Bladvulling

“Evert”, zee redacteur tegen mie, “wie kriegen ons bladje nait vol”. “Zolst doe even n stukje schrieven willen”.
“Woar mout dat den over goan”, zee ik.
“Most zulf waiten”, zee redacteur, “200 woorden is genog”.
Nou doar zit ik den, op zundagmörgen, groot wit vel pepier veur mie, slim wit. Broen fleske stait binnen griep ofstand, sjekpude dernoast.
Ik heb Gezinoa, mien vraauw, om road vroagt woar ik over schrieven zol. Zai zee, “Evert mien jong doe hest zoveul fantasie, dat is veur die mor n klaintje zo’n stukje moaken”.
Hail mooi dat zai zoveul vertrouwen in mie het, mor ik schait der niks mit op.
Buurman Haarm komt even overdwars, en schof bie mie aan toavel. “Most ook n broen fleske”, vroag ik. “Nee zegt hai, nait veur de middag, dou mie mor n kolaatje”.
“Waist doe ook n onderwaarp woar ik n stukje over schrieven ken?”
Buurman denkt even noa, “kenst gain stukje schrieven over dien hond, dij het mie vleden weke nog n kadde vernaild”.
“Harregat dat is toch nait wat veur n stukje, dat was ja hail maal, veural veur dij kadde”, main ik.
Aal mit aal heb ik nog gain onderwaarp, mor wel al 200 woorden.