Wotterplas

Doar woar ik bin geboren,
Is t nait meer zo as t was.
Want aan de nije-weg,
Ligt nou n wotterplas.
Doar kin je bootje voaren,
En poezeln bie zummerdag.
As t vrust kin je der scheuveln,
Joa? t is n haard gelag.
Aal dat modern gedounte,
Van wonen aan t blauwe meer.
Ik denk weerom aan vrouger,
Mien haart dut den zo zeer.
Want alles is zo aanders,
d’Schoul, mien olderliek hoes.
En as k hail eerlek wezen mout,
k Veul mie der nait meer thoes.