Tut
Of ik dat boukje nog heb van ‘A is n aapke dat eet uut zien poot’, vroagt mien dochter op Skype. Sinds ze zulf moeke is, interesseert ze zich veur alles wat leerzoam is veur heur kiendje.
Oef, den mot ik toch echt even zuiken.
‘Zel ik de laptop den mor even overnemen’, vroagt mien man, want dat gaait wel n poar uur duren volgens hom. Hai ken mie al wel n beetje noa 40 joar traauw.
Ik goa eerst op kaast òf woar t olle speulgoud ien ligt. Den n speurtocht ien ienloopkaast op hoogste planken. Stofzoeger der uut, krukje der ien, vanòf de kruk zug ik n grode plestiek puut.
Met mien schat ien handen stap ik van kruk of en loop noar koamer met meer licht.
Aaach, t loopknientje van ons dochter, dij nam ze met noar winkel dou ze zo’n lutje wichtje was, aan n taauwke achter heur aan. Loater bon ze t aan pakjedroager vast en stapte om e hoaverklap van t fietske òf om t knientje weer rechtop te zetten. Ik zug heur weer veur mie. Zo laif.
Heur schoentjes van dou ze anderhaalf was, nog heulemoal as nij, ze laip al met elf moand.
n Holten rammeloar; twij kertonnen boukjes; t eerste knuffelbeertje, van mien moeke kregen; n deur ons dochter op legere schoul borduurde knuffel met zelfde kleur hoar als zai het en n pop van zaachte roze flanel zunder lief mor met n rond kopke, doukje om kop, twij knuppen as aarms en de punt zunder knup versierd met borduurde blomkes. Mien vriendin het t popke op n kursus moakt. t ABC boukje zit er nait bie.
Weer trug noar kaast met old speulgoud.
Kruk uut ienloopkast, stofzoeger der weer ien, kruk veur speulgoudkaast, ligt doar nog n boukje tussen van dij moat? Even trekken, joa, k heb hom!
Met alle kienderspul trug ien koamer probeer ik mien laptop weer ien te palmen om antwoord te geven op skypevroag van ons dochter.
Hai geft mie hom trug veur dizze belangrieke actie.
As er zich weer verdaipt ien zien, webstee klinkt t skypegeluudje van n nij bericht.
Ik moak n mooi stilleven van alle schatten die k vonnen heb en leg t op foto vast. Dij stuur k met droagboare telefoon noar dochter. Weer nije skypegeluudjes.
Mag k nog even? Ik mag.
‘Oh echt?’ Ze is bliekboar heulemoal verrast dat ik t boukje nog heb.
En ook slim bliede, lees ik deur de volgende berichtjes hen.
Tut en de klaaine kertonboukjes bennen van heur bruier, de rest is van heur.
Ik vroag mie òf wel of wat tut is, mor mien man wil laptop trug en ik mail t heur met telefoon.
‘O, dat is de pop zunder lief.’ Of ik alles wat van heur is, bie ons eerstvolgende bezuik aan heur metnemen wil. Ik stop heur spul ien de puut en baarg t aander weer op. Tut, noeit van heurd, t goeie woord schot mie ienainend ien t zin. Antroposofische pop. Wat n mond vol ook. Gain wonder dat ze der tut van moakt het.
