De Deurknobbe
- Bill Stobbe haar noa vief joar in Canada n farm kocht. t Was n old spul, want veul centen haar Bill dou nog nait . Moar t laand was best, n dikke 60 bunder haalf- zwoare klaai, goud veur mais en tarwe. t Hoes zag der oarig schier oet, moar de ‘barn’ ston op invaaln, grieze verweerde planken, zoals je dat zo veul zain in Canada. Bill was n swieneboer, want in dei tied brochten swienen flink wat geld op en doar ging t hom om. Boven de swienestaal was n heuzolder vol stropakken en n roemte veur machinen. Mor de tractor duurde Bill doar nait in rieden want hai vertraauwde de planken vlouer nait.
Bill en Willy waren nog moar n poar moand traauwt dou ze de farm kochten. Willy was n poar joar onderwiezeres west op n ‘public school’ en haar heur zwoar verdiende geld ook in de boerderij stoken. Willy was n hail mooi wicht, hailemoal gain fien schooljuffie.
Ofschoon ze gain boerenbloud in heur haar, huilp ze Bill meroakels goud mit. Net haar ze pasgeboren swientjes in hoes hoalt om ze mit n zoegflezze deur de eerste moand te hoalen. Ze reed mit trekker of ze der op geboren was.
Op n zummermeurn lopt Bill veerdeg noar de barn om de swienhokken of te mizzen. t Is zes uur en Willy ligt nog op ain oor. Hai haar heur nog gauw n smokje geevn, want as je pastraauwd binnen valt t nait mit om de warme legerstede mit zo’n mooie jonge vraauw te verloaten….
As Bill de deure van de swienestaal achter zich dicht trekt stait e inains beteuterd mit n ofbroken deurknobbe in haand. Verroest, hai haar dat guster nog moaken wilt, moar t was der nait van kommen. Nou kin e nait meer noar boeten! Moar zo slim is t ook ja nait, want hai kin ja nog altied de grode deledeuren gebruuken. Den krabt Bill zich onder pedde, want hai herinnerd zich dat e gustern noa t plougen tractor stoef veur dei deuren reden het. Hai zit opsloten bie zien swienen! Nou, hai zel moar gauw aan t waark goan, kopzeurgen huift e zich ja nait moaken want over n uur komt Willy mit stoet en koffie.
t Het gain zin om de mizze in kruiwoagen te doun, hai kin deure ja nait oet noar de mizzebult. Den moar aan t witkaalken, doar is e guster al mit begonnen. Oaf en tou kiekt e deur t smerige roetje noast deur of Willy der al aan komt. Hai mout heur op tied woarschouwen want as Willy deure achter zich dichtsmakt is e hailendal verkocht. Komt ze nou nog nait? Kin e nog net eem noar boven om n stropak noar beneden te smieten? Net klimt e trap op of doar heurt e Willy bie deure. “Deure nait achter die dicht doun, laiverd,” ropt e zo haard e kin, moar t is al te loat. “Hou kin dat nou,” zegt Willy eem loater, “deurknop aan boetenkaande zit ter ja nog aan.” Bill zegt dat dit n Canadese deurknobbe is… dei binnen eem anders den in Grunnen.
“Hest nog n kwaste,” zegt Willy, “den zel k die wel eem mithelpen om tied te verdrieven.” Moar Bill het moar aine, en om toch wat te doun te hebben, begunt Willy de roetjes schoon te moaken. “Kist ook mitain oetkieken of der aine aankomt dei ons verlossen kin,” zegt Bill, “moar geef mie eerst moar n smokje.” En dat dut ze… gretig… en nog aine. t Vaalt nait mit om mekoar oaf te blieven as je pas traauwt binnen. En der is ja gainaine dei heur zain kin, behalve n poar neisgierige swientjes. Van t ain komt ander en eem loater ligt witkwaste op emmer en ze vrijen der op lös dat n laaive lust is. Ain swienhok is nog naait in gebruuk en doar moaken ze n laifdesparadieske van. n swientje ken net zien vaarkante neuske tussen twei planken steekn, hai snoft en knort wat en kiekt hail verstandig noar wat dei twei mensen doar doun. Hai, hai, denkt e, nou mout het ook nait gekker worden.
Nou is Bill scriba van kerkeroad. Dat het mit dat gedounte in dat lege swienehok noatuurlik niks te moaken, wel dat om negen uur domie eem aankomt om wat mit hom te beproaten. Moar deur dit hail biezondere van dizze meurn… wel denkt der aan n domie!…
“Heurst dat, Bill,” haigt Willy, “der ried n auto t aarf op.” “Verdikkemie, dat is ook zo, domie zol joa kommen, vooruit wicht, gauw aan t waark.” Ze doun gauw wat aan heur klaaier en Bill stòft noar zien witpot en gript kwaste.
Willy ropt zachies proestend: “most eem om dien ritssloeten denken, Bill, dat liekt wel n beetje roar mien jong.” Bill griept, mit kwaste nog in haand, noar zien ritssloeten en hou kin t ook aans… n dikke veege witkaalk op boksem. “Stuperd,” laacht Willy. (Dat betaikend ‘domoor’ in t Hollands.) Ze vlucht noar deure, domie tegemuit. As hai deure open dut en noar binnen wil stappen, ropt Willy:
“Please domie, don’t close the door, the doorknob is kaput!” Moar domie het aan boetenkaande n prachtige ‘doorknob’ in handen, en lacht: “ach, nee hoor, Willy, er is niets verkeerds met die deurknop, kijk maar!” Veurdat ze t kin veurkommen, slagt domie deure achter zich dicht en Bill slagt zich mit hand veur kop… n haand woar goud wat witkaalke aanzit, want hai haar perbaaiert t witte spul van zien boksem te vegen ! Domie kiekt hom onderzuikend aan, en Willy zegt in t Engels mit n lach op heur mooie snoetje: “hai vaarft zichzulf wat mit, doar het e ja zo’n oardighaid aan…”
“Ik heb jullie in de kerk gemist gistermorgen,” zegt domie. Bill wil doar vot op ingoan, moar Willy is hom veur, zai kin ook wat beter Engels proaten. “Ja, dominee, we had to watch the swines, a new litter, you know.” Domie knikt. Aigenlieks was e moar bliede dat Bill nait in kerk was, want hai haar over de duvel dei in n kudde swienen voart preekt. Eem loater zegt Bill in zien beste Engels: “domie moet hier zien preek maar eem houden, want veur de eerste paar uur ken we der nait oet…”
Precies negen moand loater zegt Willy, dei in t kroambed ligt: “hier Bill, hol hom ook moar eem vast.” Bill stekt zien grode waarkhanden oet. Gain baby dei doar oet valt! Den zegt Bill mit n knipoog: “liekt e nou nait net op n luutje swientje, Willy?” Willy slagt noar hom en ropt: “doe lelike vent!” Moar der ligt n stroalende glans in heur ogen, en as ze mit ain haand baby’s rode gezichtje streelt komt dei haand ook eem langs Bill’s waange want doar biggelt joa n dikke troan!…!
