Willemientje Modderman

Op zoal twij c is t aibels stil, mor n poar uur leden was dat hail aanders.
n Zaike vraauw, zo om en bie tachteg joar, is aan begun van oavend binnenbrogt.

Mit veul proat noar zusters tou, zol zai wel oet goan moaken, hou gang van zoaken weden zol.
Mien tas, woar is mien tas, doar zit Jan Hoagel en zien grootmouder in. Mien opschriefboukje, woar is dij?
“Wees maar wat rustig vraauw Modderman” pebaaiert zuster. Mor niks helpt.
Vraauw Modderman het aal bie kop, het wis nait deur dat zai in t zaikenhoes is.
‘Woar bin k nou toch wel, groot is t hier, wat dou k hier’.
Aal mor rommeln in heur kastje noast bèr.

Dokter komt bie heur veur n flès mit vocht, dij aan n stang hangt, mit n lèlke prik in heur pols.
“Woarom mout dat, wil ie gliek wel eefkes wat oet mien tas pakken”?
Dokter is zo goud, om heur blomkestas te goan pakken.
“Wil ie mien bruier wel bellen”? vroagt zai aan dokter.
“Nou, nee”, zegt dokter, “Dan moet u zelf telefoon aanvragen.”
“Hou mout dat din”, vroagt vraauw Modderman.
“Dat zullen de zusters u wel gaan vertellen”.

Dokter gaait bie heur vot, want zai het aalaan wat nijs, doar het dokter ja gain tied veur.
“Kriegen wie hier ook eten”? “k Heb honger as n peerd.”
Op zoal goan wie ons mit vraauw Modderman bemuien. “Joe kriegen vanoavend gain eten, zuster zee dat joe vloeiboar spul kriegen.”
“k Heb ook hoge nood, woar mout k din noar tou”
Wie weer.”Din mout ie op dij rooie knop drukken, din komt zuster wel.”

Zuster komt.
“Mout k op dat ding,”
“Ja” zegt zuster.”
Mien gunst, op n ondersteek, dat kin ja nait”
“Zo zal het wel moeten” zegt zuster.
Vraauw Modderman is bekòf, wie der bie.

Zai blift n Jaantje onrust. Ain man op zoal dut van aal veur heur.
“Binnen hier ook tillefoon bouken?” “Wait mien overnoaber dat?”
“Hier gaait aal mit kompjoeter, wis gain bouken”
Mor doar komt n mevraauw bie joe, of ie ook tv en tillefoon willen”
“Vanoavend nog?” vroagt vraauw Modderman.
“Mörnvroug, din komt dij vraauw bie joe.”

Grode kèlleghaid op zoal, vraauw Modderman vaalt sikkoms oet bèr, lu op zoal hangen aal weer aan bèl.
t Is wied in nacht, as wie gestommel heuren, vraauw Modderman zit mit heur körte baaintjes deur spielen van bèr hin, zai is aan t wuiven noar ons. Wie binnen haildaal ontdoan, t is gain wodder woar ze in zit, mor bloud.
Krekt of zai op boot zit, oetkiek wiedvot, naald bungelt aan heur haand. Bloud drupt op grond deel, zai denkt aan hoge golven op zee.
Twij zusters kommen op ons gebèl of, zain heur doar zitten, strieken heur over heur hoaren.

“Nait aan mien hoaren kommen, wil ie mien kaam wel eefkes veur mie pakken”, vroagt zai.
“Nee, u moet eerst schoongemaakt worden, en onder de douche”
“Onner douche, hou kommen joe doar wel bie, k heb ook gain pon bie mie, wil ie mien bruier eefkes bellen?”
“Weet u wel hoe laat het is?”. “Het is drie uur in de nacht, dan gaan wij niet bellen om een nachthemd” zegt zuster.
Mit bèr en aal gaait zai oet koamer, ons onwis achterloatend.
Zusters binnen drok hinneweer om aal weer ribschier te kriegen. Bloud liekt ook zo aldernoaste slim.

n Dik haalf uur loader is vraauw Modderman weer op zoal.
“k Bin der weer, wat n toustand mit mie nait?”
Zai zit as n keunegin boven op bèr, hoogste woord het zai.
“Zuster wil ie mie mien kaam wel oet loagje pakken, want n schiere pon of klaaid, mor gain schier kapsel, din is t haildaal niks.”
Nait te gleuven, dat zai doar aan gaait dinken, in dit uur van nacht.

Vanoaf dij nacht is zai veur ons Willemientje Modderman. Van zuster kriegen wie nog n kopke thee.
Dij nacht komt ter nait veul meer van sloapen, wis nait. Blomkestas, aantaikenboukje, tillefoonbouk, n rooie droad deur zoal.
t Gaait nuver mit heur, mor t is n sjieke vraauw, doarom blift zai veur ons : Vraauw Willemientje Modderman.