Wereldgedichtendag
Nu es die edele tijt gheboren
die ons bloemen sal brenghen int lant
Veur t eerst dit joar zet k stoulen boeten,
schrief dizze regels aan toavel in toene.
Doeven binnen hail dag al hinneweer
boven op mekoar, sloagen vleugels oet.
Zai hebben hoast as of t nije veujoar
zo mor weer òflopen kin. Klinkt applaus op
van kinder op schoule: k heur gelag en meziek.
k Vuil zun in t lief.
Als ons onsteet die merte
Verquicken alle dinghe
Bomen veur t hoes moaken zok op veur blui en blad,
nait allinneg schier mor van levensbelang
veur ons, lees k in kraante: k bin bliede
veur mien longen mit aal voeleghaid
dij zai tou locht oet trekken.
t Is Wereldgedichtendag vandoage
en mörn Wereldwotterdag.
Kin der ok nog wel bie, as of schiere bomen
dij mien longen schoon holden aal nait genogt is.
(verwiezings noar: Hadewijch, Strofisch Gedichten, XII en VI)