Wat is attjenat?
Ik at op zoaterdag attjenat,
paan leeg, k was toeterzat.
Voar zee: “Hèie t in de krös,
din komt mörn t gas lös.”
Zo as t was, löslievegaid
op zundag. n Maal moment,
onder preek tot groot verdrait
flotterde mie de eerste in t hemd.
t Was n zachte, nait haard,
hopelek haren ze t nait maarkt.
Dèrk noast mie, fluusterde “arregat
wat hest had, attjenat?”
Onverzain knalde de twijde droet
Dèrk noast mie dee handen veur snoet.
Ons kerk haar n gòie akoestiek,
t was wis, te heuren tot aan diek.
Domie stopte onmiddelk mit preken,
t volk begon te bidden en te smeken.
Mien hoze begon alweer te trillen
en de daarde glee zo langs mien billen.
Lutje vairke huil zien fatsoun,
t was n lözze t was te doun.
Doorìntegen de viefde n bloaze,
en knalde vlinthaard oet mien moarze.
Ik knikte en wees noar Dèrk.
k Zee verbilderd: ”Dees t doe dat?”
t Was Dèèrk, fluusterden ze in kèèrk.
Arregat dij het zeker attjenat had.
