Woatersnood…

Veurjoar 1954 betrokken wie n klain benedenwoninkje omdat moeke gain trap loopn meer kon. Pa haisterde haile zummer laang om alles netjes en schier te moaken.

Vaarven, behangen, witten (witkalk met zakje blaauw der deur) etc.
Dou alles net op stee was kreegn wie in oktober neie bovenburen.
Dat was n gezin met 6 kinder in leeftied van 5 tot 15 joar. Ze kwamen oet n klain dörp in Drenthe omdat de voader n boan in Stad kreegn haar.
Dat hebben we waiten.

“Dèèèrk !” blerde mien moe op zoaterdagmiddag “kom gauw kiekn, haile keuken staait blank”.
Pa der hin vanzulf en wis nait wat hai zag. Haile muur dreef, dikke graauwe streepn der op, witkalk van plefond was broen en geutstain ston vol woater.
Hou was dat meuglek. Dudelek was wel dat t van boovn kwam, dus pa votdoadelek anbelt.

Buurvraauw vroug wat der was en pa zee dat onze haile keuken vol woater ston en of zai boovn meschain lekkerij haar.
“Ach jee”, zee buurvraauw, “das ja ook wat. Wichterties hebben alweer kroantie open laten stoan, Ze bent der nog steeds verwonderliekt over dat der zomoar water oet muure kumpt en dat je hier gain pompe hebben”.
Heur aigen kokosmadde dreef ook al weer tot gang oet.

“Ie worren bedankt” zee pa, “haile zummer hek knoeit en doan om boudel schier te kriegen en nou ken ik weer van veuren oaf aan begunnen”.
Gelukkig was hai zo wies om nait vot weer te begunnen, want nog twaimoal stroomde onze keuken vol, veurdat “de Drenties” deurhaarn dat je kroan ook weer dicht draaien mouten as je hom broekt hebben.

Wie hebben doarna gelukkig twoalf joar lang guie buuren an ze had, zunder woateroverlast.