Twij lutje neuskes

Twij lutje neuskes drokken zok plat tegen t vensterglas.
Twij poar kinderoogjes groot van verwondern kieken noar boeten woar d’winter zien widde snijklaid oetspraaidt het.
“Magen we in t snij speulen moeke?” roupen ze tegliek.
“Joa dat mag: mor denk der om nait van t aarf of goan.”

d’Kinder beloven heur dat ze dat nait doun zellen, en dik inpakt tegen de kòl speulen ze even loater op t blaikveld noast thoes.
t Duurt nait laank of der staait n grode snijpop in toene.
En zulf lieken de kinder ook wel snijpoppen, spier wit bin ze van aal dat snij.
Hail dag speulen ze en hebben veul plezaaier.

Tegen twijduister ròpt moeke kinder in hoes en komt der n ènde aan snijballen gooien en glieden mit slee.
As ze wóssen binnen, en eten had hebben brengt moeke kinder noar heur sloapkoamertjes, eerst stopt ze lutje Kees in dij n poar rode wangen het van t boeten speulen
In t aander koamertje zit Dina op t raandje van heur bèr “Bist nog nait slaapeg Dina”, vragt moeke.
“Nee, ik mout aal aan kerstfeest dinken dat duurt ja nait zo laank meer.”
Moeke is op heur hoede, en gaait noast heur dochter op bèr zitten ze pakt t klaine haandje vast en zegt: “Woar dinkst dan aan? Vertel mie t mor.”

Dina kikt moeke nait aan as ze vragt: “Kriegen wie ook n kerstboom?”
Even is t stil in t lutje sloapkoamertje, moeke wait wat der omgaait in dat lutje kopke van Dina.
“k Heb der nog nait zo over noadocht” loog ze, “hou dinkst doe der den over” vragt moeke.
Dina schoedelt wat over t bèrre hìn en weer, ze ken nait stil zitten blieven.
“Kees en ik willen geern n kerstboom, mor kerstfeest is n bliede feest en doe bist ja nooit meer bliede.”
Moeke schrikt van Dina’s woorden.

“Toun pabbe der nog was” gaait Dina wieder: “haarn wie n hail grode boom en kwammen opa en oma mit ons kerst vieren en der wuiren lekkere koekjes en cake bakt, en onder boom waren altied n poar kedootjes.”
“Tou moeke ook al is ons pabbe nait meer bie ons wie ken toch wel kerst vieren?”
t Is even stil in t lutje sloapkoamertje, baaide zitten ze mit heur aigen gedachen.
“Joa Dina” zegt moeke: “doe hest ja gliek, mor dizze kerst wordt hail aans as aandere joaren.”
Dat begript Dina ook wel, zunder heur pa is alles aanders worden.
Dina dut nog n poging: “Goan we ook nait noar de mis in kerke?”

Moeke vuilt zok wat moudeloos.
“Och wicht doar heb k nog hail nait aan docht.”
Ze kikt heur dochter aan, ‘ik mout mit kerst wat veur mien kinder doun’, denkt ze.
En in twijduuster in t lutje sloapkoamertje krigt ze n idee.

“Waist wat we doun?”
“Doe en Kees goan n boom oetzuiken, en versieren mout je hom ook.”
“Noar nachtmis goan wie ook, elk van ons stekt doar n keerske veur pabbe aan, zo is e der toch ook n klaain beetje bie”. “Hou liekt die dat?”
Dina slagt heur aarmkes om moekes nek en geft heur n dikke smok.

Der schut n kloede in moekes haals, en veur t heur te machteg wordt zegt ze, “Ho, ho! Juvvraauw zo makkelk komst der nait of, doe most mie helpen om koekjes te bakken, en wie mouten opa en oma nog nuigen.”
“Ik zel die ais lekker instoppen, en gaauw sloapen goan hur, want we kriegen t nog hail drók.” Dina kropt onder dekens en vaalt direkt in sloap.

Dij nacht dreumt ze dat der n grode kerstboom in koamer staait.
En van heur pabbe dij bie de boom t kerstverhoal veurleest.