Waarm en ijsco’s

Kloas en Sientje wazzen noar schoul west. Ze reden nou op fietse bie t knoal. Zun scheen, t waaide sikkom nait en het was der ook nog lekker waarm bie. Het leek wel zummer.

“Zellen wie moe vroagen of wie noar t zwembad tou maggen.?”, zee Sientje.
“Dat liekt mie wel wat tou, moar ik wait al wat as wie te heuren kriegen”, zee Kloas. “Zai zel wel weer roupen dat het wotter nog veul te kold is”, mainde Kloas.
“Ach joa, dat zit er dik in”, antwoordde Sientje, “moar wie kinnen het altied perbaaiern”.

Thoes ging Sientje votdoadelk noar moe tou.
“Moe, kinnen wie messchain ook noar t zwembad tou?”, vruig ze mit heut allerlaifste stemmetje.
“Ach wicht, t is boeten wel waarm, moar t wotter is nog stainkold. Mörgen bist zaik.” zee moe, “t liekt mie veul beter als joe baident ain dikke ijsco opeten”.
Dat leek kinder ook wel ain goud idee. Moe luip noar vraiskist en nam der drij ijsco’s oet.
Eefkes loater zatten ze mit heur drijen bie toavel, lebberden ze ain heerlijk ijsje vot.

Voader kwam binnen. Hij keek ains en vruig: “Kiek ains aan. Bin ik doar drok aan t waark en wat doun mien drij niksnutten? Kloas jong, hoal mie ook ains zo’n ding op, ik lus d’r ook wel vief”.
Kloas luip noar vraizer en pakte ain dikke ijsco veur voader.
Voader knipoogde noar moe en hai zee: “Ik zee dat ik wel vief hebben wol, en nou krieg ik moar aine?”.
“Wie hebben apmoal moar ain heur”, zee moe.
“Kin wel wezen, moar t is boeten ook wel slim waarm. En dat veur April. Het liekt wel haartje zummer”.

Moar moe haar Nijsblad al zain en ze zee: “In ‘t nijsblad staait dat t mörgen wel 10 groaden kolder worden zel en dus most die nou nait zo aan stellen om ain ijsco.”
En doar kon voader t mit doun.

Kloas en Sientje gingen mooi zunder jas aan noar boeten. Ze zagen zowoar al ain poar vlinders vlaigen.
Kloas zee: “Het kin best zo wezen dat het mörgen kolder wordt, moar t mooie weer van vandoag nemen ze ons nooit meer oaf. Gaist mit noar slootswalle achter eerappellaand?”, vruig e aan Sientje, “Ik wol wel ains kieken of d’r al kikkerdril zit en als dat zo is, din nemen wie wat mit in n blik. Kiek, ik haar al ain kloarzet”.

En zo deden ze ook. Dou ze bie sloot aankwammen, zagen ze dat der sikkom gain wotter in ston. Ze vruigen zok oaf hou of dat kon.
Kloas zee: “Normoal stroomt t wotter doar noar tou”, en hai wees noar n bocht in sloot. “En door net om de hörn is n sluus. Wie goan doar kieken.”.

Dat deden ze en ze zagen dat sluus kepot was. t Wotter stroomde der gewoon deur. Sluusdeur zat vast.
“Kloas zee: “Dat mout voader waiten, want t laand wordt hier veuls te dreuge.”
Kinder runden noar hoes tou en ze deden heur verhoal aan voader.
“Dat is nait best, als sluus echt stokkend is, hebben wie doar ain dik probleem. Kom wie goan op trekker en din wil ik even zain hou of t der bie staait”.

Zo gebeurde t ook en voader zag dat sluusdeur vast zat. Der zat n stuk iezerdroad aan vast knupt. “Dat het ain mit opzet doan, moar ik snap nait woar dat goud veur is”.
Voader pakde n taang oet kist op trekker en knipde ijzerdroad deur. Dou kon deur weer omdeel en luip t wotter nait langer vot.
“Zo, dat hebben joe goud zain en doarom goan wie noar hoes tou en din eten wie nog zo’n lekkere ijsco. Want dat hebben wie wel verdaind”, zee voader.

En zo zaten ze nou veur tweide moal mit zo’n dikke ijsco in handen!