage veurstellen?” “As der n tentoonstellen opend wordt, den worden lu nuigd en dij kommen den n dag of oavend van te veuren. Doar hebben we mekoar veur t eerst zain. En ik vond heur wel leuk.” “Was Barbara Vink der ook?” De kunstschilder trok wat aan zien board. Hai was aan prakkezeren. Flipje keek de man aan. Mor dij keek weg en keek noar n stee op de muur achter de baaide kollegoa’s.
“Joa, dij was der ook. Mor dat wait je al. Barbara Vink is de schrieversnoam van Vera. Ze haar n boukje oetgeven.”
“Bie dezulfde oetgever as woar joe dat doun?” “Nee, ik stoa onner kontrakt bie n grode oetgeverij. Zai haar aargens wat drukken loaten. Dat gebeurd wel voaker. t Wordt pas interessant as t bouk n beetje begunt te verkopen.”
“Was t wat?”
“Hou beduil je dat?”
“Kon ze n beetje schrieven?” Man huil zien scholders op en sweeg. “Wenneer hest heur veur t lest zain?”
“Och, dat is aal weer n beste zet leden. Ik bin nog n zetje wegwest.”
“Was je veureg joar Kerst bie mekoar op t aailaand?” De man nikkopte. “In feberwoarie was je der ook?”
“Allenneg. Dou ston de boudel aal op barsten en ze kon gain vrij kriegen van t waark.” “Op de Olderman State?”
“Ken best wezen, ik heb gain idee woardat ze waarkte. Iets mit òldjes, dat wait ik wel.”
“Maria Sofia Langqvist?” De man schudkopte. “Vrundin van mien moeke. Ik wil groag vot as we kloar binnen. Ik heb nog n bult te doun en alles lopt mie zo in de schiet.”
“Oh, dat zel vast wel, mor ik bin nog nait kloar.” Dubbeldam ging verzitten. Flipje schikte wat mit zien pepier. Dit was leuk. Hai haar nog niks opschreven. “Maria Sofia Langqvist woonde in de Olderman State. Was die dat bekend?” “Nee, doar wis ik niks van. Ik heb aal eerder zegd, dat ik heur noeit meer zain heb, dou mien moe oet tied kommen is. Zai waren vrundinnen van vrouger òf. Doar heb ik niks mit neudeg.” t Kwam der nait aal te overtuugd oet. Marnixs wreef mit baaide haanden over zien gezicht. Dou keek e Flipje aan. Dij keek nait weerom. Flipje schudde zien pepieren.
“Dingsdag en wonsdag, de zeuventiende en achttiende. Woar huilst dou tou?” De man schudkopte wat en gaf gain antwoord. “Dat betaikent n hoop gedonder, bedenk die goud.” “Ik was gewoon thoes aan t waark. Niks biezunders.”
“Wel kin zeggen dat dat zo is?” “Ik wait der niks van, ik waark aan n tentoonstellen, en sums waark ik dag en nacht deur. Ik wait t nait.”
“Vera Reker waarkte ook op de Olderman State.”
“Nou…”
“Doar het ze t vast over had mit die. Joe baaident waren n setje. Ik wait nait hou dik je mit mekoar waren, mor t komt mie roar veur dat je doar noeit over proat hebben.”
“Ach, ze het t wel ais nuimd, mor dat kon mie nait zoveul schelen. Ik heb niks mit dij softies. Wie haren mekoar en dat was genog.” “Mit de Kerstdoagen verleden joar was je ook nog mit joen baaident op t aailaand. Dus dou wast toch dik aan?”
“Joa.”
“In feberwoarie wast der allenneg, dou was de laifde over?”
“Nee, nait echt. Ze kon t nait wachten. Gain vrije doagen meer.”
“Hou voak bist op de Olderman State west?” Man aan aanderkaant toavel dee haanden veur t gezicht. Hai trok scholders op. Spanning was te snieden. Flipje schoedelde wat op stoul hinneweer. Hai wuir der drok en ongedureg van. Dubbeldam keek noar Flipje. Dij keek vroagend weerom. Dubbeldam nikkopte. Hai pakte n MD-speuler en sloot der n boxje op aan. Hail even keek e noar t apparoat. t Was n meroakel schier dingseghaidje. Dou drukte hai op n klaain knopke. De drij mannen luusterden ingespannen noar opnoame. Dou in opnoame n deur dichtknalde, stopte Flipje de speuler en luit t nog n keer heuren. En nog n keer.

