Aanzain en wezen van Jobke’s veurolderlieke toal
Wel waiten wil woar t Grunnegers oet vot komt, mot mit Jobke, tegen mode ien, truggoan ien tied.
Tegenworreg strunen der ien hail Grunnen ±550.000 minsen rond. Ien Plinius’ tied n stuk of doezend. Dij prouten lichtkaans n mandailege Old-West-Germoanze kusttoal, veurloper van t Oldsaksisch en t Grunnegers.
Omdat ter ien t Oldsaksisch nait veul opschreven is, mainen paardie lu dat t mor n jammerliek ol brabbeltoaltje waas, mor dat is lulderij. t Oldsaksisch waas net as dou t Letien en t Oldgrieks en nou nog hailtied t Litouws en Sloavische toalen n toal mit noamvalen.
Enkelvoud Meervoud
- Nominativus dag dagos (-as)
- Genitivus dages of dagas dago
- Dativus dage (-a) dagun (-on)
- Accusativus dag dagos, (-as)
- Instrumentalis dagu, (-o)
Noamvalen: Piet1 geft Pauls2 bouk4 mit haand5 (aan) Antje3.
Bie n toal zo as t Oldsaksisch zit veurnoamste infermoatsie aan rechterkaant, dij noamvaal aangeft. Kiek mor noar verboegen van dag: dag, dages/dagas, dage/-a, dag, dagu/-o. Dagos/-as, dago, dagun/-on, dagos/-as.
Ien t Grunnegers is doar nog wat van overbleven ien meervoldvörms en olle twijde noamvaalsvörms: vörm/vörms, dag/doagen, eerdoags, smiddags, Paiter Oepkes.
Aan rechterkaant kin-je woordfunksie zain.
