Veurjoarmiddag vrij (1)
Kloas en Sientje wazzen vrij vanmiddag. Juvvrauwen en meester wazzen de haile middag dounde mit het installeren van kompjoeters. Dij mozzen kloar veur gebruuk deur de leerlingen. Schoul wuir aansloten op Kennisnet. Dat is n groot netwaark woar kinder allerhaande infermoatsie oafhoalen kennen. Kinder haren al heurt dat ze veur waarkstukken allerhaande zoaken konden roadplegen en ofdrukken.
Moar nou huifden ze nait noar schoul. En ze vonden dat allaank goud. Het was mooi weer boeten. Zunne scheen. Ze hadden heur boerderijklaaier aan. Doar huifden ze nait zo zuneg op te wezen. En ze mochten ook best wel smereg worden. Moe zee altied: “Beter ol klaaier vies, mien wasmesjien is toch nait wies”. Het sluig naargens op, moar moe zee dat elke moal as kinder vrij van schoul wazzen.
“Zel wie noar t sloot achter eerappellaand goan en kieken of doar al kikkerdikkoppen binnen”, haar Kloas aan Sientje vroagt. En Sientje von t best. Ze wos toch al nait wat of ze doun mos. De baide kinder luipen op heur klompen. Ze luipen laangs t waailaand woar de daaier wazzen. Koien luipen gras te vreten en Oarie, t peerd, lag laank oet in de zunne. Doarnoa kwamen ze bie t laand woaras voader veurege week hoaver zaait haar. Op t lest kwamen ze bie t eerappellaand. Doar stonden almoal gruine plantjes op lange riegen. As dei groter wuiren, gruiden er knollen onder. En dat wazzen den vanzulf de eerappels.
Aan t achterkaant van het eerappellaand was n smaal pad. Doar kon je net over lopen en langs dat pad in slootswale gruiden wilgebomen. Voader haar dei wilgebomen veur twei joar nog flink inkört. Hai haar dat ook al eerder doan. Zodounde wazzen t knotwilgen worden. En langs dat pad was een sloot.
Sloot was nait zo daip, moar hai was wel braid. Kinder duurden der nait overhín springen. Slootswale was best begoanboar. Kinder luipen zo noar de woaterraand. Ze zaggen doar gain kikkerdikkoppen. Mor op veul plekkies zagen ze wel ain glidderg goudje. Der zatten ook aalmoal swaarde spikkels in. Sientje zee: “Ik wait wat dat is. Dat is kikkerdril. Dei swaarde spikkels worden loater kikkerdikkoppen. Wie binnen dus veul te vroug. Moar as wie nou es noar hoes gingen en mörgen weerom goan. Den nemen wie n emmer mit en doun doar kikkerrit in om mit te nemen. Den ken wie bie hoes zain hou of dat kikkerdikkoppen worden en loater kikkers.” Kloas vond t best.
Mor kinder wollen nog nait noar hoes tou. Ze luipen t pad laangs sloot of. Ze luipen net zo wied as ze van pabbe mochten. Kinder zaggen doar n plestiek puude drieven. Sientje nam n takke en visde puude oet t woater. Puude zat vol pepiergeld. Ze kregen der n rooie kop van. “Kom, op hoes aan. Wie loaten t votdoadelk aan pabbe zain. Dij wait vast wel wat of der mit doan worden mout”, zee Sientje.
Kinder wazzen op n drafke noar hoes tou goan. Ze zaggen pabbe achter boerderij. Hai zol net in trekker klausteren. Dou pabbe zag wat kinder vonden haren, pakte hai votdoadelk zien mobieltje tot buutse oet en belde de plietsie. “Ik heb zo t idee dat dat geld ofkomsteg is van n baankoverval in Stad. Dat was veur vattien doage terog”, zee pabbe.
t Duurde moar even of der kwam n plietsieauto op t aarf rieden. Der kwammen twij plietsies oet. Kloas en Sientje mozzen wel drijmoal vertellen woar of ze dat geld opduukeld hadden. Agent schreven alles in heur boukje. “Messchain kriegen ie wel ain belonen van Boerenlainbaank”, zee ain van de plietsies. Of dat ook gebeurde, heuren ie n aander moal, net as over t kikkerrit.
