De dood van Vera Reker (14)

“Ik heb niks doan. Ik heb der n rommeltje van. Mor ik kin de kop der ook nait hòlden. Sieferboudel was meer wat veur Fedde en ik heb aaltied geld tekört. Kerel van baank scheldt ook aaltied, dat ik mien sinterij aans regeln mout. En zeker dat van de hoeskes.Der kwam nog n keer gedonder van ze e.”

Ester luusterde noar t old mins en wreef heur over aarm. “Taande, ik zel ais n weekend bie die kommen en den willen wie dat boudeltje veur aaid regeln. Ik kom binnenkört en dan moaken we der n gezellege boudel van. Ik bin ook veuls te laank aal nait meer op t aailaand west.” Dubbeldam was aan t bellen en trommelde mit zien vingers op toavel. t Ging hom nait snel genog. Hai haar nait noar t buro beld, mor haar Flipje thoes te pakken kregen. Flipje zat achter bie keukentoavel en schreef op d’achterkaant van n broodpuut de belangriekste dingen op. Hai haar n verfrommeld gezicht van de sloap en zien hoar was n toezeboudel. t Was loat worden en zien Katja lag nog tuzzen de loakens mit doem in mond. Ze druig allinneg n tanga. Flipje kon naargens aans aan denken. “De man dij we zuiken hait Bertil Weerdena. Mit zoon noam mout dat nait aal te moeilek wezen, docht ik. Hai was hier mit Vera Reker op t aailaand. Leste moal allinneg. Dou het e t adres van Vera opgeven. Bie dij keer doarveur staait, even kieken Flipje, 45 Clementine Road, Maldon, UK. Hest dat mien jong? Magst ook nog aan t Engels kwedeln. Zuik t oet. Moandag bin k der weer en den wil k waiten van hou en wat. Bertil Weerdena.” Hai stopte zien mobiel weer in buuts.
Taande Sipke haar n pot kovvie zet en presenteerde oet n versleten trom. Ester smolt. Zaandmantjes. Taande Sipkes aigenste zaandmantjes. Der was niks lekkerder es dizze koukjes. Oet taandes aigen oven. Ester pakte n koukje en taande legde der votdoalek n twijde bie heur kopje. Dubbeldam keek noar de broene pladde dingen en besloot dat t nait zo lekker kon wezen.
Hai glee vot in dat minne gevuil. “Wat doun we der aan?” zee e nogal bot in aine en hai schoof de koukjes op zied. Hai ging ongenoadeg de fout in. Ester vuilde, dat heur geluksgevuil dat ze op boot kregen haar, weggleed. De magie was vot. Ze knabbelde heur leste koukje op.“Wie pakken d’oavendboot en goan weer noar hoes.”“k Heb logeerkoamer kloar en aans mag je wel in ain van de hoeskes’, zee taande Sipke opgewekt.
Ester schudde van nee. Ze kreeg n verniend trekje rond heur lippen.
“Nee, wie pakken d’oavendboot. Mor eerst wil ik nog in de Tureluur kieken.’
“Doar is veurvast niks te vinden, ik moak boudel aaltied op vrijdag spic en span. En dou t hoeske n moal n week leeg ston, heb k hom van boven tot onder leeg had”, zee taande n lutbeetje schuldeg.
Dut niks taande”, zee Ester Edens. “t Is meer t idee. Den pakken we de boot en as ik thoes bin, den goa k kieken wanneer ik n moal n poar doagen bie joe kom. Ik heb nog n bult vrije doagen stoan.” t Hoeske leverde niks nijs op.

