Zwoantje

Zwoantje Hadders was n propke van vattien joar. Har heur noa legere schoul aldeur volpropt. Op bainen noa was t wicht sikkom aine bie aine! Doch zat der n nuver kopke op. Hou ze aan de vreet kommen was, duur k nait recht zeggen, mor as ‘mulo-big’ dee ze heur bienoam eer aan. Ollu wozzen ok nait recht wat ze der mit aan mozzen.

Zat veurvast nait recht in heur hoed. Moeke har mit t wicht al n zetje bie dokter lopen, mor ok medesienman ston veur n roadsel. As Zwoantje heur klebbe nou mor es open dee, mor dij broekte zie allenneg veur t noar binnen waarken van aal wat heur veur mond kwam en dat was schienboar nait zuneg.
Geeske zörgde oet veurzörg aaltied dat allerhande slik achter slöt en grundel opborgen wer. Har in Zwoantje heur koamerke, dat veur heur verboden tougang was, regelmoateg rondstruund, woarbie ze terdeeg achtte op ploatse woar t wicht ain en aander opbörgen har. Noa ja man kon aiglieks beder zeggen: woar ze heur romtommelderij achter t gat valen loaten har. Hou Zwoantje wegwies kon worren in heur ‘behoezen’ bleef veur heur verwekkers n open vroage. Wanner ze in de smiezen kreeg dat moeke heur zoaken noarakde, zol t hoes ja te klaain wezen. n Haile zooi verunderstellens wazzen Geeske en Kloas in dij joaren al deur de kop spookt, mor zunder rezeltoat. Haren heur ‘vrundinnen’ of, beder zegd, heur klasgenoten al under verheur had, ok de school en heur leroaren haren ze bestookt mit vroagen, mor wazzen gain stap wieder komen. Tot Kloas in t schuurke, woar Zwoan heur fietse doagleks wamsde, verbörgen achter de hoanebalken n gehaaime schoelploatse von, an t zicht onttrokken deur n lege eerabbelpuut. Hakkemak en vegezak har ze doar an zuite wildeboudel verzoameld.
Soavends mos t wicht, geern of nait, mit t wotter veur dokter. Hou ze in aal toonoarden ok ontkende, roasde, bandiesde of reerde, dou voader de haile mikmak op toavel fikkerde, kon ze gain kaande meer op. Hoelend as n lutje potje, wat ze aigenlieks ok nog was, gaf ze tou, dat ze Geert van der Sluus, dij vanof t eerste joar bie heur in klazze zat, zo bar slim mog, dat ze aal veur hom doun wol. Mor t jong har bliekboar n poar aandre wichter veul hoger op zien lieske stoan. Zie vuil volkomen boeten zien aandaacht.

Dit ‘tobbelviske’ was deur hom zo oet stuur roak, niks kon heur meer verblodekonten. Oet ‘luddevedudde’ was ze an t snaaien goan. Noast heur buusgeld har ze of en tou wat geld oet hoesholdknibbe van heur moe stolen. Dat ze deur heur ‘gesnasker’ zo dik, vet en onooglek wer, was nog nait tot heur hazzens deurdrongen. Noa n oaker vol troanen beloofde ze heur olden, dat ze heur leven betern zol.

Oetendelk is t mit Zwoantje nog ‘dik’ in odder komen. Zag der noa t eksoamen oet as n vrizze bloume, dij t anzain meer as weerd was. Dou ze zeuventien wer, zat der al zoveul reuk an t wicht, dat Haarm oet t Veld op heur verjoardeg kommen mog en noast n dikke smok heur wat schieterg n schier rinkje kedo gaf.