Van motorraaizen en nachtmerries

“Moi Hinderk,” zee Geert, “k heb n vroag aan die; wolst wel mit op zuik noar n stee veur ons motorclubweekend?”
Verboasd draaide Hinderk zok om van t heeg knippen. “Mit op zuik veur motorclubweekend?”, vruig e.
“Joa, veur n sloapstee woaraarms in veurmoaleg Oost-Duutslaand”, zee Geert. “De club wol ais n keer wat wieder vot en Siepeltje Veldhoes, waist wel, gruinteboer Veldhoes oet Diekstroat, wait n poar steeën woar hai ais west het, woaraarms in Thüringen in n ploatske Saalfeld, leuf k dat e zee. Hai het adressen nog wel en t was nait al te duur, goud van eten dus elk zol mit kinnen. t Gaait om twij doagen, vrijdag hèn en zotterdag weerom.” Hinderk legde knipschere vot en kraabde zok ais op kop. “En woarom komst den bie mie?”, vruig Hinderk.
“Nou,” zee Geert, “doe zeest lestdoags dast wel weer ais n schiere raaize moaken wolst mit dien BMW, t ding ston al te laank stil stof te verzoameln, vandoar. En mit n baaident is t wel zo noflek, of moeke mout die nait vot hebben willen netuurlek”, zee Geert mit touknepen oogjes en op n menaaier van ‘staaist onder plak of nait’.
“Kin der gain aander van dien club mit den?”, vruig Hinderk.
Volgens Geert was der gainaine dij tied haar en allint leek t hom moar niks.
Hinderk zee tou, t mit zien Triene te overleggen en der wer òfproat dat e der soavends op terug kommen zol. Hinderk ging wieder mit heeg knippen en Geert taaide òf noar kroug. Hai haar der dörst van kregen en wol dat lezzen mit n biertje. Dou Hinderk thoes kwam, vruig Triene hom wat Geert wel nait bie hom mos. “Hai vruig mie om mit
te goan zuiken noar n sloapstee veur zien motorclub.”
“Hou komt e den bie die terecht?”, vruig Triene en Hinderk dee heur t verhoal oet douken. “Van mie magst goan,” zee Triene, “hest t drok genogt had leste tied en der eefkes oet is nait verkeerd.” Hinderk vruig of ze t wel zeker wos en dat ze n nacht allint op bèrre mos.
“Gain zörg mien jong,” zee Triene, “ik heb voaker allint sloapen en al is dat n tiedje leden, as der wat loos is den wait ik mie best te redden hör!” Doarmit geruststeld, zee Hinderk dat e nog eefkes aine kopen ging en vertrok noar kroug. Doar aankommen zag e Geert aan de bar hangen en ging der noast stoan. “t Is in odder, mien jong”, zee Hinderk en Geert was zo bliedeg dat e geliek n rondje gaf. Noa nog n stuk of wat rondjes over en weer kwam proat al oardeg lös.
Op n duur zee Hinderk dat e weer noar hoes mos, want as e bleef den kwam e nooit meer fersounlek thoes en dat kon den nog wel ais betaiken dat motorraaize in gevoar kwam.
Woarop Geert reageerde mit; “Bin ik blied nog vrij man te wezen!”, en bestelde der nog aine veur homzulf mit dubbele tong.
“Wanneer goan we vot?”, zee Hinderk en Geert zee “kommende vrijdag as t gain bezwoar is”. Dat was t nait veur Hinderk dus òfsproak ston. “Wie goan rond tien uur smörgens vot”, zee Geert, “dus as t den hier bist kinnen we geliek de A7 op.” “Dat staait”, zee Hinderk en vertrok, licht wankelnd op de bainen, noar hoes. Op vrijdagmörgen ston Hinderk vroug op en kreeg n lekker mörgeneten veurzet van Triene. Hai luit t hom goud smoaken en gaf zien Triene n smokje. “Tot mörgen laiverd”, zee e en stapte op motor.
Geert ston aal te wachten bie kroug en gezoamelk vertrokken de mannen op weg noar kilometers asfalt, bochtenwaark en stuurplezaaier. Geert was de veurrieder en haar n route oetzet dij meugelks mainst binnendeur ging. Bie Schanze de grìns over en Geert trok gashendel ais flink open. Donders kerel wat ging dat haard! De onderbroken streep op weg wer ain lange deurtrokken streep, zo haard ging t!
Hinderk seinde mit zien laampe om t ais wat rusteger aan te doun. Geert nam geliek gas terug noar n snelhaid van aanvoardboar niveau. Noa n best ende op snelweg òflegd te hebben, sluig Geert òf noar n route via binnenwegen, deur klaine dörpkes, smalle wegen en veul boggels der in. Rusteg riedend, genaitend van t schiere weer en aine bocht noa aander, tufkenden zai gemoudelk deur t Duutse laand. Deur aal dat haarde broezen en kilometers aan boggelwaark, wer tank slim leeg. n Kop kovvie kon der ook wel in, docht Hinderk en gaf aan dat ze n plekkie zuiken mozzen veur benzine en kovvie. Geert koos veur n stukje snelweg om vandoar òf vlöt n ‘Tankstelle’ te zuiken. Op Tankstelle aankommen vernamen de mannen dat t oareg waarm was en dat de jazze wel oet kon. t Was slim drok op de Tankstelle, auto’s en motoren reden òf en aan. In schaar van n poar bomen stonden de mannen bekweem te kieken noar aal dat geroezemoes. Der wer flink wat commentaar leverd op verschaaiden mìnsen en veural motoren. t Was bekieken en bekeken worden, zeg mor. In ainen gaf Geert n kreet: “Most ais kieken wat doar aankomt Hinderk!”, zee e en wees noar n sportwoagen aan overkaant van parkeerploatsen. Hinderk keek om en zag wat Geert zo hister muik. “Verduld,” zee Hinderk “dat zigt der schier oet.”
Op parkeerploats draaide n BMW Z4 roadster in n plekje tegenover heur en ze keken der achter tegenaan.