De zundag ging veurbie. Dubbeldam versluip sikkom haile dag. Zien lamme gevuil was bie hom bleven dou ze weer op vaste waal stonden. Ester Edens luip de haile dag in n olde slobberboksem en trui en zat plat op t gat in koamer. Middenmaank fotobouken. Ze haar gain tied om te eten. Ze was op raais noar vrouger. Philip Bakker was thoes mit zien Katja en as ze nait op bèrre lagen, den zaten ze wat op baank te snoetjeknovveln. Der ston wat te prutteln in oven en ze keken noar n DVD. Dit was zundag, docht Flipje. En de zundag is van mie. Op moandag kwamen ze op tied biemekoar en gingen weer veur t grode, widde bord zitten.
Dubbeldam keek Flipje aan en dij keek terug.
Ester stond veur t bord en prakkezeerde.
Bertil Weerdena en d’olde mevrouw Maria Sofia Langqvist. Dijzulfde Bertil Weerdena en Vera Reker.
“Woarom kwam dij Weerdena snaachts in d’Olderman State?” vruig ze.
Ze kreeg gain antwoord. Flipje zat veur zien beeldschaarm en keek stoens. Dubbeldam haar foeterd, omreden dat Flipje nog niks oetvreten haar, noa t tillefoongesprek. “Weerdena bin ik naargens tegenkommen. Gain strafblad, niks te vinden. Ook gain auto op zien noam. Engelse plietsie zel zuk over n haalf uur melden mit d’eerste gegevens.” Hai keek weer op t schaarm en zag dat der n droadpostbericht binnen was. Snel glee e mit zien ogen over t schaarm.
“Oh, ze binnen der nou aal. Clementine road in Maldon bestaait nait.”
Dubbeldam gromde. Ester ging der bie zitten. “Wat veur n gesodemieter om dij kerel te pakken te kriegen. Flipje, alles, ale computerboudel is tegenswoordeg koppeld. t Mout toch meuglek wezen om dij man op te sporen.” Philip Bakker nikkopte verniend. Hai trok zien burostoul recht onner t gat. Dubbeldam hoalde kovvie.
“Bingo”, zee Flipje dou Dubbeldam weer binnenkwam. “Ik heb hom. B. Weerdena, Achtergracht
65, Zandmolen.”
“Tou mor, Zandmeulen, woar is dat nou den weer?”
“Bie Punthoezen!”, zee Flipje. Dubbeldam wis eefkes nait of e bie de bok doan wuir of nait. Hai wol grammieterg worden. Flipje wuir wat te eelsk noar zien zin. t Wuir tied dat t jonkje mor weer ais achterlichtjes ging controleren. Hai mos nog eefkes zo deur goan. Hai keek Ester aan. Dij keek gloazeg veur zuk oet en schudde wat mit kop. “Dij wil ik vandoag nog spreken”, zee Dubbeldam.
Flipje gaf hom n oetdraai van n routeplanner.
Ester pakte jaze en tas en baaident stapten op. Flipje bleef achter op zuik noar nog meer Weerdena’s of geliek wat der nog over dizze man bekend was.

Zandmeulen was n gehucht nait wied achter Houwerziel en ze waren na n stief uurtje rieden op stee. n Uurtje rieden woarin nait veul proat wuir. Ester was nog aal foek over Dubbeldam zien botte gedou op t aailaand. t Was n goie jong, mor hai kon sums mit ain domme stek, de boudel zo doodjoagen. En den speulde heur aigen netuur op en kon ze hom wel schaiten. Ze reden Houwerziel veurbie en draaiden de grode weg òf.
“Nou wordt t zuiken”, zee Edens. Ze tuurde op t sedeltje dat Flipje heur mitgeven haar. “Most eerst deurrieden tot aan n brugje en den votdoalek stoef links.”
Dubbeldam dee zien best en draaide links.
“Dizze loan òf en den, ais kieken, ik schat zo’n viefhonderd meter deurvoaren en den mout we op de Achtergracht wezen. Wat n roare boudel. Der is hier gain drup wotter te vinden.”
“Nee, mor doar stoan nog wel n poar hoeskes. t Liekt der op, ofdat hier vrouger wel wotter lopen het. Kiek ais noar dat streekje. t Lieken wel olde viskershoeskes.”
Op n wit bredje dat in de baarm poot was, ston mit swaarde letters: Zandmolen. Ze haren der nog noeit van heurd. Bie nummer 65 stopten ze en bleven zitten. Zo’n rommelpot haren ze nog noeit zain. t Aarf rondom t hoeske stond stampvol mit holt, dakpannen, stainen, old iesder, auto’s, onderdailen van auto’s. Jan Rap en zien moat.

