Waskniepers
Der waren ains drij waskniepers, dij mit mekoar op n boerenhek zaten. t Was n prachtege dag, de zun luit vergees heur waarme stroalen over t prachtege landschop goan.
t Boerenhek ston aan de raand van n gruine waaide. In de sloot kwoakten de kikkers, in de zun vlogen de vogels en t landschop, zo ver as je kieken konnen, t zag der prachteg uut. Allereerst zag je de vetwaaide, t waggelnde korenveld, de eerappels dij gruiden, vergees, mit heur gruine bloadjes noar de zunne.
In de wiedte zagen zai n spul met appel-, pere-, proeme-, en kaarzeboomen en alles gruide en bluide vergees onder dij prachtege, vergees schienende zunne.
De drij waskniepers keuvelden soam en genotterden van mekoar, van de zun, de kontrainen en ze bedochten bliede dat alles vergees was: t Genottern van de zun, mekoars gezelschop en rompslomps ontdekken ze in de verre waaide, prachtege peerden, hoornvij en schoapen.
Op t boerenspul, verscholen achter de bomen, heurden ze de kippen, ganzen en t rustege blavven van n hond. En alles was vergees!
Wordt vervolgd…..
