Ballenboom

An Wischluweg, tusken Zèlng en Troapel, staait de ballenboom. Kört bie de brogge over de Ruten Aa, in laand dat swinters under wotter gaait. Hai is groot en braid, mit wied uutspraide sprikken. Doaran gruien ballen. Dij riepen en vaalen mit n plovve op de grond. Stoitern op t wegdek, barsten open. Der kommen lutje keboutermantjes uut. Dij stoan op, strekken heur leden, kieken om zok hin.
Wat is dat noe veur kulkouk, heur k die dinken. Kebouters, sprookjes, veur kinders, wat van laange her. Mor vergis die nait: dij bestoan nog, holden stand in Westerwolle. Zai zörgen veur us leefomgeven, veur de grond. Dat t nog n bietje gruit ondanks al dij gif dat wie spoiten. Kebouters: zie hebben t stoer, mor zie overleven.
As mien noaber ommaans het mit zien giftank prikken dij hom lek. In tied duken zie vot as hai gezon millimetert op zien zitmaaier. Kebouters, doe zugst dij benoasten bie nait. Meschains lieke in n oogwink, mor as doe den nog es kiekst binnen dij vot. En zie binnen ok ongeleuflek handeg. Lestdoags vond aine dak mit mien auto te haard ree. Den het hai n bietje pield in de boordkompjoeter en was opins mien snelhaidsbegrinzer inschoakeld. k Kreeg hom nait meer uut.
Hai haar wol geliek, want kebouters hebben haanden vol waark deur us oetloatgassen. Dij sloan omdeel op t bladgruin, moaken n stroef loagje op insektenvleugels. Dij worden den vleugellaam. En kebouters mouten uren potsen om al dij vleugels weer schier te kriegen. Wie minsen hebben doar gain flaauw idee van.
As dien mouskerij goud gruit is dat eerliek nait allinneg deurdast doe zo waarkzuchteg roet waidst. Nee, kebouters deurplougen d’eerde, geven woddels locht, loaten overtolleg regenwotter vot lopen, zörgen dat sniggen op òfstand blieven en vogels nait al kralen opvreten. Wees heur dus mor dankboar, dij kebouters. As aine schoelt under dien òfdak, nuig hom den binnen en geef hom goud eten en drinken. n Moaltied gaait der grif in, dij hebben altied reuzen honger.
Kebouters: zie stoan veuraan veur us netuurbehold. Zunder heur zol Westerwolle boare palternaksie worden wezen. Dij toak namen zie op heur om reden dat zie zagen hou slim wie mit leefomgeven omspringen. En omreden dat zie er flaauw van waren allinneg mor kurege mor verder hin onnutte sprookjesfeguren te wezen. Zeuven dwaargen van Snijwitje waren stoere waarkers mor in t sprookje van Grimm is dat biezoak. Eerdmantjes uut de Grunneger volksverhoalen gingen heur aigen gaang en minsen mozzen heur nait dwaarsbongeln, aans luip t slim òf. Mor zuver doun wat minsen noaloaten, goud moaken van minsen verknaald hebben: dat is heur toak van noe.
Dij toak vervullen zie stille en in heur aigen menaaier. Minsen vernemen niks van heur en zo willen kebouters dat ok holden. Dat is wol zo bekweem. En de ballenboom zörgt veur anwazzen. Haile joar deur gruien en riepen an zien sprikken dij ronde bolsters. Dij goan dammeet valen en breken open. Weer n nije generoatsie kebouters dij haanden uut de maauwen stekt. Der is meer as genog te doun.
Ballenboom zugt t vrundelk miemernd an. In t laand om hom her gaait zunne langzoam under. Smoort t daaglicht langzoam an vot in wolkenloagen an d’horezon.