Ze zagen vaarveloze kezienen. n Veurdeur dij haalf open en schaif in de hengen zat. Hege was aal joaren nait meer knipt.
Ester stapte oet en luip veurzichteg noar ain van de roamen en keek noar binnen. Dou luip ze noar veurdeur en ruip wat. Der kwam gain antwoord. Ze draaide zuk om en keek noar Dubbeldam. Dij was oetstapt en keek. Hai zat op motorkap van auto. Ester trok scholders op en luip om t hoes tou.
Dubbeldam keek rond op t aarf. Zoveul rommel haar e van zien levensdoagen nog nait biemekoar zain. Wat n veurrecht om bie plietsie te waarken. Zo kwam je nog ais aargens. Achter t hoes heurde hai Ester proaten. Snel boande hai zuk n weg middenmaank rommel deur. Dou achter t hoes kwam, zag e dat Ester aine vonden haar.
t Was n klaain kereltje. Hai druig n blaauwe versleten overall en op zien grieze hoar ston n alpino. Hai greep in buuts en huil der n blikken tromke oet. Mit zien graauwe vingers, dij aal joaren gain wotter en zaaip zain haren, nam e n proemke.
Ester wol kokhaalzen, mor kon zuk bedappern. “Ik hait Weerdena, joa juvver dat klopt. Staarker nog. Ik dou mien haile leven aal van Weerdena haiten. t Is aaldernoast. Joa, ik wait der van.” “Mor joen veurnoam is nait Bertil?”
“Nee juvver, dat heb k aal zegd. Ik hait Bonte. Bonte, Albertus Weerdenoa. Ik ken der ook nait meer van moaken.”
Hai luit zuk zakken op n omgekeerde roeiboot. Dizze boot zol nait wied meer voaren. Der zat n gat in de bodem, woardat n grode mannenvoest deur kon. t Muik ol boas niks oet. Hai trok n poar spoanders oet de bodem en spijde n broene stroal deur t gat.
Ester draaide zuk om. Dubbeldam nam t over. “Wie hebben dit adres opkregen. Achtergracht 65, Zandmeulen. Hier zol wonen Bertil Weerdenoa. Heb je ook n paspoort of zukswat? Nou wil ik toch wel ais waiten, hou ofdat dit hier zit.” De man luip t hoeske binnen en Dubbeldam luip achter hom aan. Doar haar e votdoalek spiet van. Binnen hing n lucht, dij aine oadem òfsneed. Dubbeldam telde wel 60 katten. Ze zaten overal en t slimste was, dat ze hom aalmoal aankeken. Twij koaters muiken n kromme rug en bluizen. Alles in de roemte was beschoadegd.
Overaal hingen flarden aan. Behang was bekraabd. Stoulpoten en toavelpoten. Houken van kaasten en deurposten. t Was aalmoal n kraabpoal veur de katten. t Grieze olde manneke schoof drij dikke koaters overzied en trok n loa open en trok der n stoapel pepier oet. Drijkwaart dwarrelde noar grond. t Leek wel n goochel-act. Groots huil Bonte Weerdena n riebewies teveurschien. Dou vuilen de leste bladjes pepier ook op grond.
Dubbeldam nam t riebewies aan en luip op n drafje noar boeten. Hai stikte zowat van de ammoniaklucht. Dij katten megen overaal in hoes, dat kon nait aans.
Ester bekeek t roze vod en nikkopte wat. Ze gaf t deur aan Dubbeldam, dij nait ains de muite nam om nog goud te kieken.
Dubbeldam nam n grode zinken emmer en draaide t ding om. Hai nam n stuk spoanplaat en legde dat op schaarpe raand. Dou ging e zitten en foevelde net zo laank dat e mit rug tegen muur zat. Ester Edens bleef stoan. “Wait je den ook van n Bertil òf?”

(wordt vervolgd)