Beeld
Guster laip k in t Metinizaikenhoes en zöcht noar t veulbesproken beeld van n zogende moeke en heur twij kinderkes. In beeldentoen ston van ales en noa even zuiken zaag k ze stoan. Zo laifdevol as n moeke mor mit heur klaaintjes wezen kin. t Beeld was klaain en beslist nait muite weerd veur zoveul hikhakkerij. t Dee mie denken aan n vekaanzie in Kopenhoagen. Wie waren op zuik noar zeemeermin bie hoaven.
Op n duur hebben we n Deen vroagd en t bleek, dat wie al twij moal bie t wicht laangs lopen waren. Wel slim klaain, mor wereldberoemd!
