Aanderkaant deur…

Even blift Geert stoan en kikt sloeg veur hom oet. t Miggelt wat en klamme kòlle lucht vaalt op hom deel.
Hai zucht, dut jas dicht en lopt ien gedachten noar auto op parkeerploats. Wanneer hai laangs fietsenhok lopt, heurt hai ain koggeln. As hai over zied kikt zigte n ol boas, zittend op zien struunkoar en nikt verboasd noar hom.

“Zeg mor niks, jong… Dokter het mie alzegd dat k ter mit stoppen mout”, mompelt ol boas.
“Woarom zol k ter wat van zeggen? Joe waiten zulf ja wel dat dij rommel nait goud veur joe is.”
“Da’s n ding wat zeker is, mor ach… Wat kin mie t nog schelen. k Loop op mien leste bainen en veur wel zol k t loaten? Vraauw is verschaaiden joar leden oet tied kommen en kiender hebben wie nait…”
Ol boas gooit al koggelnd zien segoar vot en wat dempeg sloet e zuurstofflès weer aan.

Geert gaait even bie hom stoan en vragt of hai wat veur ol boas doun kin, mor dij zegt hom dat e enkeld op taxi wacht.
Geert luustert mit kloet veur haals, as ol boas hom vertelt dat zien vraauw negen joar leden aan kanker overleden is. Wanneer hai vernemt dat ol boas zien vraauw ien gedachten nog schraiven heurt en zai ien zien dreumen hom nog aalvot smeekt dat aan heur ellèn n end kommen mag, gaait kòlle hom over hoed.
Mismoudeg zegt olboas: “Zai het heur vree, mor t gemis van heur waarmte wordt mit de tied aal slimmer jong, wat ik die zeg… Allinneg is t leven verrekte stoer en binnen zenen mie voak schoon boas. As k hier bie dokter west bin, rook ik hier noatied stiltjes even n segoar…
Din bin k mit mien gedachten even op n aander stee. En wat scheelt joe, as k vroagen mag?”
“Och… niks biezunders.”
“Niks biezunders?” vragt ol boas mit schuun oog. “Ain dij hier lopt dut dat nait vergees… mainsttied is t ien bovenkoamer goud meleur.”

Mits stopt taxi veur fietsenhok.
“Meneer Egberts?”, vragt chauffeur.
“Joa, dat ben ik, mor zeg mor Egbert, hur.”
En Geert gniflagt as ol boas tegen chauffeur naart dat e loat is en handen hom ien tied pippern van kòlle.
As taxi even loater vot ridt, lopt Geert riddersloagen noar auto. Ainmoal achter stuur mout e denken aan aal dij moalen dat hai hier mit zien vraauw was. Dat hai uren laank bie heur zat as roze ienholdt van infuus deur heur oadern stroomde.
“Chemoridders…”, fluustert e gniflagend, terwiel dat hai denkt aan zien leutje wicht dij dou net zeuven was. Hai haar ien bibliotheek veur heur n boukje hoald, “Lucy en de chomoridders”, doar ien oetstokt wer dat chemoridders de vijand omleggen zollen…
Zai vroug hom of heur mamme deur de vijand dood goan kon en mit waike ogen zee hai dat dat kon, mor dat mamme hail haard vechten zol om beder te worden.
t Wicht leufde hom en legde heur der bie deel. Zai wollen leutje wicht heur leven zo gewoon meugelk verlopen loaten en namen heur sums mit noar zaikenhoes as heur moe weer aan infuus mos.

“Puutje mit chemoridders liekt net Ranja, mamme”, zee t wicht verboasd kiekend noar infuus.
“Zo smoakt t ook, laiverd”, zee zien vraauw mit waike ogen tegen heur leutje wicht.
“Mor ranja is toch lekker? Woarom mout mamme din aal zo spijen?”
Rillens vlaigen Geert over hoed, wanneer hai denkt aan dij aine moal dat hai ien duustern mit leutje wicht van bezuikuur thoes kwam.
Zai vroug hom: “Dij heldere ster, pabbe… Dij is toch van mamme heur zuster?”
Hai zee heur dat zai geliek haar, mor t haart kneep hom dicht dou zai vroug of dij ster der noast domt veur heur mamme was…

n Week loater sloet Geert veurdeur achter hom en ropt: “Ik bin weer thoes!”
En as e zien nek zowat brekt over t wicht heur schoultas, wordt e glìn ien hakken. As hai keuken ienlopt, zegt vraauw dat zukswat muite nait weerd is om joe drok over te moaken.
Zai geft hom n smok op waang en vragt hou of t bie psycholoog ging. Aal wat e zegt is ‘goud’.
Zai schenkt hom n kopke kovvie ien en let hom mor even bedoaren. Zai wait dat wanneer hai bie psycholoog west het, hai aaltied muid en wat oet stuur is.

t Verhoal van olboas haar Geert slim aangrepen en dou psycholoog vroug of der biezunderheden waren, haar hai hom verteld wat hom n week eerder ien fietsenhok overkommen was.
Hai besefte dat zien angsten van dik tien joar leden, ol boas zien woarhaaid worden waren. Vraauw Egberts heur chemoridders verloren heur stried en laiten heur man ien aineghaid achter.
Dat was Geert zien grootste angst dou hai aanderkaant deur van operoatiezoal allinneg stoan bleef… Ien aineghaid mit zien leutje wicht achterblieven.
Dat gevuil wat hai dou haar kin e mit gain woorden beschrieven. Dat begript allinneg ain dij doar ook stoan het…
Hai drinkt zien kovvie en kikt ientied wat ien kraant. Wanneer hai onverdachts femilieberichten zigt, stoekt zien oam. Joaren keek hai nait noar dizze berichten, omdat zien angst was dat zien noam doar lichtkans as wedenoar bie stoan kon.
Wanneer n advertìnsie zien aandacht vragt en hai noam leest van wel, schait gemoud hom vol.
Zien vraauw komt keuken ien en vragt hom of t gaait.
“t Gaait…”, zegt e terwiel dat n troan op zien waang deel vaalt. Hai denkt aan ol Egberts en al haar hai mor even mit hom proat, hai begreep dat ol boas, ien zien aineghaid, n stoer leven haar. Ook zien aigen leven is stoer, mor hai het zien vraauw teminnen nog en wat nog belangrieker is… Zien leutje wicht nog heur moe!
Hai nemt zien vraauw ien aarms en is de Heer dankboar… Dankboar dat net as haizulf, ook olboas zien vraauw weer ien aarms sloeten kin.