De dood van Vera Reker (11)

Ze volde t pepiertje open en zag dat ze geluk haar. Der ston wat op maggeld. Ze pakte heur mobieltje en tikte t nummer in dat op ziekaant van t sedeltje ston.

Om vief uur zaten ze bie mekoar op kantoor. Dubbeldam haar nog n moal n daipgroavend gesprek had mit meesterkok. t Haar nait veul opleverd. Alibi veur de tied rondom dood van Vera Reker klopte. Woarom hai vonden was in de buurt van Nordhorn bleef veureerst n roadsel. Elkain het recht om doen te worden en din in berre te kroepen of liggen te snurken in n auto. Flipje was groots, ook aal haar e nait veul te melden. Hai haar n wasliest van veurnoamen moakt. Nou was de vroag wanneer t kevòrt openging.
Ester vertelde dat ze n tillefoonnummer vonden haar en dat ze beld haar mit d’oetgeverij. Barbara Vink was t pseudoniem van Vera Reker. Heur eerste bouk was oetgeven bie oetgeverij Eenhoorn. t Was n klaine oploage west. Dat deden ze voaker. Pas as n bouk boven n bepoalde oploage kwam, wuir t veur baaide partijen interessant. “Ze zitten te wachten op n nij manuskript. Verleden week haren ze verwacht dat ze heur nije waark zol inlevern, mor der was nog aal niks. Ze konden heur ook nait te pakken kriegen. t Kwam wel voaker veur. Mor ze haren meer klanten, dus dij gingen din veur.”
Dubbeldam stak zien haand oet in richten van Philip Bakker. Dij snapte votdoalek woar t om ging. Hai gaf Dubbeldam liest mit noamen. Ester stond op en las over zien scholder mit.
“Gain pries Flipje!”, zee e grommend. “k Wis ja nait ains woarnoar ik zuiken mos.” Ester klopte hom op scholder. Ze lachte.
“Wel pries volgens mie Flipje”, zee ze.
Ze wees n noam aan op de liest. Dubbeldam las veur. “Berthold van Ammerzode.”
“Dat is hom.”
“Der staait Berthold en gain Bertil.”
“Bertil, wat is dat nou veur n noam?” “Berthold of Bertil. t Betaikent schitterende heerser.”
“Wat nou, schitterende heerser. Oh, roare boudel. Der is ain probleem.”
“Hou din?”
“De man is al meer as n joar dood!” Ester Edens ging weer zitten en keek sip. Dubbeldam schreef noam schitterende heerser op n pepiertje. Philip Bakker wis nait of e t nou goud doan haar of nait. “Wie zetten in op Berthold van Ammerzode en vroag mie nait woarom”, zee Dubbeldam en maggelde de noam op t widde bord. “Mie best”, zee Ester, ”mor der is ook wat loos mit Vera Reker, alias Barbara Vink.” Dubbeldam maggelde de baaide noamen der noast.
“En vergeet de noam Bertil nait, gewoon Bertil”, zee Philip Bakker aigenwies. Hai heurde der bie, von e zulf. Dou gingen ze zitten en wuir t stil.
“Wie begunnen gewoon weer van veuren òf aan”, zuchtte Ester Edens.

“Vera Reker is dood. Dat is kloar. In keuken n klap in nek mit deegroller. Denken wie. En dij deegroller wordt loater terug vonden deur n toenman middenmaank zien sloaplanten.” “Ok, dat nemen we nou veur woar aan”, zee Dubbeldam.
“Der is gain doader en wie hebben ook gain flaauw benul woarom ze dood is.” “Klopt, zo op t eerste gezicht is der gainent in heur omgeven, dij heur dood hebben wil.” “Wat waiten wie zoal van heur?”, vervolgde Dubbeldam.
“Eh, ze schrieft verhoalen of zukswat, ze het n bouk oet. Dat hait ‘Laatste notities’. Oetgever wacht op n nij manuscript, mor dat het ze nait inleverd. Ze konden gain kontakt mit heur kriegen. Wie vinden n mini-disc bie heur op t waark, mor wieder niks. Thoes en op t waark ligt n verpakken van mini-discs. Mor der is gainent te vinden. Der is niks wat wiest in richten van dat ze van meziek hold ofdat ze mit dij dingen wat dut. In t haile hoes is gain snipper te vinden van heur schrieverij. In garagebox ligt bie t òld pepier n gedailte van n verropt schriefschrift, mit flarden van tekst van eerdere bouk. Wie zeggen dat de TD nog eefkes wachten mout mit
onderzuik. Wie kommen nait veul wieder.”

