Wat is t hier toch schier

Panfluitmuziek gaalmt deur zoal en mien gedachten goan twij week trug in tied.

Ik hol heur haand vast en ze kiekt mie verboasd aan.
“Wel binnen joe?,” vroagt ze en trekt heur haand trug. Mit pien in t haart zeg k heur wel of ik bin, mor ze vertrekt gain spier en ze kiekt weer tou roam oet noar parkeerploats, om te zain of der nog bekenden aankommen.
Ik zit noast heur en net as aaltied proat ik aan stuk deur over van ales en nog wat, ien de hoop dat ze heur wat herrinneren zel.

“As kovvie hemmen wils, din mos op knop drukken,” zegt ze en k heb even t gevuil dat ze wait dat ik ter bin. Ze kiekt mie aan mit n vertraauwde blik ien heur ogen en zegt mie dat ze ook wel n kopke lust en hail even is t als van olds.
“Blieven joe hier laank?,” vroagt ze en ik vertel heur dat we noa t kovvie drinken wel even n endje rieden kinnen goan.
“Woarhìn?,” vroagt ze en ik lang heur wat ideeën aan.
“Oterdummerpier? Wat heb k doar te zuiken? Doar is ja niks!”
“Vrouger mog joe doar ja zo geern hèn goan. Voak op zundagmirreg, even n kroketje hoalen bie Piet Koster en pa n zolleern van Landman oet Termunten. Waiten joe dat nait meer?”
“Kerel, hemmen joe ze wel altmoal op n riegje?,” zegt ze ainegzins wat verbolderd en k wait dat t waineg zin het.

n Dik uur loater zitten wie bie t Schildmeer mit n dikke ijsco ien haand en kiek ik mit n glimlach noar heur hou ze der van geniet.
Ik denk trug aan dij mooie momenten dat k hier mit mien ollu op camping ston, dou pa nog leefde en moe heur benul nog ien t heden was.
Ik pak heur haand vast en ze kiekt mie mit n glimlach aan en zegt: “Wat is t hier toch schier, Peter.” En heur blik gaait weer over t vreedzoam kabbelnt wotter van t Schildmeer. Ainzoam, trugkeerd ien n wereld woar t verleden is verdwenen en wat nog komt, al wèst het.

Verboasd kiek ik heur aan, n troan van geluk rolt over mien waang en even wordt t mie te veul. Aal dij joaren was ze vot en nou was k hail even weer heur zeun. Ik streel heur haand en dis keer loat ze t tou.
“Wel het joe zo”n verdrait doan meneer, dat joe zo schraiwen mouten?,” vroagt ze mie mit n laifdevolle blik en ik kiek heur aan en zeg heur dat t de kòlle wiend is.

Ik heur de leste tonen van the Lonely Shepherd ien zoal vot ebben en mit troanen ien ogen bin k trug ien t heden. Mien klainzeun van vief joar vroagt mie: “Waarom moet opa huilen, heeft iemand je pijn gedaan?”
“Genain laiverd, haildaal genain!,” zeg k hom en mit n gevuil van dankboarhaaid, pak ik leutje vent op, kiek nog ain moal om noar t verleden en loop zoal oet!