Wotter
Woar komt mien angst veur wotter toch weg? Der binnen minsen dij op batterij komen mit oetsproaken as: “Bist in n veureg leven vast verzopen.”
Mor dizze stelling staait hoaks op t gevuil van vaaileghaid dij ik haar dou k nog in t liggoam van mien moeke zat. Doar zat ik in t wotter mit mien doemke in mond en ales was rusteg en goud. Dou t tied was haar k ook haildaal gain ferduutsie om deroet te komen. Meschain is ales wat mit wotter te moaken het wel n soort wènst noar dij tied. En is konfrontoatsie wat ik nait wil, omreden dat t mie dudelk moakt dat ik mien leven leven mout zunder dat gevuil van vaaileghaid.
Mor loat mie nou mor opholden mit filesoferen en joe vertellen over dij angst. Bie ons thuus was, zo as in mainste hoezen gain does, doarom ook gain wasketoavel en mozzen wie kinder ons ieder mörgen wat proffesories hemmeln mit n waslapke in n taailke kold wotter.
Zo òf en tou kregen wie van moeke n kwattje om noar n badhuus te goan. t Was n luddek hokje mit aan deur hoakjes veur de klaaier. As je je oetkled haren en stonden te rillen op dij kolde vlouer, mos je n muntje in n gleuf aargenswoar stoppen en kwam der waarm wotter oet n sproeikop dij ale kanten op sproeide. t Wuir aal gaauw vrezelk benaauwd in dat klaaine hokje, k wol der zo snel meugelk oet, mor je konden t wotter nait stoppen. Boetendes werden klaaier aan deur haildaal nat vanwegen dat sproeien. Dat was ain moal, k bin der nooit weer west.
Mor wie mozzen toch wel n beetje schoner worden as dat luddek beetje hemmeln smörgens. In hoes brandde in winter allain in hoeskoamer mor n kaggel en zo wuir t de gewoonte dat wie ons om beurten in koamer wasken mozzen, op zoaterdagoavend en dismoal nait hemmeln, mor ale klaaier oet. Op eettoavel stond op n handdouk n taailke waarm wotter, n stukje zaip op n schuddelke der noast. Moeke zat te braaien of te verstellen en Pa zat achter kraant. Mien angst veur wotter speulde dismoal nait, ik kreeg t ja nait over mien heufd, mor ik was wel aargens aans bang veur. Ik was baang dat pa achter kraant teveurschien komen zol en net zo as leste moal zeggen zol: “Hest dien kont toch zeker nait stolen?”
Wanneer ik t wotter wel over mien heufd kreeg was ale moalen dat moeke mien hoar waste. Ik zat op n stoul bie keukentoavel as zai mien heufd mit shampoo inzaipte. Ik was baang en onrusteg en draaide nogaal en kreeg doarom vanzulf zaip in ogen. Dat dee zeer, mor moeke was ongenoadeg, ze lait waarm wotter over mien heufd, over mien ogen, over mien nek lopen en ik brulde as n varken. Loater kreeg k n waslapke om veur mien ogen te holden en wuir t wat droagelker.
Wat was toch dij angst veur t wotter, t was ja mor eefkes. Ik bedink nou dat t meschain wel te moaken hebben kin mit laifde en mit gemis van laifde, hou gek dat ook klinkt. Mit laifde en mit vertraauwen. Wat vertraauwen aangaait heur je nou.
Mit mien zuske en bruierke laipen wie ieder week n uur hèn en weerom noar t zwembad. Wie haren zwemles in t loezenbadje. Deur kieren van holten òfschaaiden keken wie noar minsen in t deftege bad noast t loezenbadje en waren jeloers. Lezzen begunden dermit dat wie de slaag leren mozzen, terwiel dat wie in t ondaipe in vaste hengels lagen. As je slaag meester waren, zette badmeester je in n lopende hengel en mos je in t daipe wotter. Volgens mie was ik slaag nog nait meester. Ik stond aan de kaant te kieken noar verrichtens van aander kinder, dou badmeester mie inainen oppakte en in lopende hengel zette. Ik schraauwde nait ains, ik was volkomen beduusd. Mor dou hai mie in t daipe wotter zakken lait, kreeg ik t alervrezelkst benaauwd en spartelde as n grote vis aan hengel.
Zuske en bruierke en aner kinder stonden te brullen van t lagen.
Dou badmeester mie oet t wotter trok en op t dreuge zette, het hai denk ik wel zain hou overstuur ik was; hai knovvelde mie mit zien prikkende board. Noa dizze daag is angst veur wotter allain mor groter worden.
Gelukkeg duurf ik nou wel onder does te stoan en is der gain pa meer in de buurt. Nou vragt mien vrund mie of hai mien rug dreugen zel en geef ik hom vol vertraauwen mien handdouk.
