Veurjoarmiddag vrij (2)

Waiten ie nog van n zetje terog?
Kloas en Sientje vonden dou n haile bult kikkerdril en n plestik puude mit geld.
Aanderdoags wollen ze noa schoultied weer noar sloot tou om kikkerdril op te hoalen.
Moar pabbe zee dat ze nog n dag of wat wachten mozzen. Plietsie wol eerst alles ofzuiken en zain of der nog meer geld was. Of messchain aander aanwiezens veur t oplözzen van baankoverval.

Moar dou t zotterdag was en ze mit mekoar weerom komen wazzen van bosschoppen doun, haren kinder gain geduld meer.
Ze deden heur ôl klaaier aan. Ze deden stevels om vouten, namen n emmer mit, en doar gingen ze hén.
Ze keken nait noar daaier, of noar de net inzaaide hoaver, of noar eerappelveld. Ze luipen deur totdat ze stoef bie sloot wazzen.

Dou ze doar aankommen wazzen, zagen ze n rood-wit lint. Dat zat vast an knotwilgen. “Zel wie der nait laangs kennen?”, verwonderde Kloas zuk. “Vast wel”, zee Sientje. En ze luip gewoon wieder. Ze dee t lint omhoog en luip zo noar de sloot.
Moar doar bleef ze verwonderd stoan.
De haile slootswalle was vertrapt. Der zat haildaal gain kikkerdril meer.
De plietsiemînsen hadden alles zo goud onderzöcht dat kinder gain kikkerdril meer mitnemen konden.

Even wiederop zagen ze dat slootswale der onbelopen oetzag. “Doar zit vast nog wel wat”, zee Kloas. “Joa, zal best wel, moar dat is wel bie t laand van buurman en doar magst doe nait zomoar kikkerdril mitnemen”, antwoordde Sientje.
Ze vonden t hail jammer en mit ain sneu gezicht luipen ze weer op hoes aan.

“Wat mankaaiert joebaaident nou”, vruig moe, dou ze de keuken in luipen. “Ie kieken asof je n dikke zoere appel achter de koezen zitten hebben!”.
Kloas vertelde wat ze beleefd hadden. Nou begreep mamme woarom of kinder zo sneu oetkeken. “Nou”, zee ze. Goa nou eerst even op stoule zitten. Den heb ik wat veur joe”.
En ze kregen baaident n mok mit waarme sokkeloa en n dikke plak kouke der bie.

Even loater kwam pabbe keuken in. Hai haar n braif in haand. “Heur ains kinder”, zee pabbe. “Ik heb hier n braif van boerenlainbaank.
Wie mouten om twij uur mit n kander noar baank tou. Direkteur dut specioal veur ons de baank lös. In braaif staait dat ie n belonen tegoud hebben.”

Kinder keken mekoar aan en belkten deur mekoar: “Hoi hoi, wie binnen riek, wie kriegen haile bult geld”.
Moar pabbe zee: “Dou nou eerst moar ains kaalm aan. Dou joen zundoagse klaaier aan, en as dat kloar is dín ken wie op stap”.
n Haalf uur loater stapten ze mit zien allen bie baank noar binnen.

Dou ze in de koamer van direkteur aan toavel zaten, kregen pabbe en mamme kovvie mit gebak en kinder kregen vanzulf ook gebak, moar gain kovvie. Ze kregen baaide een groot glas mit cola.
Direkteur begon mit n tousproak. t Kwan der op dele dat kinder baaide 50 euro belonen kregen, veur t faait dat ze de aanzet geven hadden veur t oplözzen van baankoverval in Stad.

Ze bleven nog n zetje gezelleg bie direkteur en doarnoa ging t weer op hoes aan.
“Wat goan ie nou mit dat geld doun?”, vruik mamme.
Sientje zee: “Ik zet de helft op mien spoarbaankboukje. Van de aandere helf koop ik n dikke puut mit spekkies en n puut mit chips. Van t overege koop ik n mooi bouk, din heb ik weken laank wat te lezen”.
En Kloas zee: “Ik goa ook spoaren, en ik koop ook n dikke puut spekkies, moar ik geef ook wat weg aan zundagschoul. Doar hebben ze altied tekört”.

Dat vonden pabbe en mamme van baaide kinder aaibels mooi. En zo wuir n mörgen mit zörgen toch weer goud en konden Sientje en Kloas vanoavend met n goud gevuil sloapen goan.