Dag dat baauwvak begonnen is

Omdat t leven van mìnsen van gewoontes aan nander hangt scharreln wie rond tien uur al over Sapmeerster maarkt. t Is n vast rondje, dat wie lopen en k heb zo t idee, dat maarktlu ons noa n joar zo langsoamaan wel herkennen.
Plannen om snommedoags noar Zuudloarder maarkt te goan, blieven laank doelloos in de locht hangen. t Was òflopen weke n bandege weke en n dag rust zel ons nait slecht bekommen. Tegen haalf twije zit ik verdaipt in zotterdagkraant, as k maark dat Arineke wat onrusteg in hoed wordt. t Duurt nait laank veurdat onverbiddelke vroag komt:
‘Hest nog zin om noar Zuudloaren te fietsen?’
Zuudloaren is dichtbie, zin is vèr te zuiken, mor haile middag rondhangen is ook gain aangenoam veuroetzicht. Zo komt t dat wie even noa twij uur, t is nog gain haalf uur fietsen vanoet Kiel, op Zuudloarder ‘Maarkt van Melk en Hunneg’ lopen.
Wie binnen nait ainegsten en nog mor net aan loop, lopen wie tegen twij old-Wiekster dörpsgenoten aan. t Is n zet leden, dat wie mit mekoar proat hebben en wie hebben genog zoaken oet te wizzeln. Mìnsen blieven mìnsen en dus nijsgiereg. Benijd noar t wel en wee van heur femilie komt proat ook op de zörg veur olders. In dit geval olders mit dementie.
As wie al laank en braid òfschaaid nomen hebben van old-Wiekster bekìnden en rusteg over maarkt koiern kom k nog even terogge op dat gesprek en zeg tegen Arineke:
‘k Heb der nog even over noadocht, mor waist wel, dastoe van ons varen ainegste wast, dij gain older haar of het, dij aan Alzheimer lee?’
t Holdt mie bezeg. Gelokkeg binnen omstandeghaiden dusdoaneg, t is schier weer, mìnsen om ons tou lieken vrolek en tevree en omdat maarkt zoveul budt, wat mìnsen’ haart begeert, bin k vervelende prakkezoatsies ook zo weer vergeten.
t Duurt nait laank, veurdat twijde bekìnde ons in de muide lopt. Onze levensboomschilder. Vrijdag nog haile dag kind aan hoes, lopt zai nou te flierefloiten over maarkt.
‘Dat hestoe zeker òfsproken,’ heb k Arineke noa kennismoaken stiekom toufluusterd.
‘Joa en dat heb k die ook verteld,’ was t körte antwoord.
Dat je zokswat nait ontholden.
Ik voul mie vanòf dat mement viefde rad aan woagen en zuik zoveul meugelk mien aigen weg. Wat mie interesseert, is houst mit n voelcontainer en wat wurms oet toene, gruinòfval composteren kist. Was k nait op fietse west, haar k vervast n vogelnestkastje van zo’n handege knutseloar kocht.
t Blift op t ìnde van de rit bie n fleske Mede, hunnegdraank, omdat zeun binnenkört joareg is en dat zo lekker vindt.
Wie breken mit in achterheufd, noar loater bliekt onterechte onweersveurspèllens, tegen vaar uur t gezelleg maarktbezuik òf en vinden op t drokke terras mit ons drijent nog net ain vrij toaveltje. Wie proaten mit schilder nog wat over t vervolg van onze levensboom. t Wordt n biezunder experiment, zo het schilder ons al verschaaiden keren verzekerd. Dit keer dragt boom, nait zoals onze levensboom op boetenmure van t hoes op de Wieke gewoon bloadern, mor wordt hai behongen mit deur heur bedochte tierelantijntjes én op ons verzuik, òfbeeldens oet ons leven.
Woarom wie zo hechten aan n levensboom? vruig ons lestent aine.
‘Wat n roare vroag,’ docht ik achterdochteg, ‘woarom zuiken aanderlu aaltied van alles aargens achter.’
Noazuikwaark leverde verrazzende rezeltoaten op. Levensboom het n laange historie, woar mìnsen, elk vanoet heur aigen geleuf of levensovertugen n aigen symboliek aan koppeld hebben. k Zel der votdoadelk mit veur n dag kommen, doar is t ons nait om te doun. Wie binnen gewone Grunnegers, optrokken oet veen en zaand en n tikkeltje klaai om boudel bie mekoar te holden en vinden n boom gewoon mooi. Net geliek of e nou in toene staait, op n boetenmure schilderd is of zok in ons nije hoes op koamerwand ontwikkelt.

Zotterdag binnen wie op weg van Zuudloaren noar hoes van t padje roakt. Hebben bewust d’òfslag via t nije project ‘Tussenwotter’ nomen. Op t onderlopen laand staait n mooie rechte riege bomen bloaderloos te verkommern in t ondaipe wotter. k Bin der even stil blieven stoan en Arineke het n foto nomen.
Joa, ook zo’n beeld kin mie bekoren.