Wat n mazzel

Ik heb ja joaren op toerbus reden, oet dij tied komt dit verhoal.

t Was dinsdag acht uur smörgens dou ik euliestok oet carter trok om zo t paail te kontroleren.
Over n haalf uur mos ik bie t postketoor wezen om de eerste minsen op te pikken veur n dagtripke noar Duutslaand.
t Was zo’n raaiske noar Oldenburg met n kovvietoavel en smiddags eten en nog wat tied om rond te sjaauwen.
Tiedens dij kovvietoavel kregen de minsen den n verkoopdemonstroatsie, omreden dij firmoa betuil den de helfte van de raais mit, zai wollen den ook wel wat verkopen vanzulf.

Ik muik alvast de bus aan loop den kon hai vast waarm worden, in n kolle bus is ja nait lekker, en muik vast de pepieren in orde.
Om twinteg over ging ik den moar op pad, k haar der nait zoveul zin in, dit soort raaiskes von ik nait zo mooi om te doun.
Pasagiers wazzen over t algemain ollegies dij op dizze menaaier der nog ais betoalboar oet konnen.
Moar dij bie die verkoopdemonstroatsie deur gladde proaters veul geld oet de buutse klopt wuir.

De eerste instappers wazzen veur mie nait onbekend, ik haar ze al veul voaker mit had. t Wazzen Berrus en Oafke Stainhoes.
Moi sjeffeur zee Berrus wie goan mor ais weer n moal mit, mien Oafke zit al weken te soezen.
Hai haar t nog mor net oet de mond of hai kreeg van zien vraauw n beste klap mit tazze op zien pet.
Niks van leuven sjeffeur hor, zee ze, hai vind dij raaiskes zulm moar al te mooi.

Ze betuilen heur 35 gulden en gongen zitten zodat ook de andere minsen instappen konden.
Van t postketoor ging ik nog n aantal aandere steden bielangs en stoadegaan kreeg ik de bus oardeg schier vol.
Dou in Scheemde de leste minsen instapt wazzen ging ik de grode weg op richting Nij Schanze en den Duutslaand.
Dou ik bie de oafslag Leer de autoboane e22 opdraaide kwam Vraauw Stainhoes even n zetje bie mie veurin zitten.
Sjeffeur, zee ze, mag ik wel n zetje op dat klapstoultje zitten, den heb ik ja zo’n mooi oetzicht deur dij grode veurroet.
Netuurlek, zee ik, den heb ik ook ja nog n beetje aansproak.

Vot begon ze mie haile verhoalen te vertellen over heur zeun dij directeur was bie n grode febriek, over heur klainkinder dij t apmoal zo goud deden op schoule, en over heur dochter dij emigreerd was noar Austrolie.
Joa, zee ze, doar hebben Berrus en ik t wel hail stoer mit sjeffeur want ik heb heur al in gain vieftien joar meer zain.
Hou komt dat den, vruig ik, je binnen mit t vlaigtuug ja zo aan de aandere kaant van de wereld.
Joa, zee vraauw Stainhoes, moar waist doe wel wat dat kost mienjong, dat kinnen wie ja nait betoalen.
Intied dat ik zo mit Oafke aan t keuveln was zag ik aan de kaande van de autoboan n groot bord verschienen mit de oafslag noar Westerstede en dat was ja t stadje woar wie de kovvietoavel en verkoopdemonstroatsie haren. Ik draaide of en ging mit n sierleke boog pakeerploats op, intied haar ik mikrofoon grepen en vertelde de luu achterin dat wie kovvie drinken gingen.

Bie t oetstappen zee Berres Stainhoes: Hou loat goan wie den weer wieder mienjong ?
Oh, zee ik en keek op t hollozie, over n zes ketaaier vertrekken wie weer, aans holden joe gain tied genog over in Oldenburg om te winkeln.
Dou ik de bus weg zet haar en even de leunens liekop zet haar, gong ik ook onderdak, ik haar ook wel zin in kovvie.
Bie binnkomst was de demonstroatsie al drok aan loop en de verkopers wazzen al drok bezeg de eerste bestellens te noteren.
Dizze raais haarn ze pannen en potten te koop en onderbérn mit echte tekselse schoapewol der op. Dij schoapewol zee de verkoper net, is overaal goud veur, veur ekzeem en veur remetiek en oksterogen, tis ja net Hoarlemmereulie docht ik.

En, zee ik tegen Berrus, hemmen ie al wat kocht Stainhoes ?
Nee jong bist maal in de hoed, ik loat mie hier gain poot oetdraaien hor, met dij flaauwekul huiven ze bie mie nait aankommen.
Dou t oflopen was ging de raais wieder noar Oldenburg.