Philip Bakker nikkopte. Hai verschoof op stoul.
“Ain mini-disc hebben we vonden”, zee e gaauw. Edens en Dubbeldam keken hom aan. Hai wist nait ofdat e nou swiegen mos, ofdat e deurproaten kon. Hai gokte. “Ik heb n kopietje moakt van d’opnoames en ain ligt in mien buroloade en de aander ligt bie n kammeroad van mie, dij wat dut mit geluud. Dij het raive, woarmit hai dat gesprek noar veuren hoalen kin. Op opnoame wordt noam Bertil nuimd. En t liekt dat de gounent van d’opnoame wat toesterg binnen. En…. ik heb wel vroagd, mor bie de TD haren ze veureerst gain tied veur dij mini-disc.” Zo dat was der oet. Philip luit zuk achterover leunen op stoul. Ester keek hom aan of der nog meer kwam. Zunder woord of wies ging ze deur. Dubbeldam reageerde ook nait. “Ze het gain computer en zukswat. Mor ze schrieft wel.”
“Din hebben we n opstandege kok mit verbeeldens. Dij wordt doen aan kaant van weg vonden, op n tied dat e waarken mos. Man is zo vervelend as e laank is en wait niks en het der niks mit te doun. En hai is weer vrij, wie hebben niks tegen hom. Denk ik.” Dubbeldam nam t noadloos van heur over. “Wie gokken dat Bertil aine is dij Berthold van Ammerzode is. Woonde mit zien vraauw in d’Olderman State. Man is oet tied kommen. Vraauw is ook overleden.” Dubbeldam keek Flipje aan. “Wat waiten we van Berthold van Ammerzode en zien vraauw?”
“Dat goa ik oetzuiken,” zee Philip Bakker,
“dat goa k votdoalek oetzuiken.” “Nou, dat beduil ik,” zee Ester Edens. Ze smijgelde wat.
Flipje muik dat e votkwam. Hai was zo groots. Hai heurde der bie.

Dubbeldam tikte mit n geel potlood op toavel. Ester ging veur grode widde bord stoan mit handen in zied.
“Waist wat ik nou zo singelier vind?”, zee ze en ze kruuste aarms veur de borst. Ze knikte deur de heup en nam onbewust n pose aan van n fotomodel.
Dubbeldam brak t potlood in twij stukken en keek aander kaant op.
“Nou?”, zee hai en schroapte zien keel. Hai hoopte nait dat ze t heurd haar, dat zien antwoord wat onzeker klonken haar. En der zat n piep in zien stem. “Nou?”, zee e wat meer kerelachteg. “Ales van heur schrieverij is vot. As je schrieven, ook veur de lol, din bewoar je dat toch. Je schrieven schriften, kladblokken, notablokken vol en den komt dat toch aargens te liggen. t Liekt mie nou sekuur aine, dij dagbouken het. Dat is toch aargens. Gain computer mit tekstverwaarker, dat kin k mie nog veurstellen, mor den zol je toch n tikmesien verwachten. Ook dij is der nait. Woarom is dat nou juust aalmoal vot? Allinneg zo’n floddertje bie t òld pepier.”
Dubbeldam bekeek baaide stommeltjes potlood.
“Kiek as wie áin stukje vinden, den duur ik te zeggen, dat der meer is. Of was!!!”

Flipje kwam weer binnen. Hai haar der n dikke rooie kop van kregen. “Berthold van Ammerzode. Geboren in Zuud-Oafrikoa. Shell management. Traauwt mit Maria Sofia Langqvist, geboren in Kragerø, Noorwegen. Juriste. Gain kinder. Woonden in Olderman State appartement 9. Voorbeeldeg huwelijk. Wuir gewoon Bert nuimt. Gain aander noamen. Hai, n vogelkenner. Zai, n vraauw dij schilderde. Altied aan de kledder. Wandeln, fietsen, raaizen en trekken. Waren sikkom noeit toes. As ze thoes waren, was t om wat nijs te regeln. Hai kreeg toch n hartstilstand en is anderhaalf joar leden oet tied kommen. Maria Sofia kreeg kanker en is totdat ze overleed op de Olderman State bleven. Ze hebben doar ook n soort hospice ofs zukswat. Aalmoal service. Groutnis van Dina Stallinga.’

Der klonk n daipe zucht. Dubbeldam haar ondertied zien mes tot buuts oetkregen en haar twij punten sneden aan de potloden. Dou bekeek e t rezeltoat en smeet ze dou in prullenbak. Ester dee computer oet. Dubbeldam ston op en strekte zien laange rug. “Ik stel veur dat we kovvie drinken op de Olderman State. En dat we gewoon n potje goan kwedeln mit bewoners zulf. Gewoon kwedeln over Ammerzode en over Maria Sofia. Over wel t geld krigt en woardat de spullen bleven binnen en din mout der toch wat boven wotter kommen. Flipje, doe gaaist weer dij computer op de balie over de kop hoalen. Meschain schreef Vera Reker, oftewel Barbara Vink wel snaachts op t waark. Din kon ze t mooi oetdraaien en aargens opbewoaren.”
“Opbewoaren?’ Was dat nou weer?”, zee Ester en schudde mit kop. “Dat is t zulfde as overkopijeren”, ketste Dubbeldam weerom.
“Kom we goan!!”

Dina Stallinga haar rooie vlekken in haals.
Hier kon ze ook nait best over. Heur boas Jansonius haar beld. Hai zat vast op t vlaigveld van Phnom Phen. Doar mos e hail nait wezen. Hai zol van Hanoi noar Amsterdam vlaigen. Ze haar hom veureerst mor niks verteld over wat der goande was. Mor zien vrundin haar hom verteld hou ofdat t zat. Hai was duvels west. En nou zat e ook nog vast op n verkeerd vlaigveld.

Plietsie luip hier in en oet en doar kon zai ook nait tegen. Ze trokken de boudel over de kop en muiken de bewoners onrusteg. Katrien Datema luip aalgedureg wat te snivven en te liepen, doar haar ze ook niks aan. Ze was aal beld deur n journalist, dij wel ais waiten wol wat der loos was.

wordt vervolgd