Boksem

Haalf juli. t Beloofde n waarme dag te worden. Mien oma stön veur de spaigel in veurkoamer. Zie har heur zöndagse klaid aan en was heur laange hoar aan t kammen. Noa t kammen rolde ze t op en muik ze der knoedel van. n Handdouk over heur scholders mös veurkommen dat heur klaid under de hoaren kwam.
Opa lag vanoet de bedstee te kieken hou of ze zuk schier muik. Hai lag zuk zölf moud in te proaten um der ook oet te kommen. Der mös vandoage heud worden en doar har e nait veul zin aan. Zien striepkoren boksem en zien blaauwe boezeroen laggen op stoule.
t Was n biezundere dag, want Keunegin Wilhelmina zol in t dörp kommen. Oma wol der op fietse hen um te kieken. Eerst bie heur dochter kovviedrinken en dan, noa de middag, mit zuk baaiden noar keunegin. Zie har heur nog noeit zain. Joa, op n foto, mor wieder nait.
“Meschain goa k ook wel even kieken”, klonk t oet bedstee. “Zie komp hier ja toch langs”.
“Astie mor fersounlek aantrekst. k Wil mie nait schoamen”. Dat kwam wel goud, zee opa.
t Was aiglieks te waarm veur t waarken op t laand. Opa har n strohoud op en um de zo-
veul tied veegde hai zuk mit zien rode buusdouk t swait van de kop. Hai har zien striep-
koren boksem oettrokken en was in zien laange onderboksem in de weer. Der was toch gain mens dij t zag. En al kwam der toch aine, dan kön t hum nog niks schelen ook.
Tegen de middag smeet hai n beste vörke heu under n boom en gung doar, lekker in de schare, zitten um zien stoede op te eten. Dou e t op har schoekelde hai zuk wat beter hèn. Tied um even d’ogen dicht te doun…
n Dik uur loater schrok e wakker. Zunne scheen hum in d’ogen. Hai trok zien allozie tot vestbuutse oet en zag dat t al sikkom twij uur was.
Wat was der ook al weer? Wat wol e ook al weer? Hai was t kwiet. In de wiedte heurde hai wat aankommen over de stroate. Motoren, auto’s. Keunegin! Opa vloog umhoog. Zie kwam der al aan. Woar was zien boksem? Wus e nait. Dan mor zo. Gain tied te verlaizen. Hai greep zien fietse en stoof over de zandweg noar de stroate. Hai was nog mor zuneg op tied. Behaalve opa was der gain mens um keunegin tou te zwaaien. Elkenaine was vanzulf noar t dörp. t Spul kwam de bochte al um. Hai veegde zuk nog ain moal t swait van de kop en zedde zien houd recht. Zien rode buusdouk har e um zien nekke knupt en zien blauwe boezeroen hong over zien widde – non ja widde – onderboksem. Hai har zien swaarte sokken hoog optrokken. Opa gung in de holden stoan, zo as ze hum dat vrouger in dainst leerd harren. Keunegin zag hum stoan en zee wat tegen chauffeur. Dij remde n beetje of dou ze veurbie reden. Keunegin laagde en zwaaide vrundelk noar opa. Opa vergat um ook te zwaaien. Dou ze al n ende wieder was, stak e zien haand nog even op. Mor weer aan t waark.
Dou oma der um vaaier uur aan kwam, was e sikkom kloar.
“Hou wast, hest keunegin nog zain?” vruig opa.
“Joa, ik heb heur zain, mor meer ook nait.
Mit zoveul volk vuil t nait mit. En doe dan?” “Joa, ik bin hier even noar de stroate reden. Zie remde nog veur mie en zwaaide ook nog”.
“Hast dien boksem toch wel even aantrokken…?”

Zie dus t hoast nait te vroagen. “Nee, dat bin k vergeten. Non ja, vergeten, ik kön hum naargens vinden. Mor zie keek der hail nait noar”.
“Man, wat hest mie non toch weer doan. Wat n schaande. Wat mout ze wel nait van ons denken”.
“Och wicht, moak die toch nait zo drok. Heur aigen kirrel zal ook wel ais in zien onderboksem lopen”.
“En toch heurt zuks wat nait”, was oma heur leste woord.

Joaren loater. Opa was mit pensioen. Boerderij was verkocht en zie harren non n hoeske mit n lapke grond dicht bie t dörp. Zie harren zuk ook n televizie kocht.
t Was september. Prinsjesdag. Opa en oma zatten veur de televizie. Dou de golden koetse in beeld kwam schoot opa overende. “Non most toch ais kieken”, zee e. “Kiek ais noar dij kirrels dij noast koetse lopen. t Liekt ja net of ze aal in heur onderboksem lopen. Kiek dij blauwe jaskes mit dij rode kroagen. En dij swaarte stevels. Hestie dou veul te drok moakt. Keunegin het gewoon docht dat ik ain van heur lakeien was. Non doe weer”. Oma verslook zuk hoast in heur oranjebitter en opa klopde heur lagend op de rugge.