Verlaifd
k Zag heur stoan doar op de maart,
tezoam mit n poar aandre wichter.
k Vond heur dou al hail apaart,
allain leek mie heur hoar wat lichter;
k Wis nait goud, woaraan dat lag,
mor t ston heur aldernuverst.
Mien haart was krek totoal van slag,
heur ogen stroalden t zuverst.
Wat zel k doun, duur k t te woagen?
d’ Haanden trillen mie zenewachteg.
Zel k dit wichtje mor ais vroagen,
As k mit mog lopen, was t ja prachteg.
Tou jong blief nou nait zo dreudeln,
temet is n aander die nog veur.
Scholders recht, even strikje frozzeln
en beken t wicht mor kleur.
k Wol zo groag even mit die proaten,
of bin k die veuralsnog te min.
As t kin heur k dat t laifst vanoavend,
geef mie nou mor gaauw mien zin.
Eerst luipen wie verlegen te krukken,
hail veul proatjes haren wie nait.
Goandewegs wol t beder lukken,
Joe waiten zölfs wel hou dat gait.
Bie heur hoes gaf k heur n smokje,
k Mos ja ok nog zoveul leren.
Zie vuil biekaans van heur stokje.
Mor vanof dij tied haar k .. verkeren.
Haandjeknovvelnd luipen wie under moan
t Mog van mie vanzölfs wel aiweg duren.
Kilometers mit plezaaier noast heur goan,
Gain mensk huifde mie hierin te sturen.
Joaren binnen meroakels rad veurbie vlogen,
k Zol t mit laifde zo weer overdoun.
Kinnen op veul gelok en zegen bogen,
al lopen wie strammer nou as dou.
