Bootjevoaren

Op n mooie zummerdag zaten wie, mien vraauw en ik op n terras aan t Zuudloardermeer. Wie haren ons eerst kovvie besteld en nou zaten we aan de cola. “Hier bin ik vrouger ook al west mit schoolraaisie, zee ik”. “Dat was vast en zeker hail wat aans as t jong van Geert en Fennie, want dij gaait noar Engeland mit schoolraaize, zee mien vraauw”.

“Tou mor”, zee ik”. “Joa, en hai is ook al n moal noar Berlien west, en noar Paries”. “Doar gingen wie vrouger nait hen”, zee ik. Nog ófgezain of wie toun al wussen woar aal dij steden lagen. “Ik kin mie herinnern zee k dat wie noar t standbeeld van Graaf Adolf in Heiligerlee tou gingen”. Daairentoene in Emmen, mor ook speultoene in Drouwnerzaand, doar gingen wie noar tou. En dat waren veur ons geveul haile grote ófstanden. Veur in de bus ston din n melkbuzze mit ranja. Wie mossen nait allent brood mitnemen mor ook n koppie, want aans kregen wie niks te drinken. Dat ranja haar wel n wat vrumde en blaike kleur. t Was din ook meer wotter as ranja, mor ja t was ook n zunige tied. Ainmoal wait k nog, gingen wie noar t Sprookjeshof in Zuudloaren.
En nait allent noar de speultoene, nee wie gingen ook n boottocht moaken op t Zuudloardermeer.

“Kiek doar aan dij kaande mossen wie op de boot stappen, zo wees ik mien vraauw, vanof t terras woar wie oons dele zet haren”.
n Grode boot was t nait, mor wie konnen der wel aalmoal in. De kaptaain was n wat oldere man, dij keek of e n hekel aan kinder har, en dat hom dat bootje voaren nait meer veul plezaaier schonk. Hai haar n jaaze aan mit golden knopen en de biebeheurnde schipperspedde, n mooie zwaade mit n golden anker der veurop. Wie kregen van hom te heuren dat wie gain lewaai moaken moggen, want doar schrokken de vogels en de vizzen van, en wie mossen ook stil zitten want aanders sluig de boot om, en din verzopen wie mit mekoar, en wie moggen ook nait mit d’handen in t wotter.
Wie moggen aigentlieks niks, wie zaten din ook op t Zuudloardermeer tiedens dij boottocht veur oons uut te kieken as n stel angstige bootvluchtelingen, aalhouwel wie doar toun nog nooit van heurd haren.

De boot dij der aanvoaren kwam, mit n pabbe n moeke en drij opschoten jonges en opoe en opa dij ook mit waren, haren bliekboar gain instructies kregen. Dij jonges zongen as liesters en de boot schommelde gevoarlijk, mor hai sluig nait om. Pappe zat aan t stuur, en om de gewichtighaid van zien functie te onderstrepen, haar hai ook n soort van schipperspedde op zet dij hom n moat te groot was.
t Was mor goud dat e zukse grode oren har aans haar e ook nog niks zain kind, nou wel. “Volgens mie is t de bedoulen dat ze aan de wale goan, zee k tegen mien vraauw”. Opa zat veur in de boot, hailndail in t pak, mit vest en houd op, aalhouwel t tegen de dattig groaden was. Mor je zain wel voaker dat oldere luu zuk goud inpakken, of t nou waarm of kold is. Opoe haar ook n houdje op en n bloumpiesklaaid en n vessie om de scholders want t kon op t wotter nog wel es wat kold optrekken. De jonges haren allent n zwemboksem aan en pa haar de körde broek mit grode gele bloumen dij op de grui kogt was aantrokken.
Moeke doarentegen haar hail modern n bikini aan en je konnen zain dat ze t nog waarm har. Waarm was t ook, en ook de weben waren mit verschaaiden noar t terras komen. En iederbod wollen ze in onze colagloazen duken. Wie hebben de bierviltjes der mor over hen legd, konnen ze doar in elks geval nait bie. De boot was intied aan de kaande komen en de jonges zollen hom vastholden as opa en opoe op de wale klommen.
Opa zol as eerste op d’kaande want hai ston as eerste op, misschien was e bliede dat t voaren doan was, mor hai wás nog nait op de kaande en de boot schommelde ook n beetje. Goud vastholden ruip pa, en mits dat opa uutstappen wol verloor e zien evenwicht en vuil laankuut in t wotter. Pabbe bölken, moeke gieren, opoe schraiwen, körtom paniek. d’Jonges sprongen votdoadelk t wotter in om opa te redden en om zien houd dij votdreef op te hoalen. Zai haren hom gaauw te pakken, opa mor ook zien houd, en wat t wonderlukke was, zai gingen nait koppie onder, nee zie konnen stoan woar opa dreven haar, t wotter kwam heur tot de navvel.
Toun opa ook ston, haalf in t wotter ging e zo aarg tekere, en ruip woorden, dij k hier nait zel herhoalen, want aans krieg k last as k straks bie Petrus aan de poort stoa. Mizzenat kroop e op de wale, mor toun e bienoa boven was, glee e nog n keer weer as n broenvis t wotter in. Toun bleek dat e nog veul meer woorden op zien repertwaar har dij ook ditmoal nait veur herhoaling geschikt binnen. Dat e weer nat wuir gaf niks want nat was e toch al en vergreld ook. Zien klaainzeuns waren nou ook weer votdoadelk in t wotter om opa weer op de wale te helpen en dizze keer trokken zo hom zover dat e nait weer trugge glieden kon. Mit opoe ging t goud, mor dij wuir din ook deur vief man op de wale holpen. Zie wollen noa wat der mit opa gebeurt was bliekboar gain riziko lopen.
Wie haren d’haile veurstellen vanof oons eerste rangs zitploatsen bekeken, en omreden t goud óflopen was hebben wie der even smoakelk om lagt en wie waren nait d’ainigsten dij lol haren op dat terras.

“Dit zagen je vrouger in films van Laurel en Hardy, zee ik tegen mien vraauw”. “Joa zee ze, nou lagen wie, mor t haar ook aanders óflopen kint”. “Dat haar kind zee k mor t was toch n mooie onderbreken van deze zummerse dag hier op t terras aan t Zuudloardermeer”.
“Wol je nog wat drinken” vruig d’ober dij nog es laangs kwam. “Goud óflopen doar aan d’overkaande dunkt mie nait, zee e”. Hai haar t ook zain gebeuren en toun e t zee haar e nog grijns op t gezichte. t Was ook n kemiek gezicht.“Volgens oons is t goud oflopen zeden wie in koor, mor t was wel even spannend”.
“Dou nog mor twei cola zee ik en dij weben huif je nait weer mit te nemen”. “As je gain last hebben willen van weben, zee d’ober din mout je jannever goan drinken, want dat luzzen ze nait”.
“Dat luzzen wie ook nait zee ik”.