Trix

t Is n moal of wat gebeurd dat keunegin veur ain of aander twijdoags waarkbezuik onze pervinsie aan dee. Zie bleef dan sloapen in de ambtswoning van heur commesoares. Dai was der op insteld en har aaltied n koamer veur heur in odder.
Veur heur vaaileghaid wör de plietsie inzet. Twij man in n veurkoamer mit zicht op veurdeure en twij man in t toenhoeske achter t hoes.
Plietsie was der ook wel ais in hoes in tieden dat der n bepoalde draaigen beston ten aanzain van de commesoares zölf. Ik nuim Wijster en De Punt. Dan waiten joe t wel.
Der wör aaltied goud veur de plietsie zörgd. Zo stön in de veurkoamer, op de grode ronde toavel, aaltied vrizze kovvie en n grode tromme mit roombotterkoekjes. Der luip ook n hondje in hoes. Trix. Mor zuneg n törf hoog. Vraauw van de commesoares zee dat t baist aiglieks gain koekjes hemmen mog. En as t n moal aine kreeg, dan wör dat aaltied mit de rechterhaand geven. Links wol Trix t nait aanpakken, vertelde ze groots.
Vanoavend zol de keunegin der ook sloapen. De haile dag zat der al plietsie in hoes. Der vuil niks te doun as kovviedrinken. En dat is nait goud. Dan slagt de vervelen tou. Trix kwam of en tou even kieken. Dan kreeg ze n koekje. Eerst oet de rechterhaand. Dou, noa wat muite, oet de linker. Trix was n loos daaier en leerde vlöt. As aine in de loop van de middag zien haand noar de tromme oetstak, vloog Trix bovenop de toavel, wachtte tot deksel der òf gung en begunde der as n zwien in te vreten.
Soavends kwam keunegin. Commesoares was bie heur. Zien vraauw luit heur der in. Deure van veurkoamer ston op n gloep. ‘Komt u binnen, majesteit. Uw kamer is in orde en uw bagage is al naar boven gebracht. Mag ik u nog een glas wijn en wat te eten aanbieden in onze woonkamer?’ Dat wol majesteit wel, mor zie wol zuk eerst even wat opknappen.
Trix was der ook bie.
‘Wat een leuk hondje heeft u’, zee majesteit.
‘Ja, onze Riks. Echt een schatje’.
‘Riks? Wat een bijzondere naam’. ‘Ach ja, we hebben haar van een oude mevrouw gekocht voor 25 gulden. Die mevrouw sprak nog in termen van rijksdaalders. Dus we kochten haar voor tien rijksdaalders. Tien riksen dus…’

Plietsiemannen heurden t mit verboazen aan.
Majesteit von t hail mooi. ‘En ze is zo slim. Een koekje pakt ze alleen uit de rechterhand aan. We zullen haar straks eentje geven’. Dou majesteit n ketaaiertje loater in de woonkoamer zat, ruip vraauw van de commesoares inains hail haard: ‘Trix, wat doe je nou…!!!’
Zie was de noam Riks bliekboar al weer vergeten.
t Hondje vloog mit n noodgang de veurkoamer in en kroop doar bie heur kammeroaden van de plietsie under toavel. Wat der in de woonkoamer wieder zègd wör, is nait bekend worden. Mit de koekjes was t òflopen.