Voader
“Zuik, zuik en doe zelst t vinden, wicht”
zeestoe destieds altied
as k woaraargens noar op zuik was
Mor was dat nou toch ains gain leugen
want k kin die nait vinden, bist zuik
al is t nog zo licht
En grammieteg d’advertentie weer wegsmiet
dou k dij veur de zoveulste moal weer las
en zo mie nog as de dag van guster kin heugen
n voader, dij ales veur mie kloar muik,
En haar ik dou, nog in mien jeugdege joaren
zo of en tou n moal wat laifdesverdrait
Wost mie wel weer op te beuren
“Der is gain haand vol- mor n laand vol”
wazzen dien woorden din
en gnivveldest wat dien aigen
Zo dee t bie leutjen din ook weer opkloaren
zong k weer mit de ain of d’aander hitlaid
kreeg t leven zo weer de neudige kleuren
En wat k nou stommegroag wol
aal zuikende- der mor nait aan wen
om mekoar weer ais om d’haals te vlaigen
Zo mozzen ze voaders-maaid nait aankommen
want din was t nait te best
Hongst hun op, aan d’hoogste bomen
in n tied van t bestoan, dij veurgoud west is
Zo mitpoest deur alle winden
het t zuiken din ook gain zin
al hoop k, dat we mekoar ooit vinden doun
en zo veur aiweg bie die bin.
