Vlaig mor
Vlaig mor mien laiverd, goa mor dien gaang
k Bin joa stoef bie die, wees mor nait baang
k Geef die vleugels, vlaig noar omhoog
Laangs zun en moan, veurbie regenboog
Woar wolken zweven en steerntjes stoan
Hail in roemte, wied hier vandoan
Vlaig mor mien laiverd, noar t laand van vree
Doar hest doe rust en n vaailege stee
k Hol dien haand vaast, k aai zaacht dien hoar
Wie binnen zo aibels wies mit mekoar
Voak hemmen wie t had, over wat in lucht hing
Pruiten over t oafschaid, dat kommen ging
Doe bist ter kloar veur, wilst zo geern rust
Dien levenskeerske is bienoa oetblust
Vlaig mor mien laiverd, t is beder veur die
Daip in mien haart, bliefst doe aaltied bie mie
k Haar die zo geern nog hail laang om mie hen
Want zunder die, voult zo vrumd, zo allèn
Mor t is nait aans, want ainmoal is t doan
t Gait mie aan t haart, mor k mout die loaten goan
Doe bliefst mit mien leven, aaltied verweven
Want doe hest mie zoveul wieshaid mit geven
Vlaig mor mien laiverd, goa mor dien gaang
k Blief van die holden, mien leven laang
In 2008, heb k veur dit gedicht, 1e pries kregen, tiedens Pervinsioale Grunneger Schriefwedstried… n ‘kroontje’ op mien waark !
