Begrinsd

‘Perbaaier die t gesprek mit Walter veurof alvast goud in te beelden, roadde Nick heur aan.

Het liekt te waarken! Smans eerste reactie bringt Paulien minder van slag den verwacht. Mor de stried is nog nait streden:

‘Wat zegst mie doar?’ Walter stait mit zien fel hen en weer schaitende helblaauwe ogen vlak veur heur. Hai heft zien aarm omhoog asof e heur n triezel om d’oren verkopen wil, mor zien haand dwoalt òf in zien aigen krullende nekhoar zugt Paulien as ze heur touknepen ogen weer lös dut.

‘Wat? Per moand juni al? Kinst wat mie betreft geliek opsodemietern troela. Veur die vief aandern.’

‘Dij vent krigt die der haildaal onder Paulien. Duurfst hom ja niks te waaigern,’ haar Nick heur regelmoateg verweten. Oeteindelk haar e heur veur t blok zet: ‘Doe nemst binnen n moand ontslag bie dij oetboiter, of aans hoak ik òf! Dij vent lat die joa gain spier aarmslag. Het gait ten koste van dien privéleven. Woar hest dien verstaand!’

Paulien wos dat Nick geliek haar, mor der waren nog verschaaiden sloapeloze nachten verstreken veur zai genog moud verzoameld haar.

Heur waarkgever haar vanòf de eerste dag n befoezelnde oetwaarken op heur had. Ze kon slecht weerstand baiden aan Walter zien vlejerijen en het duurde mor even of hai haar heur in alle opzichten plat.

Tot man heur noa aanderhalf joar as n puut lappenlonten veur zien nije aanwinst dumpte. Veur Linda. Ain van de jongste waarknemers van zien bedrief. ‘Tja, k vin Linda heur Jennifer Lopez-billen nou ainmoal lekkerder,’ verkloarde Walter. Asof Paulien ain van zien kammeroaden van de vlaaiskeurclub was en zien wissel wel invuilen en goudkeuren zol.

Zai haar dou onmiddelk heur ontslag indainen mouten, mor ze was té ontdoan west.

Aigelk haar ze, intied dat zai Walter zien biesloapie was, best voak verdrait had. Hai kon sums om t minste of geringste zomor ontplovven.

Och, ze hadden ook beslist veul schiere ogenblikken had. Walter kon prachteg vertellen over vrouger. Over hou e mit zien neef optrok en aaltied de stried mit hom aangong: sport, studie, nuim moar op.

‘Deur dij competitie hoalden wie t beste in mekoar noar boven.’

‘Hest nog aaltied zo’n goud contact mit dien neef?’ haar Paulien vroagd.

‘Dat was veurbie dou’k n twijbak eten haar mit zien poedie,’ zee e mit deelsloagen ogen en n roadselachteg lachje.

Poedie. Wat n rötwoord! Paulien wos nait wat ze denken mos van Walter zien vrumdgoan mit t wicht van zien neef, moar dit verhoal haar heur woarschaauwen mouten. Vlak doarop ruilde Walter heur in veur Linda.

Roemte, ze vuilt roemte om heur tou! Het ze ooit eerder zo genotterd van de koolzoadvelden as vandoage? Paulien heur lange blonde hoar fladdert as n voandel achter heur aan as ze op weg is noar heur flatje, woar Nick heur wacht. Aiglieks mag k van geluk spreken dat Nick mie min of meer dwongen het om ontslag bie Walter te nemen, denkt ze opgelucht.

Een poar moand noadat Walter heur nait langer begeerde as zien biesloapie haar ze kennis kregen aan Nick. Het beste wat heur overkommen kon! Ze roakten mit nkander aan de proat in n broen café vlakbie heur waark. Nick was geliek vol belangstellen west. Ook noar heur waark. Op dij eerste ontmouten volgde al gaauw n twijde.

k Bin nou beter òf as Linda, denkt Paulien as ze de sleutel in t slöt stekt. Heur boas kreeg al gaauw de bons van zien nije jachttrofee. Dat luit Walter hom nait gebeuren. Mor Linda was klouk, ze schoakelde de ombudsman in en beschuldigde heur boas van grinsoverschriedend gedrag. Wel mit t gevolg dat t wicht in de zaiktewet belandde. Veurege weke haar Linda heur nog opbeld. Om te vroagen of Paulien meschain ook aangifte tegen Walter doun wol. ‘Ik twiefel,’ haar ze dou ofwimpeld.

Der verschienen koeltjes in zien wangen as Nick van Paulien heurt hou ze vandoag de knubbe deurhakt het. ‘Dus mit onmiddelke ingang bist van dij klootzak verlöst? Bravo, doar drinken wie der aine op!’ Zien smok komt te vlucht op heur oorraand.

As ze mit heur wienglas in de haand tegen Nick anleunt, zegt e: ‘Ik heb die nog wat te vertellen!’ Paulien draait heur gezicht vol verwachten noar hom tou.

Nick kikt noar zien glas: ‘Vanof volgende weke moutk n poar moand noar oonze Japanse ofdailen.’

‘Den kin ik ja mooi mitgoan laiverd, of die loater noaraizen. k Bin nou toch vrai.’

Ze vuilt een male steek in de moage bie Nick zien antwoord: ‘k Zol mor achter aander waark aangoan a’k die was, dat liekt mie even wat belangrieker.’

Ze krigt gain gelegenhaid meer om der op in te goan; de deurbelle gait.

Paulien kikt deur t spionnetje. Ze denkt Walter te ontwoaren. Even wikt ze of ze wel lösdoun zal. Den ontgrendelt ze de deur al. Wat kin heur gebeuren, Nick is hier bie heur!

Walter gait achter n dikke bos rozen schoel en vaalt geliek mit deur in hoes: ‘Het spiet mie van vandoag Paulien. Wilst asjeblieft nog overwegen om te blieven. Of in elk geval tot k vervanging heb?’ Zien stem klinkt hönnegzuit. ‘Ast wilst geefk die zölfs opsl…’

Al proatende het e de hom bekende weg noar koamer oflegd en stait den rompslomps oog in oog mit Nick. Mit smit Walter de bloumen op baank en gait vlak veur Nick stoan.

Paulien schrikt van de kòlde, duvelse oetkiek van baide kirrels.

‘Wat…, Dut…, Mien…, Neef…, Hier…, Bie…, Die?’ vragt Walter mit zien koaken op nkander en zunder zien ogen van Nick of te winden.

Neef? Nick n neef van Walter? De bewuste neef? n Poar secondenlang stait Paulien vastnoageld en strampelt den noar heur sloapkoamer. Troag draait ze de deur op slöt.

De woonkoamer is al lang weer verloaten as Paulien nog aaldeur mit d’handen tegen d’oren op heur grode lits-jumeaux ligt.