Verona III, IV en V
III
Weerom aan t meer,
grond onder vouten.
Boten op t woater mit klappernde zaailen.
Onweersvogels dippen snoavels
in duustere spaigel daip
onder mien vel. Naargens
stee om te blieven.
Was zai der mor dij mie
droagen kin op heur vleugels
noar aander laand.
IV
Vuil oker in bomen.
Kon k zain mit mien drone.
Haar k locht in stuurd
van óf d’Arena
om oet te zain noar die.
Zo hoog kon e nait:
bist te wied vot
veur n taiken van leven;
ik oet dien haart
op dag dat Pierre Gasly
op Monza won en ik over finish
mit wenst en lege haanden.
V
t Meer.
Te glad en te spaigelnd.
t Mout roeger wezen,
rustelozer, zo grondeloos
dat daipte t gemoud opslokt.
Dien leven is valen
as stainen van Monte Baldo.
Lichter aan overkaant spaigeln
die leven veur, n mes
in dien duusterste gewaiten
in oademnood.
