Veurjoar in d haarfst?
(t bennen de klaine dinkjes, dij t voak doun!)
Zo midden oktober twijdoezendachttien, baauwt n holtdoeve zien/heur nuske vlak veur ons balkon, schier op ooghoogte…
“Wat n aansleperij van takjes!”, zegt moeke, dij der gain oog van oaf krigt.
Hai vlogt oaf en aan en as t kloar is, vleit e zok der netjes in.
“Doe bist in d ware! t Is ja haarfst!”, roup ik hom tou…
Mor ja, ik ken nait koeren en hai verstaait der dus gain donder van.
“Dat wordt ja hailndaal niks!”, perbaaier ik moeke an te proaten, mor doar wil ze niks van waiten!
“Doe mainst, das t aal waist! Het mooie weer blift nog wel n tiedje… t Komt vast wel goud!”
En geliek kreeg ze! Vraauwlu hebben doar ja schienboar n zintuug veur?
n Week of aachte mochten wie genieten van de wondere noatuur!
Dou d aaichies oet wazzen, en t bleek, dat e twij jonkies oetbrud haar.
Baide heur luttje koppie kwamen net boven t nuske oet.
Hier en doar n klain beetje dons.
‘Wat mout dat nou nog worden?’, docht ik.
Gelokkeg bleef t weer redelk schier en zagen wie bie luttjen aan, dat ze stapke veur stapke groter wuiren. Mooi man!
Zo’n drij/vaar moal doags vouert deur moeke.
t Was of ze oafsproken haaren… -of haar e messchain ook n mobieltje?- hou loat moeke t eten brengen zol.
Eem veurdat e aanvlaigen kwam, zagen wie d leutje koppies van heur kroost al omhoog kommen mit d bekkies wied woagen open!
Noa aankomst bleef d olle eerst n zetje in t rondte loeren of der ook onroad was… veurdat e in t nust stapte…
Baide jonkies gingen den as gekken tekeer en vraten heur t vouer an baide zieden van t snoavel tou d bek oet!
Hai, wat wild! Zai kennen hom zo ja wel d kop van d haals rieten!
t Leek wel n beetje op n ja-knikker oet Schonebeek! Wat vermuinend!
Zo’n zeuven, acht weke was ons eerste gang oet berre noar t balkon… (echt, sums veurdat wie de gang noar d wc muiken!)
Nijschiereg? Messchain wel, mor genieten is n betere benuimen! En dat weken achter n kander!
‘Mooi he!’, was elke bod onze mainen. En moeke kwam asmits wat dichter tegen mie aan stoan…! (asof zai de geboorte en t groot brengen van ons baide kinder vannijs beleefde.)
Wat ken t leven toch mooi wezen!
Noadat moeke d baide leerd het hou of ze vlaigen mozzen, was de grootste d eerste dij t aan duurde.. Noa eerst n wat ongelokkege landen op ons balkon, was de twijde poging roak: over t stroate noar bouwmaart Klus Wijs! Poeh!!
d Luttjeste haar wat langer waark. Was n kop klainer as zien bruiertje/zuske en volgens mie ook n echte boksemschieter?
Tot twijmoal tou n hotel-de-botel-landen op ons balkon en dou noar t boomke der noast op zo’n vief meter oafstand…
En nou, n week of drije wieder ben ve ze kwiet! Veur goud oetvlogen! Sneu man! Wie haarn der n bult dieverdoatsie aan!
Gelokkeg kreeg moeke drij weke leden n bos roze rozen van twij vriendinnen, omdat wie heur nuigd haren n vissie te eten in Termunten…
In hoes luiten ze d kop al gaauw hangen. Oet nood het moeke ze op t balkon zet… (inmiddels vief weke leden!)
En ie maggen t leuven of nait: mor zai bluien nog aal en dat dut ons vannijs slim deugd!
