Auto stolen
Ik haar mien kammeroad Willem al n haile zet nait zain. Dat kwam gewoon zo uut. Der wazzen tieden din kwam ik hom elke dag wel tegen en soms kon t gebeuren, dat we mekoar in moanden nait zagen.
Willem is gek van auto’s. De mooiste en de biezunderste is aaltied veur hom en as je Willem zuiken, din kiek je mor uut noar n boetenizzege auto en din is Willem doar vanvast in de buurt. t Was wel al drij moand leden, dat ik hom veur t leste zain haar, dou k hom guster weer tegenkwam. Hai ree in n hail gewoon, klaain Fiatje Panda. Dat is ja niks veur Willem!
Ik fietsde net deur d’hoofdstroade dou dat lutje autootje noast mie rieden kwam en Willem t roetje omdele draaide. “Moi Henderk, hou vindst mien nijste slee?”
Ik keek overzied en zag Willem zien lagende kop. “Wat is der mit die? Dij auto paast ja haildal nait bie die.”
“Dat is n hail verhoal. Dat zel k die vertellen. Stap mor even òf bie t kafee van Steven Bolderman, din nemen wie even aine en din kin ik die vot even vertellen hou en woarom ik in dizze limousine rie.”
En zo ging t. Ik parkeerde mien fietse tegen de mure van t kafee en Willem ree zien auto tot stoef veur deure. Aan de stamtoavel in de jachtwaaide bestelden wie ons n pilske.
Dou Steven dat brocht haar en wie elk n grode slok nomen haren, begon Willem zien verhoal. “Doe waist wel, Henderk, dat ik n hekel aan lopen en fietsen heb.”
Ik knikde, omreden Willem is roem twijhonderd pond en t vet kwaabt hom aan ale zieden over de boksembore.
“Nou haar ik n schiere auto. n Grode Audi en doar was ik slim wies mit. Mor doe waist ook wel hou of dat gaait. Doar je t wieste mit binnen, doar gebeurt t eerste wat mit. Ik rie zo op n dunderdagoavend over de snelweg en doar komt inains d’ain of aandere idioot liek op mie òf. n Spoukrieder of zokswat. Ik bedenk mie nait en schait noar rechts de baarm in. Mor doar verloor mien woagen ale grip en zakde ook nog n hail ende vot in de bragel. Omdat ik nogal haard ree, sluig ik over de kop en kwam in de dreuge sloot langs de weg te laande. Nou bist ter west, Willem jong, docht ik nog. Mor t luip aans. d’Auto bleef op zien rechterkaande liggen en ik kon der mit de neudege muite uutkroepen. Nou, doe begripst wel wat ter wieder gebeurde. Plietsie kwam der bie en ik mos mien verhoal doun. d’Auto dij t aalmoal op zien gewaiten haar, was deurreden en dus mozzen ze mie op mien eerleke gezichte leuven. Ze hebben t aalmoal opschreven en dou kwam de toakel-woagen. Dij toakelde mien Audietje weer uut sloot. Mor wat zag dij deruut. Van de rechterkaande was ja gain flinter meer haile. ‘Total loss’, zee de garageholder. En doar ging mien woagentje, noar t autokerkhof. De plietsie het mie noar huus brocht, omreden ik haar toch wel slim de schrik in de bainen.”
Hai stopde even en nam n beste slok van zien bier. Ik bestelde ondertussen veur ons baaide nog mor aine. Din kon Willem zunder perblemen wieder goan mit zien verhoal. “En dou zat ik zunder auto. Dat is ja niks veur mie, want hou mout ik dit omvangrieke liggoam aans verploatsen? Ik mos der mor ais opuut om n aander auto te zuiken. k Bin wel bie twaalf garages west. Auto’s genog, mor n geld dat dij dingen kösten. Dat zag der ja nait zo best uut. Hou kom ik aan zo’n bult geld? Van de verzekern kreeg k ook niks, omreden ik bin allain mor WA-verzekerd.
Kom ik doar n dag of wat leden bie n garage en doar staait mie toch n pronkjewail van n woagen. n Mercedes. Haildal rood mit widde roadens. n Prachtstok! Dij mos ik hebben! Hai was nog nait zo old en de pries ston mie ook wel aan. Veur nait te veul geld kon k hom kriegen. De garageholder zol der nog even n nije uutloat onder zetten, omreden dij was nait aal te best meer. Twij doage loater kon k hom ophoalen.
Dij twij doage hebben mie slim laank duurd. Ik haar t geld laind van mien zwoager Joakob. Nait dat dij zo rejoal is, mor hai het ais n moal n akkevietje had en doar wait ik wat meer van. Doarom wol Joakob mie dat geld wel even veurschaiten. ‘As ik mien uutkeren krieg, krigst votdoalek weerom’, heb k zegd.
Twij doage loater goa ik noar de garage. Mien auto staait ter nait. Doar binnen ze zeker nog mit bezeg. Ik noar t ketoor en krieg de verkoper te spreken. ‘Joen auto staait kloar’, zegd e tegen mie. Wie noar boeten. Hai het de pepieren en de sleudeltjes in d’haand. Wie lopen noar d’achteruutgang van de garage. En den blift e inains as n zoltpiloare stoan. Hai kikt noar ale kanten en hoalt din de scholders op.
‘Is der wat?’ vroag ik hom.
‘Hier ston e,’ zegt de man verbaldereerd. ‘mor nou is e vot.’
‘Dat zel wel,’ zeg ik. ‘ik zai hom tenminsten nait.’ ‘Din is e stolen. Vanmörgen heb ik hom hier henzet. Hou kin dat nou?’
Hou din ook. Mien nije auto was stolen. De kerel belde de plietsie en dij kwam der noa n ketaaier aan. Alles wer opschreven.
Mor ik zat mooi zunder auto. ‘Hou gaait dat nou wieder?’, wol ik waiten. ‘Hou kom ik nou aan n auto? t Lopen begunt mie al slim te vervelen.’ Dat man wis t ook nait. Hai muik zuk veul meer zörge over de stolen Mercedes.
‘Wat hebben ie nog meer veur dat geld?’, vroag ik.
‘Nait veul’, zee de verkoper. ‘Allain nog zo’n lutje Fiatje. Zol ie doar wel in pazen? Hai is nog goud geve en het nog nait zo veul kilometers lopen.’ Henderk jong, ik heb mie nait laang bedocht. ‘Pak hom mor veur mie in’, zee ik. Mor de kerel von dat zulfs gain schier grapke. Hai muik d’autopepieren veur mie kloar en soavends kon ik hom al ophoalen. En nou zit ik ter mit. Dat autootje is veuls te klaain veur mie. Ik mout mie elke moal as ik instappen wil haildal opvollen. En perbaaier dat mor ais mit mien feguur.”
Hai staait op en rekent òf.
Mit zien baaident goan wie weer noar boeten. Ik pak mien fietse en wil votrieden. Nog even kiek ik hou of Willem zuk in zien Pandaatje wurgt. Op dat moment ridt hom n dikke Mercedes achterop.
