Dokter Bangstroa
As dokter krieg je van allerhaande volk over vlouer. n Zwoar affeer, den der komt smangs n bult ellèn boven toavel.
Zo nou en din kin je as pilleman ok wel ains laggen. Dokter Bangstroa kreeg n jongkerel op spreekuur, dij t bliekboar nait te braid har. t Hoelen ston hom noader as t laggen. ‘k Wait nait wat mie mekaaiert dokter, mor k bin hailemoal nait in odder. k Heb dit nog nooit eder mitmoakt. k Zai t zölf aarg duuster in.’ Pesjent zag zoch schienboar al laankoet maank zes plankjes liggen. Dokter nuigde hom op stoule, gloepde hom over t brilleglas ains aan, mor zag aiglieks niks biezunders. ‘Kinst nait wat dudelker wezen?’ vruig Bangstroa, ‘bist bange, hest piene? Of aander scheel? Hier kin k zo ja niks mit.’
Mans keek hom wat hoopvoller aan, göng der bie stoan en zee: ‘As k hierzoot drok, dokter, dut t mie allerbenaauwdste zeer.’ Mans drokte mit rechter wiesvinger in d’haals. Gung wieder mit baaide knijen, linker onder- en bovenaarm, bovenbainen en nog n poar ploatsen meer.
Dokter snapde der gain sikkepit van. ‘Bist meschain valen?’
‘Nou je t zeggen, k bin van veumirreg stroekelt over n melkoaker en doarbie heb k mie vastgrepen aan n riggelpoale.’ t Laampke in dokters ogen begon te gluien. Dokter wezen is bie toeren wel n schier affeer. Besloot knoap nog wat in penarie te loaten.
‘k Kin t sikkom nait oetholden,’ zee dij mit n stem van n viefjoarege.
Dokter keek hom nog ains aan en kraabde zoch achter op t heufd. Hai gung der es braidoet veur zitten, stopde hand onder kop en keek Mans hail meedliedeg aan. Dij wer aal schrikachteger. Mans wos nait wat e der van denken mos. t Leek hom nait best tou. Kon t testement, docht hom, wel opmoaken. Zwaitte as n òftands peerd veur plouge. Tied leek wel stille te stoan. Hai keek mit zien broene ogen dokter aan om t oordail te vernemen.
Endelk, mor doch koggelde Bangstroa en sprak t verlözzende woord. ‘k Wait wat ofst hest mien jong. t Vaalt altmoal nog mit. Hest dien wiesvinger broken!’ Mans keek of e heufdpries wonnen har en gong laggend mit n lutje spaalk om vinger noar hoes hin.