Dubbeldam ging stoan. Hai wandelde wat hinneweer. “Bertil, most nait zo kinderachteg doun. Ze konden der toch nog ais over proaten. Mor Bertil was kwoad. Hest ook heurd dat der nog wat vogelgeluden opstoan?” Marnixs slikte en keek Dubbeldam aan. “Ik duur der oardeg wat om te verwedden, dat dizze Bertil aan toavel en de Bertil hier op dizze opnoame ain en dezulfde binnen. En de vraauw dij Bertil vroagt om toch nog n zetje te blieven, dat dat Vera Reker is. Dat waiten we. Doar komt bie dat dij de widde paauwen van de Olderman State ook mit doun op dizze opnoame. Honderd percent zeker Bertil. Hou voak bist doar west en woar ging dizze rebulie over? Mor goud. We begunnen met de vroag hou voak doe op de Olderman State west bist.”
Flipje drukte nog n moal op t knopje en heurdest de paauwen nog ais gieren. “Hou voak?” De man was t benaauwd swait op kop kommen en hai keek noar Dubbeldam. Dou piepte der n mobieltje.
“Verdarre Ester. Der was n omslag. Ik haar hom sikkom zo wied. Nog n haalf uur en den haar k hom aan t kwedeln. Haar nou n zetje loater beld.” Ester Edens trok scholders op.
“Dut niks. Wie kriegen hom wel. wat zeg ik? Wie hebben hom al.” Ze wees noar n deus op t buro. “Ik denk dat we de zoak rond hebben. De man is zo labiel as wat.”
Mit heur drijent bekeken ze inhold van deus. n Laptop, minidisc’s, schriften. Speulder mit microfoontje. Flipje pakte votdoalek laptop en ging der maank. “Ha, dizze laptop het gain wachtwoord of niks. Bingo. k Bin der al in. Allenneg tekstverwaarker. Wieder niks. Mapjes. Haha, Submapjes
Barbara Vink. Ales zit der in.” Ester pakte schriften bloaderde ze deur.
“Hou komst hier aan? Bist bie hom thoes west?
Hest die toch wel aan de veurschriften holden.” Dubbeldam graauwde. Ester nikkopte en ging zitten. Dubbeldam bleef bie deus stoan, as of e benaauwd was, dat e verloren roaken zol. “Bist doe benaauwd over veurschriften? Ik heb niks verkeerd doan. Ik haar vandoag gewoon geluk en dat komt ons tou. Dit haile zwikje ston bie Bertil in hoes. Aargens in zien atelier.” Dubbeldam haar de kaam rood. Ester fietste mit heur gedou dwaars deur zien plannen. Dat kon e nait hebben, mor dat wol e nait haardop zeggen. Ester haar aal laank schoten, dat Harry Dubbeldam de smoor in haar. Hai haar de smoor in, omreden dat e gain stuur meer haar over de gang van zoaken. Hai wol Bertil breken en dat was hom nou miskuld.
“Ik stel veur dat we dit rusten loaten en dat we meneer Bertil gewoon kroaken. Wie hebben hom sikkom te pakken. Nog n uur in t swaithok en hai jodelt der over.”
Ester kreeg weer n hekel aan hom. Nou ging e weer bot doun en deurdrieven. Nou wol e boven heur stoan. Nou wol e superieur doun. En doar was gain reden tou. Ze waren baaident geliek. “Wilst den nait heuren wat doar nog meer veurvalen is? Ik heb nog n bult nije dingen, dij van belang binnen veur t onderzuik. Aigenlieks mout dat eerst en den mouten we kieken hou ofdat t in mekoar paast en hou dit wieder mout. Ik denk dat we Bertil Marnixs wel te pakken hebben.” Dubbeldam trok n lammenoadege snoet en luip vot. Ester wuir grammieteg en ging kovvie drinken. Flipje was der hailendal deur. Hai ging bie zien buro zitten en leefde zuk oet mit deus oet t hoes van Marnixs. Mit drij koppen kovvie op n bredje was Ester snel weerom. Dubbeldam schudde wat mit kop en ging bie zien buro zitten.
“Nou, barst mor lös mit dien verhoal din”, zee e.
Ze kon hom wel wurgen. Hai keek heur nait aan.
Hai keek noar n punt wied achter heur.

wordt vervolgd