In Oldenburg was k ais even op n teraske zitten goan mit n dikke ijssorbert, t was aibels mooi weer worden en ik keek mit veul plezaaier noar aal dij minsen dij bie mie langs perdaaiern.

Dikke kirrels en vraauwluu, summige zo moager as n panlat, jonge wichter met körde rokjes en poars hoar, snakkege jonges mit n grode kamme op kop. Der kwam van alles langs.
Dou ik dij sorbert in t lief haar besloot ik om moar ais even de Pferdemarkt of te lopen. Dizze stroat was veuraal bekend om zien wedketoor veur t peerdjerennen.

Dou ik zowat bie dat ketoor was zag ik inains Stainhoes noar boeten kommen, dou hai mie aankommen zag kwam hai geliek op mie of zetten en begon van vér al te roupen. k Heb wonnen ruip hai, ik heb wonnen sjeffeur.
Ik bleef stoan om op hom te wachten. Wat main ie den Stainhoes, zee ik, wat hebben ie wonnen den.
Tiendoezend maark heb ik wonnen ik stoa te trillen op mien bainen, t lopt mie sikkom dun deur de boksem, zee hai mit troanen in ogen. Och wat zel mien Oafke blied wezen, zee hai, nou kinnen wie noar Austrolie tou, noar t wicht.

Wie goan eerst moar ais even op dat bankje zitten zee ik, den kinnen joe even bie joen positieven kommen, ie trillen ja as n ruske man.
Dou wie zatten greep Stainhoes in zien buutse en huil doar n poar handen vol biljetten oet, dij hai mie in de handen dròkde.
Wils doe dat wel even veur mie opbaargen sjeffeur?, zee hai, ik vuil mie der nait mit vertraauwd ik bin doodsbenauwd dat ik t verlais.
Ik beloofde hom dat ik der goud op pazen zol en in de buskluus doun zol.
Wils dat asjeblieft votdoadelk doun, zee hai, den blief ik nog even zitten om bie te kommen.

Ik luip vot noar de bus, dou ik op sjeffeursstoule zat bin ik aan t tellen goan en werempel t was tiendoezend maark.
In dij tied was dat zo’n beetje twaalfdoezend gulden n beste smak geld dus.
Ik dee de kluus open en stopte de sìnten der mor gaauw in.
Dou ik weer bie Stainhoes op t bankje zat en verteld haar dat de sìnten in de kluus zaten, moande ik hom ais te vertellen wat der nou goande was.

Och, zee hai, tis nait zo biezunder Oafke dij is noar zo’n winkel goan mit klaaier en doar haar ik ja haildaal gain zin in.
Doarom bin ik oet nijschiereghaid in dij peerdeboudel goan.
Dou ik onderdak was kreeg ik vot n pepier in de handen drôkt en dij kirrel zee ‘kleig geets loos ivulln die papiere’ ik vulde moarzo wat in over n koppel peerden en gaf hom terug. ‘Teen mark biete’ zee dij Duutser, ik docht verrek mout ik der ook nog veur betoalen, nou ja vot den ook mor en betuil tien maark.

En veur dat ik der aiglieks goud op verdocht was kwam dij kirrel der weer aan zetten en bulkte ‘sie haben gewonnen’ en hai drôkte mie de sìntn in handen en dou ik weer boeten kwam zag ik die lopen en de rest waist ja.
Nog haildaal ontredderd keek hai mie aan, ik kin t ja nait vatten, zee hai nog n moal, tis ja nait te leuven, wat n mazzel.
Ik zee, kom, t word stoadegaan tied om noar de bus en weer op hoes aan te goan, wie luipen noar de bus.
Och, waist sjeffeur, zee Berrus, zeg nog noar niks teegn Oafke ast wilst, dat kin ik beter doun as wie weer bie hoes binnen.
Ie hebben geliek, zee ik, dat is wies.

Dou wie weerom wazzen op t oetgangspunt stapten Oafke en Berrus as leste oet.
Ik heb nog wat veur joe Stainhoes, zee ik, intied haar ik de sìntn in n kefört doan, asjeblieft.
Bedankt mienjong veur de hulp, zee hai en soamen mit Oafke zag ik hom weglopen.

Drijmoand loater zag ik in n ploatselk bladje n overliedensadvertentsie stoan van Oafke Stainhoes, ze was achtenzeumenteg joar worden. Onderaan t bericht ston:
Aafke uit Australie dankbaar dat mijn moeder nog hier is geweest na vijftien jaar.

Ik docht ‘Wat een mazzel’.