Vree

Zun is der nait aait bie,
mor t is ja waarm genog.
Wiend flittert om in toen
en bomen murmeln loom.
Noabers knutern
maank binnen en boeten,
stemmen van kiender
blieven stoan bie heeg.

Stil zit ik, midden in vree.

Mit ogen sloten sloet k niks boeten,
bid dat, bie tied en wail,
goaten in vree hom sloeten.


Meer van t zulfde:

Ploats hier joen reactie op dit stòkje, de nijsten kinnen ie lezen op de Thoesbladzie. Algemaine reacties geern op t Prikbord.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Achtergrond info:

Nelleke van Vliet gruide op ien t westen van Nederland. Sunt dat zai ien 1977 ien Stad te wonen kwam ontdekte ze stoaregaan t aigene van Ommelanden en heur bewoners. Der gruide besef van de verbonnenhaid van toal en landschop. Zai volgde n cursus Grunnegers om vertraauwd te roaken mit dij toal en schrift nou ien t Hogelandsters over wat heur rakt in Ommelanden, onner heur rondraaizen weg.

E-mail bie wat nijs?