Twij raaizegers en aksebiel
(noar n foabel van Aesopus)
Twij manlu trokken mit nkander op. Ain van twij pakte n aksebiel op dij op pad laag en zee, ‘k Heb n biel vonden.’
‘Nee, vrund,’ zee d’aander, ‘Zeg nait ik, mor wie hebben n biel vonden.’ Mor doar wol aander nait aan.
t Was zienent zee e.
Zai waren nog nait bot veul wieder, dou zai noazeten werden deur kwoade aigender van aksebiel.
‘Dat zigt ter nait best oet veur ons’, zee hai, dij biel mitnomen haar.
‘Ho es even,’ zee aander, ’hol doe die nou ook mor aan wat òfstoe ook zeggen dees doustoe biel vonden hes en zeg nou dus ook mor ik ien stee van wie. t Zigt der dus nait best oet veur die!’
Hai dij n dail van neude (= risico) veur zien reken nemt, heurt ook n dail van belonen te kriegen.
