Weer thoes van vot west
As joe ain tied vot west bennen en joe komen weerom ien dat ol dörpke woar joe ien opgruid bennen den wait joe nait wat joe zain, zo’n bult is doar verannerd en verzwonnen.
Joe kuiern deur dörp hen en doar is gain mensk meer dij joe ken, heb zulf ook nog nait ain bekende zain.
Hoezen, hekken en toenjes, alles is verannerd. Dörp is dörpke nait meer zo as dat vrouger waas. Zulfs mensen loopen nait meer op klompen, alles het nou schounen aan. Klombemoakers bennen vot en schounmoakers ook aal.
En as joe den dat altmoal zain en mitmoaken den denk joe bie joe zulf hou bestaait het, hou is t meugelk, woar is alles bleven.
Moar ja n haile bult hemmen t zulfde doan as ik en bennen ook vot goan.
Dörpke is ien ons geheugen hangen bleven zo as dat vrouger waas dou wie vot goan bennen en hemmen wie de verandering over de joaren dus nait mitmoakt.
En as ik den noar mien aigen leeftied kiek den har ik wel deur dat as ik bekenden zain wol, dat ik noar kerkhof tou mos, wat ik den ook doan heb en doar zaag ik aal dij grafzaarken en poaltjes mit bekende noamen der op, riek en arm, allemoal mooi op rieg. Mit ze proaten was der van zulf nait bie moar bie elke poaltje kon ik wel ain verhoalje vertellen. Over heur deugden en ondeugden.
En as ik den al dij opschriften en noamen lees den zai ik dij mensen weer veur mie zo as zai vrouger wazzen en den bie n haile bult poaltjes den vertrok mie t gezicht en den mos ik wel laachen, want den kwam mie weer t ain of aaner ien zin wat ze vrouger zegt of doan hadden.
Ben eerst noar t graf van mien olluu goan en dou noar dat van mien opa en opoe. Wat is t aal n tied leden dat ze sturm bennen. Van opoe kregen wie zundoags altied n pepermuntje. Zulke dingen blieven joe altied bie. Opa heb ik nait zo goud kend k was nog mor vaaier joar dou hai deur n ongeval oet tied komen is. Voader legt begroaven noast n rieke boer. Boeren, woar hai ien zien leven zo ver meugelk bie vandoan bleef doar legt hai nou ien zien dood noast. Het ken roar lopen, nait allain ien t leven moar ook as joe oet tied koomen bennen.
Zo zai ie moar, op t leste ben joe allemoal geliek, den is der gain onnerschaaid meer. Bie elk poaltje heb k ien gedachten n proatje moakt en hemmen wie oale stukjes weer oet sloot hoald. Den zee ik, wais dat nog wel of dat, en den haar wie der weer dikste lol om. t Lopt joe de buusgoaten oet zee wie den vrouger alst weer hail mooi was. Mor ja aan alles komt n end en ook aan mien bezuik aan aal mien ole dörpsgenoten.
Gain wonner dat k gain bekenden tegen kwam ien dörp, zai leggen hier ja allemoal op kerkhof. Riek en aarm legggen hier stil en rusteg bienanner. As joe den terug kieken wat is t leven den moar kort.
En as joe den al dij noamen van familie en bekenden zain, den komen joe n bult dingen weer boven dij joe allang vergeten wazzen.
As joe dat den allemoal ien kop schut den krieg joe wel n beetje wenst van al dij oale dörpsgenoten en van de gemoudleke tied wat joe toun harren en van aal dij humor dij der dou was.
Den vroag ie joe zulf wel ains of, woarom is alles zo verannerd, moar ja dat zel veur aaltied wel n roadsel blieven. t Leven lopt zo as t lopen mout. t Hed mie aibels mooi tou west dat k eefkes weer bie aal dij oljes op bezuik west ben. Dou ik ofschaid van ze nam kwam dij mooie gezang, zo mooi vertoald deur Culturele Board van Grunning mie ien gedachten.
(gez 292 N H B 1938)
1 Uren,doagen moanden joaren,
vlaigen toerloos zunder keer.
Alles gait hier weer verloren,
niks dat stand holt om ons heer.
Van ons pad deur t haile leven
blift gain voutstap meer te zain
aal wat is, zel ons begeven
God is aiweg, hai allain.
2 t veurgeslagt is al verzwonden,
t Zel ons zulf nait aans vergoan.
Straks wor wie hier nait meer vonden,
och, hou kort is ons bestoan.
Toch huif wie nait bang te wezen,
ook as alles hier vergaait.
God wil ja ons Voader wezen,
deur zien Zeun, ien aiweghaid.
3 Voader, onder aal mien noden’
ien mien bliedschop en verdrait.
blief ie God ook van de doden,
Ie allain veraandern nait.
Op joen woord ken ik vertraauwen,
wat veraandert of verzwiendt
op mien God ken’k aaltied baauwen
deur genoade blief ‘k zien kiend!
4 Uren doagen moanden joaren,
dij mor toerloos wieder goan.
waaien vot as dooie bloaren,
Moar mien God zel aait bestoan.
En glid alles mie oet handen,
Voader holdt mie stief bie haand,
ainmoal zel ik goud belanden,
kom ik aan ien’t Voaderlaand.