Achter t stuur zat n blonde bos hoar en der noast n haile bult kastanjebroen hoar.

Ze wazzen direct alert! “As k zeg da’k aandacht veur auto heb, den laig k”, zee Geert. Geert zien joagersinstinkt kwam noar boven en hai was ain en aal aandacht. Ook Hinderk was nait onberuierd deur de veurstellen welke zok veur hom òfspeulde.
Noast heur ston n Duutser en zai heurden hom kreunen en stìnnen. Hai bleek aandacht bliekboar ook doar te hebben woar t nait mos wezen, want zien vraauw begon slim te bandiezen. Geert kon zien laggen moar net inholden en ook Hinderk haar der muite mit. Mor de aandacht ging al snel weer noar vraauwlu, want aan n Duutser dij board der òf krigt, is lang zoveul lol nait te beleven. Alhouwel … Vraauwlu wazzen inmiddels oetstapt en draaiden zok langzoam om. t Leek wel n rekloamefilm zo as dat ging. Taargend langzoam, as of ze zain loaten wollen dat ze der wazzen! t Leken wel modellen, veur zover zai dat aan achterkaante konden zain. Superslank en strakke jurkjes zo kört dat zai hoast ondergoud zain konden. Dou kregen ze de volle kiek der op en …
“Kom Geert mien jong, wie mouten der snel weer vandeur”, zee Hinderk. Ze trokken vlot jazze weer aan, deden snel helm weer op kop en muiken dat ze weg kwamen. Aankommen op stee woarof ze wezen mozzen deden zai zok stevig tegoud aan n Duutse specialiteit. Schrik zat heur nogaal in bainen.
“Dat mout je nait elke dag tegenkommen”, schudkopte Geert en nam nog n fikse teug troostwotter.

Weerom in hoes was Hinderk blied zien laiverd weer te zain en ook zai gaf hom enthousiast n beste smok. “Allint op bèrre en noast dien koamer n snörkende gast is ook gain pretje”, zee Hinderk. “k Bin ook blied dast der weer bist laiverd”, zee Triene.
Snachts wer Hinderk drievend in t zwait wakker. “Wat mekaaiert die wel nait”, zee Triene, dij wakker schrok.
Woarop Hinderk antwoordde: “k Bin mie nait hailendaal zeker, mor volgens mie wait ik no woar nachtmerries vot kommen; oet Duutslaand.” “Oet Duutslaand?”, zee Triene mit sloaperge stem en keek hom wat loddereg aan. “Joa”, zee Hinderk en dee heur t verhoal van de twij vraauwlu bie bezinestation.
“Brrr”, zee Triene en draaide zok om. “Doar zol ik ook nachtmerries van kriegen”, en snörkte wieder tot mörgen aan tou.