Voader prezedent
vanoavend – of is t nacht –
mörgen – middag
wandel ik
mien haandje klemvaast
in dien knoeste
langs t onpaailboare wotter
van de gracht
ik fluuster voader
kiek uut en vaal nait
in de daipte
voader wankelt
as n kreefte zo rood
zien scheurmond scheldt
de verwrongen raketman uut
voader staarke en stoere prezedent
kiek bezied noar mie
dien kind