Bella
Wie hebben n logé, noamelk d’hond van ons zeun en schoondochter. “Wie goan n poar doage weg, pa,” zeden ze, “willen joe den wel op d’hond pazen?”
“Joa hor,” ruip de vraauw vot, “breng hom mor.” Kin ze makkelk zeggen ook, want zai gaait der toch nait mit bie stroade. Goud, t is zo’n boetenlandse stroathond dij ze den via d’ain of andere stichten red hebben …. eh …. oh joa, Griekenland doar komt e vot.
Volgens mie kin e ook allint mor Grieks, mor k bin hom nou Grunnegs aan t leren, ain woord kin e al en dat is röthond. Dat komt voort oet noodzoak, hor, want as k mit hom lopen goa op de gruinstroke veur t hoes, den sleurt hai mie mit zo’n noodgang over t gras, dat we de fietsers op stroade inhoalen. Joa zulfs d’elektrische fietsen vlaigen we nog veurbie. Dus ik mor bèlken: “Stoa stil, röthond!”
En verduld, hai lustert den zulfs. Joa, nait dat e stoan blift, mor hai bindt wel wat in, zodat in elk geval d’oldjes op de elektrische fietsen nait meer t idee hebben dat ze stilstoan. Jong het n raime mit zo’n ket om haals achterloaten, mor as ie denken dat hom dat òfremt, heb je t mooi mis. Ik bin dus vanoavend nog even wat braifkes op buzze brengen goan en heb hom mor weer mitnomen. Ik bin zo’n beetje in looppas over t gras hèn, achter hom aan noar de braivenbuzze rund en dou bin we via de stroatkaande weerom goan. Dou haar e dus weer n stee woar e nait eerder west was en mos e overaal aan roeken, dat huil in dat e mit n noodgang der van tussen ging en den in ainen stoan bleef om te roeken en dat e mie doar den d’aarm zo’n beetje oet de komme trok, doar zit e nait mit. As k den weer thoes bin, loat ik mie oetput mit grode ogen en laange aarms weer in stoule plompen en bin bliede da’k t weer overleefd heb.
Nou mörgen mor weer pebaaiern, bin gelukkeg nog gain katten tegenkommen. Röthond.
