Bankgehaaim
t Mout toch ook nait gekker worden, zee de man in zokzulf, dou hai van fietse òfstapt was en bie de geldautomoat pinnen wol. Op d’automoat ston mit grode letters: “Deze automaat is vanaf heden gesloten. Als je geld wilt pinnen is er een automaat bij de Hema of bij ons kantoor in Veendam.” Hai boog zok nog es veurover om noa te goan of e t wel goud lezen haar. “t Is toch nait te geleuven, hou instantsies vandoage de dag mit mìnsen omgoan. Nou is t al zover dat je straks om joen aigen zoer verdainde geld bedeln mouten of ie worden verwezen noar n aandere ploatse. As of dat zo makkelk is mit dat onbetraauwboare streekvervoer….”
Narreg keek hai om zok tou en wos zok schienboar even gain road. Op dat moment kwam der n vraauwmìns aan mit fietse aan d’haand en bleef bie hom stoan..
“Ah”, zee ze, ”ook al op joen neuze valen??? Gain sìnt te kriegen he ?” Man keek heur aan en ik zag hom denken: “Woar bemuit dat mens zok mit”, mor hai was goud opvoud, dus hai zee: ”Krek mevrouw, zai hebben doeme mit ons in d’ haand, as je dat mor waiten”. Dou e ainmoal zo vèr was leek hom n proatje toch nait zo gek, zo te zain en hai ging wieder: “Ik kin mie de dag nog heugen, dat was in de tied dat wie ons loon nog in puutjes kregen,…ach jongelu waiten dat vanzulf nait meer, dou waren de banken mor wat bliede as je bie heur kwamen om n reken te openen veur joen armzoalige spoargeld. Wèl har in dij tied n bankreken, toch bienoa gain mìns ! Mor begun zesteger joaren, wui inains dij grode gasbèlle ontdekt in Slochtern, en dou ging t haard. Wie kregen der zo mor tien persent loon bie…Wat n riekdom! Dat wie t aan hogere priezen weer kwiet waren, doar docht dou gain mìns om. Wie hadden wat te besteden. Bedrieven wollen dou geliek òf van dat loon in puutjes. En doar zaten de banken op te wachten. Zie wuien van ale kanten benoaderd deur banken om toch veural bie heur te komen om veur aal t personeel n bankreken te openen, zodat mìnsen votdoalek over heur geld beschikken konden en nait meer veur t puutje in de riege stoan mozzen. Nou dat leek t personeel wel wat! En t bedrief huifde gain gèld meer van de bank hoalen om uut te dailen. Aal mit aal n groot veurdail……. Veur wèl ???? In dij tied ging aine van ketoor mit n grode tazze noar de bank en huil soms wel meer dan honderddoezend gulden op… , op fietse. Mout je nou es om kommen…Is op t heden nait meer vertraauwd. Afijn, dou waren de banken godsbliede dat aal dat personeel n reken bie heur kreeg. Vanòf dij tied wuien banken ook aal groter en bankgebaauwen aal hoger en duurder…van onze sìnten. En wat is de dank ? Zie perbaaiern ons aal meer waark op de nekke te drukken.
”Internet-bankieren”, nuimen ze dat…lekker makkelk, mor nait veur mie. Ik bin al op leeftied en heb gain kompjoeter. En kin je aan heur veurwoarden nait voldoun, den sturen ze joe veur n poar sìnten k wait nait woar hìn. Nee, mevraauw, zai willen dik aan ons verdainen… dat is t. En zai denken dat wie dat nait deur hebben. En wat kinnen wie deraan doun ? Niks volgens mie…of waiten ie wel n oplözzen?”
Vraauw keek hom noa zien tiroade verbiesterd aan. Zai was ja hailendaal nait aan t woord kommen en dat was nait heur bedoulen wèst.
“Man”, zee ze, ”ie binnen mie ook aine.. Ik bin ja schor van t luustern…” en mit dij woorden nam ze fietse aan d’haand en muik dat ze votkwam. Man keek heur voldoan noa….zo, hai haar zien gale uutspijd en vuilde zok glad oplucht. Hai keek nog es noar de gèldautomoat en kopschuddend slofde hai weg richten stad, in de hoop dat e bie d’ Hema nog wat geld pinnen kon.’
